LEESTIP! Bisschop Vigano over de Oekraïnecrisis

door Redactie | 10 maart 2022

Niets is verloren met vrede. Alles kan verloren gaan met oorlog. Laat de mensen terugkeren naar begrip. Laat ze de onderhandelingen hervatten. Onderhandelen met goede wil en met respect voor elkaars rechten, laat hen beseffen dat een eervol succes nooit uitgesloten is wanneer er oprecht en actief onderhandeld wordt. En zij zullen zich groot voelen – met ware grootheid – als zij door het zwijgen op te leggen aan de stemmen van de hartstocht, collectief of privé, en de rede over te laten aan zijn eigen domein, hun broeders bloedvergieten en de verwoesting van hun vaderland kunnen voorkomen.

Zo sprak Pius XII op 24 augustus 1939 zowel de heersers als de volkeren toe op het moment dat oorlog dreigde. Dit waren geen woorden van loos pacifisme, noch van medeplichtig stilzwijgen over de veelvuldige schendingen van het recht die in vele kringen plaatsvonden. In die radioboodschap, die sommigen zich nog kunnen herinneren, riep de Paus op tot “eerbiediging van elkaars rechten” als een voorwaarde voor vruchtbare vredesonderhandelingen.

Het mediaverhaal

Als we kijken naar wat er in Oekraïne gebeurt, zonder ons te laten misleiden door grof fake news in de mainstream media, realiseren we ons dat respect voor elkaars rechten volledig is genegeerd; sterker nog, we hebben de indruk dat de regering-Biden, de NAVO en de Europese Unie opzettelijk een situatie van duidelijke onevenwichtigheid in stand willen houden, juist door elke poging tot een vreedzame oplossing van de Oekraïense crisis onmogelijk te maken en de Russische Federatie te provoceren een conflict te ontketenen. Hierin ligt de ernst van het probleem. Dit is de val die voor zowel Rusland als Oekraïne is opgezet, waarbij beide worden gebruikt om de globalistische elite in staat te stellen haar misdadige plan uit te voeren.

Het hoeft ons niet te verbazen dat pluralisme en vrijheid van meningsuiting, die zo geprezen worden in landen die beweren democratisch te zijn, dagelijks worden verloochend door censuur en intolerantie tegenover meningen die niet stroken met officiële narratieven. Dergelijke manipulaties zijn de norm geworden tijdens de zogenaamde pandemie, ten nadele van artsen, wetenschappers en andersdenkende journalisten. Zij zijn in diskrediet gebracht en uitgestoten, alleen al omdat zij de doeltreffendheid van experimentele serums in twijfel durfden te trekken. Twee jaar later heeft de waarheid over de schadelijke gevolgen en de ongelukkige aanpak van de noodsituatie op gezondheidsgebied hun gelijk bewezen, maar de waarheid wordt hardnekkig genegeerd omdat zij niet overeenstemt met wat het systeem wilde en nu nog wil.

Als de wereldmedia tot nu toe schaamteloos hebben kunnen liegen over een zaak van strikt wetenschappelijke relevantie, door leugens te verspreiden en de werkelijkheid te verdoezelen, moeten wij ons afvragen waarom zij in de huidige situatie plotseling die intellectuele eerlijkheid en eerbiediging van de ethische code zouden moeten herontdekken die met Covid algemeen wordt ontkend.

Maar als dit omvangrijke bedrog door de media is gesteund en verspreid, moet worden erkend dat nationale en internationale gezondheidsinstellingen, regeringen, magistraten, wetshandhavers en de katholieke (hoog)waardigheidsbekleders zelf allemaal medeverantwoordelijk zijn voor de ramp – ieder op zijn eigen terrein door het verhaal actief te steunen of niet te bestrijden – een ramp die miljarden mensen heeft getroffen in hun gezondheid, hun bezittingen, de uitoefening van hun individuele rechten of zelfs met hun leven hebben moeten bekopen. Zelfs in dit geval is het moeilijk voor te stellen dat degenen die zich schuldig hebben gemaakt aan dergelijke misdaden ter ondersteuning van een pandemie die opzettelijk en kwaadwillig werd versterkt, plotseling een schok van waardigheid zouden kunnen krijgen en zorg zouden kunnen tonen voor hun burgers en hun vaderland wanneer een oorlog hun veiligheid en hun economie bedreigt.

REGISTREER JE HIER en wordt onderdeel van de Blue Tiger-community zonder Big Tech!

Dit kunnen natuurlijk voorzichtige beschouwingen zijn van mensen die neutraal willen blijven en met afstandelijkheid en bijna ongeïnteresseerdheid kijken naar wat er om hen heen gebeurt. Maar als wij onze kennis van de feiten verdiepen en ze documenteren, ons baserend op gezaghebbende en objectieve bronnen, ontdekken wij dat twijfels en verbijstering al snel verontrustende zekerheden worden.

Zelfs als wij ons onderzoek willen beperken tot het economische aspect, begrijpen wij dat de persbureaus, de politiek en de openbare instellingen zelf afhankelijk zijn van een klein aantal financiële groepen die behoren tot een oligarchie die, veelbetekenend, niet alleen verenigd is door geld en macht, maar ook door de ideologische gezindheid die haar handelen en inmenging in de politiek van naties en de hele wereld stuurt. Deze oligarchie heeft haar tentakels in de VN, de NAVO, het WEF, de Europese Unie, en in ‘filantropische’ instellingen zoals de Open Society Foundations van George Soros en de Bill & Melinda Gates Foundation.

Al deze entiteiten zijn particulier en zijn alleen aan zichzelf verantwoording verschuldigd. Ttegelijkertijd hebben zij de macht om nationale regeringen te beïnvloeden, onder meer via hun eigen vertegenwoordigers die op sleutelposten worden verkozen of benoemd. Zij geven het zelf toe, wanneer zij met alle eer worden ontvangen door staatshoofden en wereldleiders, te beginnen met de Italiaanse premier Mario Draghi, door deze leiders gerespecteerd en gevreesd als de ware meesters van het lot van de wereld. Degenen die de macht in handen hebben in naam van het ‘volk’, treden dus de wil van het volk met voeten en beknotten zijn rechten, om als hovelingen gehoorzaam te zijn aan meesters die niemand heeft gekozen, maar die niettemin hun politieke en economische agenda aan de naties dicteren.

De Oekraïne-crisis

Zo komen we bij de Oekraïnecrisis, die ons wordt voorgesteld als een gevolg van de expansionistische arrogantie van Vladimir Poetin tegenover een onafhankelijke en democratische natie waarop hij absurde rechten probeert te laten gelden. De ‘oorlogszuchtige Poetin’ zou een bloedbad aanrichten onder de weerloze bevolking, die moedig in opstand is gekomen om de bodem van hun vaderland, de heilige grenzen van hun natie en de geschonden vrijheden van de burgers te verdedigen. De Europese Unie en de Verenigde Staten, ‘verdedigers van de democratie’, zouden dus niet in staat zijn om niet via de NAVO te interveniëren om de autonomie van Oekraïne te herstellen, de ‘indringer’ te verjagen en de vrede te waarborgen. Tegenover de arrogantie van de ‘tiran’ wordt gezegd dat de volkeren van de wereld een gemeenschappelijk front zouden moeten vormen, door sancties op te leggen aan de Russische Federatie en soldaten, wapens en economische hulp te sturen naar de ‘arme’ president Zelenski, ‘nationale held’ en ‘verdediger’ van zijn volk. Als bewijs voor Poetins geweld verspreiden de media beelden van bomaanslagen, militaire huiszoekingen en vernielingen, waarbij de verantwoordelijkheid bij Rusland wordt gelegd. En er is nog meer: juist om een ‘duurzame vrede’ te garanderen, openen de Europese Unie en de NAVO hun armen en verwelkomen Oekraïne als lid. En om “sovjetpropaganda” te voorkomen, zet Europa nu Russia Today en Sputnik op zwart, om ervoor te zorgen dat de informatie ‘vrij en onafhankelijk’ is.

Dit is het officiële verhaal, waar iedereen zich naar schikt. Omdat we in oorlog zijn, wordt afwijkend gedrag onmiddellijk deserteren, en wie afwijkend gedrag vertoont is schuldig aan verraad en verdient min of meer zware sancties, te beginnen met openbare terechtstelling en ostracisme, zoals dat ook het geval is met Covid tegen degenen die niet gevaccineerd zijn. Maar de waarheid, als je die wilt kennen, stelt ons in staat de dingen anders te zien en de feiten te beoordelen voor wat ze zijn en niet voor hoe ze ons worden voorgehouden. Dit is een ware en juiste onthulling, zoals de etymologie van het Griekse woord ἀλήθεια aangeeft. Of misschien, met een eschatologische blik, een openbaring, een apocalyps.

De uitbreiding van de NAVO

Allereerst moet men zich de feiten herinneren. Die liegen niet en zijn niet voor wijziging vatbaar. En de feiten, hoe irritant het voor de censuur ook is om ze in herinnering te roepen, vertellen ons dat de Verenigde Staten sinds de val van de Berlijnse Muur hun politieke en militaire invloedssfeer hebben uitgebreid tot bijna alle satellietstaten van de voormalige Sovjet-Unie, zelfs recentelijk, door Polen, Tsjechië en Hongarije (1999) bij de NAVO te voegen; Estland, Letland, Litouwen, Slovenië, Slowakije, Bulgarije en Roemenië (2004); Albanië en Kroatië (2009); Montenegro (2017); en Noord-Macedonië (2020). De Noord-Atlantische Verdragsorganisatie bereidt een uitbreiding voor met Oekraïne, Georgië, Bosnië en Herzegovina en Servië. In de praktijk wordt de Russische Federatie militair bedreigd – door wapens en raketbases – op slechts enkele kilometers van haar grenzen, terwijl zij geen militaire basis heeft in een vergelijkbare nabijheid tot de Verenigde Staten.

Een uitbreiding van de NAVO naar Oekraïne overwegen, en tegelijk denken dat dit geen enkel legitiem protest van Rusland zal opwekken, is niets minder dan raadselachtig, vooral gezien het feit dat de NAVO in 1991 aan het Kremlin beloofde niet verder uit te breiden. En dat niet alleen: eind 2021 publiceerde Der Spiegel ontwerpen van een verdrag met de Verenigde Staten en een overeenkomst met de NAVO over veiligheidsgaranties (hier, hier en hier). Moskou eiste juridische garanties van zijn westerse partners die de NAVO zouden verhinderen om verder uit te breiden naar het oosten door Oekraïne aan het bondgenootschap toe te voegen en ook om militaire bases te vestigen in voormalige Sovjetlanden. De voorstellen bevatten ook een clausule over het niet inzetten van offensieve wapens door de NAVO in de buurt van de grenzen van Rusland en over de terugtrekking van de NAVO-strijdkrachten in Oost-Europa naar hun posities van 1997.

Zoals we kunnen zien, is de NAVO er niet in geslaagd haar verbintenissen ten aanzien van Rusland na te komen, of heeft zij de situatie op zijn minst geforceerd op een zeer delicaat moment voor het geopolitieke evenwicht. We moeten ons afvragen waarom de Verenigde Staten – of beter gezegd de Amerikaanse deep state, die opnieuw aan de macht kwam na de verkiezingsfraude die Joe Biden in het Witte Huis bracht – spanningen met Rusland wil creëren en zijn Europese partners in het conflict wil betrekken, met alle voorstelbare gevolgen van dien.

Zoals generaal Marco Bertolini, voormalig bevelhebber van de Joint Summit Operational Command, heeft opgemerkt: “De Verenigde Staten hebben niet alleen de Koude Oorlog gewonnen, maar wilden [Rusland] ook vernederen door alles in te pikken wat in zekere zin binnen zijn invloedssfeer viel. [Poetin] werd geconfronteerd met de Baltische staten, Polen, Roemenië en Bulgarije [die zich bij de NAVO aansloten]. Geconfronteerd met Oekraïne [toetreding tot de NAVO], dat elke mogelijkheid van toegang tot de Zwarte Zee zou hebben weggenomen” (hier). En hij voegt eraan toe: “Er is een probleem met de stabiliteit van het regime. Er is een situatie ontstaan met een tamelijk onwaarschijnlijke premier [Zelenski], iemand die uit de wereld van het amusement komt.” De generaal laat niet na om, in het geval van een Amerikaanse aanval op Rusland, eraan te herinneren dat “de Global Hawks die over Oekraïne vliegen, vertrekken vanuit Sigonella [Italië]; Italië is voor een groot deel een Amerikaanse militaire basis. Het risico is er, het is aanwezig en reëel” (hier).

Belangen die voortvloeien uit de blokkade van de Russische gastoevoer

We moeten ons ook afvragen of er achter de destabilisatie van het delicate evenwicht tussen de Europese Unie en Rusland ook economische belangen schuilgaan, die voortvloeien uit de behoefte van de EU-landen om vloeibaar Amerikaans gas te verkrijgen (waarvoor we ook de hervergassingsinstallaties nodig hebben die vele landen niet hebben, en waarvoor we in elk geval veel meer zullen moeten betalen) in plaats van Russisch gas (dat ecologischer is).

Het besluit van de Italiaanse olie- en gasmaatschappij ENI om haar investeringen in de Blue Stream-pijpleiding van Gazprom (van Rusland naar Turkije) op te schorten, betekent ook het verlies van een extra voorzieningsbron, aangezien deze de trans-Atlantische pijpleiding (van Turkije naar Italië) voedt.

Het lijkt daarom niet toevallig dat Zelensky in augustus 2021 verklaarde dat hij de Nord Stream 2 pijplijn tussen Rusland en Duitsland beschouwde als “een gevaarlijk wapen, niet alleen voor Oekraïne maar voor heel Europa” (hier): door Oekraïne te omzeilen, ontneemt het Kiev ongeveer een miljard euro per jaar aan inkomsten uit doorvoertarieven. “Wij zien dit project uitsluitend door het prisma van de veiligheid en beschouwen het als een gevaarlijk geopolitiek wapen van het Kremlin”, aldus de Oekraïense president, die het eens is met de regering-Biden. De Amerikaanse onderminister van Buitenlandse Zaken Victoria Nuland zei: “Als Rusland Oekraïne binnenvalt, zal Nord Stream 2 niet doorgaan.” En zo is het gebeurd, niet zonder ernstige economische schade aan Duitse investeringen.

De virologische laboratoria van het Pentagon in Oekraïne

Wat de Amerikaanse belangen in Oekraïne betreft, is het de moeite waard te wijzen op de virologische laboratoria in Oekraïne die onder controle staan van het Pentagon en waar, naar het schijnt, alleen Amerikaanse specialisten met diplomatieke onschendbaarheid rechtstreeks in dienst zijn van het Amerikaanse ministerie van Defensie.

We moeten ook denken aan de klacht van Poetin over het verzamelen van genomische gegevens over de bevolking, die kunnen worden gebruikt voor bacteriologische wapens met genetische selectie (hier, hier en hier). Informatie over de activiteit van laboratoria in Oekraïne is uiteraard moeilijk te bevestigen, maar het is begrijpelijk dat de Russische Federatie, niet zonder reden, van mening was dat deze laboratoria een bijkomende bacteriologische bedreiging voor de veiligheid van de bevolking zouden kunnen vormen. De Amerikaanse ambassade heeft alle dossiers in verband met het Biological Threat Reduction Program van haar website verwijderd.

Maurizio Blondet schrijft: “Event 201, waar de pandemie-explosie een jaar voordien werd gesimuleerd, werd bijgewoond (samen met Bill en Melinda Gates) door de schijnbaar onschuldige Johns Hopkins University met zijn gezegende Center for Health Security. Deze humanitaire instelling had lange tijd een minder onschuldige naam: het heette Center for Civilian Biodefence Strategies en hield zich niet bezig met de gezondheid van de Amerikanen, maar met het tegenovergestelde daarvan: de reactie op militaire aanvallen van bio-terrorisme. Het was praktisch een civiel-militaire organisatie. Toen zij in februari 1999 haar eerste conferentie hield in Crystal City in Arlington, Virginia, waar het Pentagon is gevestigd, bracht zij 950 artsen, militair personeel, federale ambtenaren en gezondheidsfunctionarissen bijeen om deel te nemen aan een simulatieoefening. Het doel van de simulatie is een denkbeeldige “gemilitariseerde” pokkenaanval tegen te gaan. Het is slechts de eerste van de oefeningen die tot bloei zullen komen in Event 201 en in de Pandemic Imposture” (hier).

Er duiken ook experimenten op met het Oekraïense leger (hier) en interventies van de Amerikaanse ambassade met betrekking tot de Oekraïense procureur Lutsenko in 2016 zodat hij “een miljardendeal tussen G. Soros en B. Obama” niet zou onderzoeken (hier).

Een indirecte bedreiging voor China’s expansionistische ambities met Taiwan

De huidige Oekraïense crisis brengt secundaire, maar niet minder ernstige gevolgen met zich mee voor het geopolitieke evenwicht tussen China en Taiwan. Rusland en Oekraïne zijn de enige producenten van palladium en neon, die onontbeerlijk zijn voor de productie van microchips.

“De mogelijke vergeldingsmaatregelen van Moskou hebben de laatste dagen meer aandacht getrokken nadat de marktonderzoeksgroep Techcet een rapport publiceerde waarin de afhankelijkheid van veel halfgeleiderfabrikanten van materialen van Russische en Oekraïense oorsprong, onder andere neon en palladium, werd belicht. Volgens de schattingen van Techcet is meer dan 90 procent van de Amerikaanse leveringen van neon voor halfgeleiders afkomstig uit Oekraïne, terwijl 35 procent van het Amerikaanse palladium uit Rusland komt. […] Volgens de Amerikaanse International Trade Commission stegen de neonprijzen met 600 procent voor de Russische annexatie van de Krim in 2014, omdat chipbedrijven afhankelijk waren van sommige Oekraïense bedrijven” (hier).

“Als het waar is dat een Chinese invasie van Taiwan de wereldwijde toeleveringsketen van technologie in gevaar zou brengen, is het ook waar dat een plotseling tekort aan grondstoffen uit Rusland de productie zou kunnen stilleggen, zodat het eiland het ‘microchipschild’ zou verliezen en Peking zou aanzetten tot een poging tot annexatie van Taipei”.

Het belangenconflict van de Bidens in Oekraïne

Een andere kwestie die men niet diepgaand analyseert, is die van Burisma, een olie- en gasbedrijf dat sinds 2002 actief is op de Oekraïense markt. Bedenk dat “tijdens het Amerikaanse presidentschap van Barack Obama (van 2009 tot 2017) Joe Biden zijn rechterhand was met een ‘delegatie’ om de internationale politiek te behandelen. Sindsdien heeft de Democratische Amerikaanse leider de Oekraïense nationalisten beschermd: een lijn die de onverzoenlijke onenigheid tussen Kiev en Moskou creëerde. […] Het was Joe Biden in die jaren die het beleid voerde om Oekraïne dichter bij de NAVO te brengen. Hij wilde Rusland politieke en economische macht ontnemen. […] De afgelopen jaren werd de naam van Joe Biden ook in verband gebracht met een schandaal over Oekraïne dat ook zijn kandidatuur aan het wankelen had gebracht. […] Het was april 2014 toen Burisma Holdings, het grootste energiebedrijf in Oekraïne (actief in zowel gas als olie), Hunter Biden inhuurde als consultant […] met een salaris van 50.000 dollar per maand. Allemaal transparant, behalve dat Joe Biden in die maanden het Amerikaanse beleid voortzette dat erop gericht was de gebieden van de Donbass, die nu door Rusland erkende republieken zijn geworden, weer in bezit te krijgen van Oekraïne. Het Donetsk-gebied zou rijk zijn aan onontgonnen gasvelden die het doelwit zijn geworden van Burisma Holdings; een internationaal beleid dat verweven is met het economische beleid dat de Amerikaanse media in die jaren de neus ophaalde” (hier).

Democraten beweerden dat Trump een mediaschandaal had gecreëerd om de campagne van Biden te schaden, maar zijn beschuldigingen bleken waar te zijn. Joe Biden zelf gaf tijdens een bijeenkomst op de Rockefeller Council for Foreign Relations toe te hebben ingegrepen bij toenmalig president Petro Porosjenko en premier Arsenij Jatsenjoek om onderzoeken naar zijn zoon Hunter door procureur-generaal Viktor Sjokin te voorkomen. Biden had tijdens een reis naar Kiev in december 2015 gedreigd “een leninggarantie van een miljard dollar door de Verenigde Staten in te houden”, meldt de New York Post. (hier). “Als [de procureur-generaal Sjokin] niet ontslagen wordt, krijgt u het geld niet” (hier en hier). De procureur-generaal werd ontslagen en Hunter was verlost van verdere schandalen waarbij hij betrokken was.

Bidens inmenging in de politiek van Kiev, in ruil voor gunsten aan Biden en corrupte oligarchen, bevestigt het belang van de huidige president van de Verenigde Staten om zijn familie en imago te beschermen, door wanorde in Oekraïne en zelfs een oorlog aan te wakkeren. Hoe kan iemand die zijn rol gebruikt om zijn eigen belangen te behartigen en de misdaden van zijn familieleden te verdoezelen, eerlijk en zonder chantage regeren?

De Oekraïense nucleaire kwestie

Tot slot is er de kwestie van de Oekraïense kernwapens. Op 19 februari 2022 kondigde Zelensky op een conferentie in München zijn voornemen aan om een einde te maken aan het Memorandum van Boedapest (1994), dat Oekraïne verbiedt atoomwapens te ontwikkelen, te verspreiden en te gebruiken. Onder de andere clausules van het Memorandum bevindt zich ook de clausule die Rusland, de Verenigde Staten en het Verenigd Koninkrijk verplicht zich te onthouden van het gebruik van economische druk op Oekraïne om het beleid van dat land te beïnvloeden: de druk van het IMF en de Verenigde Staten om economische hulp te verlenen in ruil voor hervormingen die in overeenstemming zijn met de Great Reset is een verdere schending van de overeenkomst.

De Oekraïense ambassadeur in Berlijn, Andriy Melnyk, heeft in 2021 op het radiostation Deutschlandfunk betoogd dat Oekraïne zijn nucleaire status moet terugkrijgen als het land er niet in slaagt tot de NAVO toe te treden. De Oekraïense kerncentrales worden geëxploiteerd en onderhouden door het staatsbedrijf NAEK Energoatom, dat zijn relatie met Russische bedrijven tussen 2018 en 2021 volledig heeft beëindigd. Haar belangrijkste partners zijn bedrijven die kunnen worden herleid tot de Amerikaanse regering. Het is gemakkelijk te begrijpen dat de Russische Federatie de mogelijkheid dat Oekraïne kernwapens verwerft als een bedreiging beschouwt en eist dat Kiev zich houdt aan het non-proliferatiepact.

De kleurenrevolutie in Oekraïne en de onafhankelijkheid van de Krim, Donetsk en Lugansk

Nog een feit. Nadat de regering van president Viktor Janoekovitsj had besloten de associatieovereenkomst tussen Oekraïne en de Europese Unie op te schorten en nauwere economische betrekkingen met Rusland aan te knopen, begon in 2013 een reeks protesten, bekend als Euromaidan, die enkele maanden duurden en uitmondden in de revolutie die Janoekovitsj ten val bracht en leidde tot de installatie van een nieuwe regering. Het was een operatie die gesponsord werd door George Soros, zoals hij openhartig tegen CNN zei: “Ik heb een stichting in Oekraïne sinds voordat het onafhankelijk werd van Rusland; deze stichting is altijd actief geweest en heeft een beslissende rol gespeeld in de gebeurtenissen van vandaag” (hier, hier en hier). Deze regeringswisseling lokte de reactie uit van de aanhangers van Janoekovitsj en van een deel van de Oekraïense bevolking, die zich verzetten tegen de pro-Westerse verschuiving van Oekraïne, die niet door de bevolking was gewenst, maar was verkregen door een kleurenrevolutie, waarvan in de voorgaande jaren algemene repetities hadden plaatsgevonden in Georgië, Moldavië en Wit-Rusland.

Na de botsingen van 2 mei 2014, waarbij ook nationalistische paramilitaire randgroepen (waaronder die van Pravyi Sektor) tussenbeide kwamen, was er ook het bloedbad in Odessa. Ook de westerse pers sprak schande van deze verschrikkelijke gebeurtenissen; Amnesty International (hier) en de VN stelden deze misdaden aan de kaak en documenteerden de brutaliteit ervan. Maar geen enkel internationaal gerechtshof heeft een proces aangespannen tegen de verantwoordelijken, zoals men vandaag van plan is te doen tegen de vermeende misdaden van het Russische leger.

Tot de vele overeenkomsten die niet werden nageleefd, behoort ook het Protocol van Minsk, dat op 5 september 2014 werd ondertekend door de Trilaterale Contactgroep over Oekraïne, samengesteld uit vertegenwoordigers van Oekraïne, Rusland, de Volksrepubliek Donetsk en de Volksrepubliek Lugansk. Een van de punten van het akkoord was ook de verwijdering van gewapende illegale groepen, militair materieel, alsook strijders en huurlingen van het grondgebied van Oekraïne onder toezicht van de OVSE en de ontwapening van alle illegale groepen. In tegenstelling tot wat was afgesproken, worden neonazistische paramilitaire groepen niet alleen officieel erkend door de regering, maar krijgen hun leden zelfs officiële opdrachten.

Eveneens in 2014 verklaarden de Krim, Donetsk en Lugansk zich onafhankelijk van Oekraïne – in naam van het zelfbeschikkingsrecht van door de internationale gemeenschap erkende volkeren – en verklaarden zich aan te sluiten bij de Russische Federatie. De Oekraïense regering weigert nog steeds de bij volksreferendum bekrachtigde onafhankelijkheid van deze regio’s te erkennen en laat de neonazistische milities en de reguliere strijdkrachten zelf vrij om tekeer te gaan tegen de bevolking, aangezien zij deze entiteiten als terroristische organisaties beschouwt. Het is waar dat de twee referenda van 2 november 2014 een oprekking vormen van het Protocol van Minsk, dat slechts voorzag in een decentralisatie van de macht en een vorm van speciale status voor de regio’s Donetsk en Lugansk.

Zoals professor Franco Cardini onlangs opmerkte, “heeft Rusland op 15 februari 2022 aan de Verenigde Staten een ontwerp van een verdrag overhandigd om een einde te maken aan deze situatie en de Russischtalige bevolkingsgroepen te verdedigen. Oud papier. Deze oorlog begon in 2014” (hier en hier). En het was een oorlog in de intenties van degenen die de Russische minderheid van Donbass wilden bestrijden: “Wij zullen een baan en pensioenen hebben, en zij niet. Wij krijgen bonussen voor het krijgen van kinderen, en zij niet. Onze kinderen zullen scholen en kleuterscholen hebben; hun kinderen zullen in de kelders blijven. Op deze manier zullen we deze oorlog winnen”, zei president Petro Porosjenko in 2015 (hier). Het zal u niet ontgaan dat deze maatregelen vergelijkbaar zijn met de discriminatie van de zogeheten ‘un-vaxxed’, die beroofd zijn van werk, loon en onderwijs. Acht jaar bombardementen in Donetsk en Lugansk, met honderdduizenden slachtoffers, 150 dode kinderen, en zeer ernstige gevallen van foltering, verkrachting, ontvoering en discriminatie (hier).

Op 18 februari 2022 hebben de presidenten van Donetsk en Lugansk, Denis Pushilin en Leonid Pasechnik, de evacuatie van de burgerbevolking van hun provincies naar de Russische Federatie bevolen wegens de aanhoudende gevechten tussen de Volksmilitie van Donbass en de Oekraïense strijdkrachten. Op 21 februari heeft de Doema (het Russische Lagerhuis) de door president Poetin met de Volksrepublieken Donetsk en Lugansk ingevoerde verdragen van vriendschap, samenwerking en wederzijdse bijstand unaniem geratificeerd. Tegelijkertijd gaf de Russische president opdracht tot het sturen van troepen uit de Russische Federatie om de vrede in de regio Donbass te herstellen.

Hier kan men zich afvragen waarom, in een situatie van flagrante schending van de mensenrechten door neonazistische strijdkrachten en paramilitaire apparaten (die vlaggen met hakenkruisen voeren en de beeltenis van Aldolf Hitler vertonen) tegen de Russischtalige bevolking van de onafhankelijke republieken, de internationale gemeenschap zich verplicht voelt de interventie van de Russische Federatie te veroordelen, en zelfs Poetin de schuld te geven van het geweld. Waar is het veelgeroemde zelfbeschikkingsrecht van het volk, dat op 24 augustus 1991 geldig werd verklaard voor de uitroeping van de onafhankelijkheid van Oekraïne en door de internationale gemeenschap werd erkend? En waarom zijn we vandaag verontwaardigd over een Russische interventie in Oekraïne, terwijl de NAVO hetzelfde heeft gedaan in Joegoslavië (1991), Kosovo (1999), Afghanistan (2001), Irak (2003), en in Libië en Syrië (2011), zonder dat iemand daar enig bezwaar tegen had? Om nog maar te zwijgen van het feit dat Israël de afgelopen tien jaar herhaaldelijk militaire doelen in Syrië, Iran en Libanon heeft getroffen om de vorming van een vijandig gewapend front aan zijn noordgrens te voorkomen, en dat nog geen enkel land heeft voorgesteld om Tel Aviv sancties op te leggen.

Het is ontstellend te zien met welke hypocrisie de Europese Unie en de Verenigde Staten – Brussel en Washington – hun onvoorwaardelijke steun geven aan president Zelenski, wiens regering nu al acht jaar lang ongestraft Russischtalige Oekraïners blijft vervolgen (hier), voor wie het zelfs verboden is in hun eigen taal te spreken, in een natie die talrijke etnische groepen telt, waarvan degenen die Russisch spreken 17,2% uitmaken. En het is schandalig dat ze zwijgen over het gebruik van burgers als menselijk schild door het Oekraïense leger, dat luchtafweerposten plaatst binnen bevolkingscentra, ziekenhuizen, scholen en kleuterscholen, precies om de vernietiging ervan dodelijke slachtoffers onder de bevolking te laten veroorzaken.

De mainstream media verzwijgen beelden van Russische soldaten die burgers helpen veilige posities te bereiken (hier en hier) of die humanitaire corridors organiseren, waarop Oekraïense milities schieten (hier en hier). Net zoals er gezwegen wordt over het vereffenen van rekeningen, slachtpartijen, geweld en diefstal door randgroepen van de burgerbevolking, aan wie Zelenski wapens heeft gegeven: de video’s die op het internet te zien zijn geven een idee van het klimaat van burgeroorlog dat door de Oekraïense regering kunstmatig is aangewakkerd. Daarbij komen nog de veroordeelden die zijn vrijgelaten om in het leger te worden opgenomen en de vrijwilligers van het vreemdelingenlegioen: een massa fanatiekelingen zonder regels en zonder opleiding die de situatie zullen verergeren en onbeheersbaar zullen maken.

President Volodymyr Oleksandrovych Zelensky

Zoals door vele partijen is opgemerkt, beantwoordt de kandidatuur en de verkiezing van de Oekraïense president Zelenski aan dat cliché van de laatste jaren, namelijk dat een komische acteur of een amusementspersoonlijkheid wordt uitgeleend aan de politiek. Gelooft u niet dat het ontbreken van een passende cursus honorum een belemmering vormt voor het opstijgen naar de top van de instellingen; integendeel: hoe meer iemand ogenschijnlijk een onbekende is in de wereld van de politieke partijen, des te meer moet men ervan uitgaan dat zijn succes wordt bepaald door degenen die de macht in handen hebben. Zelensky’s drag-optredens sluiten perfect aan bij de LGBTQ-ideologie die door haar Europese sponsors wordt beschouwd als een onmisbare vereiste van de “hervormingsagenda” die elk land zou moeten omhelzen, samen met gendergelijkheid, abortus en de groene economie. Geen wonder dat Zelensky, die lid is van het WEF (hier), kon profiteren van de steun van Schwab en zijn bondgenoten om aan de macht te komen en ervoor te zorgen dat de Grote Reset ook in Oekraïne zou worden doorgevoerd.

De 57-delige televisieserie die Zelensky produceerde en waarin hij de hoofdrol speelde, toont aan dat de media zijn kandidatuur voor president van Oekraïne en zijn verkiezingscampagne planden. In de fictieserie De dienaar van het volk speelde hij de rol van een middelbare-schoolleraar die onverwacht president van de republiek werd en streed tegen de corruptie van de politiek. Het is geen toeval dat de serie, die absoluut middelmatig was, toch de WorldFest Remi Award won (VS, 2016), tot de top vier finalisten behoorde in de categorie komediefilms op de Seoul International Drama Awards (Zuid-Korea) en de Intermedia Globe Silver award kreeg in de categorie entertainment tv-series op het World Media Film Festival in Hamburg.

De mediabelangstelling die Zelenski met de televisieserie verwierf, bracht hem meer dan 10 miljoen volgers op Instagram en creëerde de premisse voor de oprichting van de gelijknamige politieke partij Dienaar van het Volk, waarvan ook Ivan Bakanov, algemeen directeur en aandeelhouder (samen met Zelenski zelf en de oligarch Kolomoisky) van Kvartal 95 Studio, en de eigenaar van het televisienetwerk TV 1+1, lid is. Zelensky’s imago is een kunstmatig product, een mediafictie, een operatie van manipulatie van consensus die erin geslaagd is om in de Oekraïense collectieve verbeelding het politieke personage te creëren dat in werkelijkheid, en niet in fictie, de macht heeft veroverd.

“Slechts een maand voor de verkiezingen van 2019 die hem zagen winnen, verkocht Zelensky het bedrijf [Kvartal 95 Studio] aan een vriend, nog steeds een manier vindend om de opbrengst te krijgen van het bedrijf waar hij officieel afstand van had gedaan aan zijn familie. Die vriend was Serhiy Shefir, die later tot Raadslid van het Presidentschap werd benoemd. […] De verkoop van de aandelen vond plaats ten voordele van Maltex Multicapital Corp., een vennootschap in handen van Shefir en geregistreerd op de Britse Maagdeneilanden” (hier).

De huidige Oekraïense president heeft zijn verkiezingscampagne gepromoot met een op zijn zachtst gezegd verontrustende reclamespot (hier), waarin hij met twee machinegeweren in de hand schiet op parlementsleden die hij corrupt of onderdanig aan Rusland noemt. De strijd tegen de corruptie die de Oekraïense president in de rol van “dienaar van het volk” bazuint, komt echter niet overeen met het beeld dat van hem naar voren komt uit de zogenaamde Pandora-papieren, waarin 40 miljoen dollar aan de vooravond van de verkiezingen aan hem schijnt te zijn betaald door de joodse miljardair Kolomoisky[1] via offshore-rekeningen (hier, hier en hier). [2] In zijn vaderland beschuldigen velen hem ervan dat hij de pro-Russische oligarchen de macht heeft ontnomen, niet om die aan het Oekraïense volk te geven, maar veeleer om zijn eigen belangengroep te versterken en tegelijk zijn politieke tegenstanders uit de weg te ruimen: “Hij heeft de ministers van de oude garde geliquideerd, in de eerste plaats de machtige minister van Binnenlandse Zaken, [Arsen] Avakov. Hij heeft de voorzitter van het Constitutioneel Hof, die als controle op zijn wetten fungeerde, ruw uit zijn ambt ontheven. Hij sloot zeven tv-zenders van de oppositie. Hij arresteerde en beschuldigde van verraad Viktor Medvedcuk, een pro-Russische sympathisant maar bovenal de leider van het Platform van de Oppositie – Voor het Leven partij, de tweede partij van het Oekraïense parlement na zijn Partij van de Dienaar van het Volk. Hij stelt ook oud-president Porosjenko terecht voor verraad, die iedereen wantrouwde behalve degenen die met de Russen of hun vrienden overweg konden. De burgemeester van Kiev, de populaire oud-wereldkampioen boksen Vitaly Klitchko, is al aan verschillende huiszoekingen en inbeslagnames onderworpen. Kortom, Zelenski lijkt schoon schip te willen maken met iedereen die niet op één lijn zit met zijn politiek” (hier).

Op 21 april 2019 werd Zelensky met 73,22% van de stemmen gekozen tot president van Oekraïne, en op 20 mei werd hij beëdigd. Op 22 mei 2019 benoemde hij Ivan Bakanov, directeur-generaal van Kvartal 95, tot eerste plaatsvervangend hoofd van de veiligheidsdiensten van Oekraïne en hoofd van het hoofddirectoraat voor de strijd tegen corruptie en georganiseerde misdaad van het centrale directoraat van de veiligheidsdienst van Oekraïne. Naast Bakanov is ook Mykhailo Fedorov, vicevoorzitter en minister van Digitale Transformatie, lid van het World Economic Forum, vermeldenswaard (hier). Zelensky zelf heeft toegegeven als inspiratiebron de premier van Canada Justin Trudeau te hebben (hier en hier).

Zelenski’s betrekkingen met het IMF en het WEF

Zoals het tragische precedent van Griekenland heeft aangetoond, worden nationale soevereiniteit en de volkswil van de parlementen de facto tenietgedaan door de besluiten van de internationale haute-finance, die zich door middel van chantage en regelrechte afpersing van economische aard bemoeit met het regeringsbeleid. Het geval van Oekraïne, een van de armste landen van Europa, vormt hierop geen uitzondering.

Kort na de verkiezing van Zelensky dreigde het Internationaal Monetair Fonds Oekraïne geen lening van 5 miljard dollar toe te kennen als het land niet aan zijn eisen zou voldoen. Tijdens een telefoongesprek met de CEO van het IMF, Kristalina Georgieva, werd de Oekraïense president berispt omdat hij Yakiv Smolii had vervangen door een man die hij vertrouwde, Kyrylo Shevchenko, die minder geneigd was zich te schikken naar de diktaten van het IMF. Anders Åslund schrijft op Atlantic Council: “De problemen rond de regering Zelenski nemen alarmerend toe. Ten eerste heeft de president sinds maart 2020 niet alleen de onder hem doorgevoerde hervormingen teruggedraaid, maar ook die welke door zijn voorganger Petro Porosjenko in gang waren gezet. Ten tweede heeft zijn regering geen plausibele voorstellen gedaan om de zorgen van het IMF over de niet nagekomen verplichtingen van Oekraïne weg te nemen. Ten derde lijkt de president niet langer over een parlementaire meerderheid te beschikken, en lijkt hij niet geïnteresseerd in het vormen van een hervormingsgezinde meerderheid (zie hier).

Het is duidelijk dat de interventies van het IMF erop gericht zijn de Oekraïense regering ertoe te bewegen zich aan te sluiten bij het economische, fiscale en sociale beleid dat door de globalistische agenda wordt gedicteerd, te beginnen met de ‘onafhankelijkheid’ van de Oekraïense centrale bank van de regering: een eufemisme waarmee het IMF de regering van Kiev oproept afstand te doen van de legitieme controle over haar centrale bank, een van de manieren waarop nationale soevereiniteit wordt uitgeoefend, samen met de uitgifte van geld en het beheer van de staatsschuld. Aan de andere kant had Kristalina Georgieva slechts vier maanden eerder samen met Klaus Schwab, prins Charles en VN-secretaris-generaal António Guterres de Great Reset gelanceerd.

Wat met de vorige regeringen niet mogelijk was geweest, werd voltooid onder het voorzitterschap van Zelensky, die samen met de nieuwe gouverneur van de BCU, Kyrylo Shevchenko, in de gratie van het WEF kwam (hier). Minder dan een jaar later schreef Shevchenko, om zijn onderwerping te bewijzen, een artikel voor het WEF met als titel ‘Centrale banken zijn de sleutel tot de klimaatdoelstellingen van landen en Oekraïne wijst de weg’ (hier). Zo wordt de Agenda 2030 uitgevoerd, onder chantage.

Er zijn ook andere Oekraïense bedrijven die banden hebben met het WEF: de State Savings Bank of Ukraine (een van de grootste financiële instellingen in Oekraïne), de DTEK Group (een belangrijke particuliere investeerder in de Oekraïense energiesector) en Ukr Land Farming (een leider in de landbouw). Banken, energie en voedsel zijn sectoren die perfect aansluiten bij de Grote Reset en de Vierde Industriële Revolutie, zoals geformuleerd door Klaus Schwab.

Op 4 februari 2021 heeft de Oekraïense president zeven televisiestations gesloten, waaronder ZIK, Newsone en 112 Oekraïne, die zich allemaal schuldig maakten aan het niet steunen van zijn regering. Zoals Anna Del Freo schrijft: “Een scherpe veroordeling van deze vrijheidsberovende daad is onder meer ook gekomen van de Europese Federatie van Journalisten en de Internationale Federatie van Journalisten, die hebben gevraagd om de onmiddellijke opheffing van het veto. De drie omroepen zullen gedurende vijf jaar niet meer kunnen uitzenden: zij hebben ongeveer 1.500 mensen in dienst, wier banen nu op de tocht staan. Er is geen echte reden om de drie netwerken te sluiten, behalve de willekeur van de Oekraïense politieke top, die hen ervan beschuldigt de informatieveiligheid te bedreigen en onder “kwaadaardige Russische invloed” te staan. Een felle reactie komt ook van NUJU, de Oekraïense journalistenvakbond, die spreekt van een zeer zware aanval op de vrijheid van meningsuiting, aangezien honderden journalisten de mogelijkheid wordt ontnomen om zich te uiten en honderdduizenden burgers het recht wordt ontnomen om geïnformeerd te worden. Zoals we kunnen zien, is datgene waarvan Poetin wordt beschuldigd in werkelijkheid uitgevoerd door Zelenski en, meer recentelijk, door de Europese Unie, met de medeplichtigheid van de sociale mediaplatforms. “Het stilleggen van televisieomroepen is een van de meest extreme vormen van beperking van de persvrijheid”, aldus secretaris-generaal Ricardo Gutierrez van de EFJ. “Naties hebben de plicht om te zorgen voor effectief pluralisme van informatie. Het is duidelijk dat het presidentiële veto helemaal niet in overeenstemming is met de internationale normen inzake vrijheid van meningsuiting” (hier).

Het zou interessant zijn te weten welke verklaringen de Europese Federatie van Journalisten en de Internationale Federatie van Journalisten hebben afgelegd na het afsluiten van Russia Today en Sputnik in Europa.

Neo-nazistische en extremistische bewegingen in Oekraïne

Een land dat om humanitaire hulp van de internationale gemeenschap vraagt om zijn bevolking tegen de Russische agressie te verdedigen, zou zich in de collectieve verbeelding moeten onderscheiden door respect voor democratische beginselen en voor wetgeving die activiteiten en de verspreiding van propaganda door extremistische ideologieën verbiedt.

Neonazistische bewegingen die zich bezighouden met militaire en paramilitaire acties opereren vrij in Oekraïne, vaak met de officiële steun van overheidsinstellingen. Hiertoe behoren de volgende: Stepan Bandera’s Organisatie van Oekraïense Nationalisten (OUN), een beweging met een nazistische, antisemitische en racistische matrix die al actief was in Tsjetsjenië en die deel uitmaakt van de Rechtse Sector, een vereniging van extreem-rechtse bewegingen gevormd ten tijde van de Euromaidan-coup in 2013/2014; het Oekraïense Opstandelingenleger (UPA); de UNA/UNSO, paramilitaire vleugel van de extreemrechtse politieke partij Ukraine National Assembly; de Korchinsky Brotherhood, die in Kiev bescherming bood aan ISIS-leden (hier); Misantropic Vision (MD), een neonazi-netwerk verspreid over 19 landen dat publiekelijk aanzet tot terrorisme, extremisme en haat tegen christenen, moslims, joden, communisten, homoseksuelen, Amerikanen en mensen van kleur (hier).

Er zij aan herinnerd dat de regering deze extremistische organisaties expliciet heeft gesteund, zowel door de presidentiële garde naar de begrafenissen van hun vertegenwoordigers te sturen, als door steun te verlenen aan het Azov Bataljon, een paramilitaire organisatie die officieel deel uitmaakt van het Oekraïense leger onder de nieuwe naam Azov Special Operations Regiment en georganiseerd is in de Nationale Garde. Het Azov Regiment wordt gefinancierd door de Oekraïens-Joodse oligarch Igor Kolomoisky, de voormalige gouverneur van Dnepropetrovsk, die ook de financier zou zijn van de nationalistische milities van Pravyi Sektor, die verantwoordelijk worden geacht voor de massamoord in Odessa. Het gaat om dezelfde Kolomoisky die in de Pandora Papers wordt genoemd als sponsor van President Zelensky. Het bataljon onderhoudt betrekkingen met verschillende extreem-rechtse organisaties in Europa en de Verenigde Staten.

Amnesty International heeft na een ontmoeting op 8 september 2014 tussen secretaris-generaal Salil Shetty en premier Arseniy Yatsenyuk de Oekraïense regering opgeroepen een einde te maken aan de mishandelingen en oorlogsmisdaden die worden begaan door de vrijwilligersbataljons die samen met de Kievse strijdkrachten opereren. De Oekraïense regering heeft een officieel onderzoek naar de zaak geopend, maar heeft verklaard dat er geen officieren of soldaten van het Azov Bataljon voorwerp van onderzoek lijken te zijn.

In maart 2015 kondigde de Oekraïense minister van Binnenlandse Zaken Arsen Avakov aan dat het Azov Bataljon een van de eerste eenheden zou zijn die door troepen van het Amerikaanse leger zouden worden opgeleid, als onderdeel van hun trainingsmissie Operatie Fearless Guard. De Amerikaanse training werd stopgezet op 12 juni 2015, toen het Amerikaanse Huis van Afgevaardigden een amendement aannam dat alle hulp (inclusief wapens en training) aan het bataljon verbood vanwege zijn neonazistische verleden. Het amendement werd vervolgens onder druk van de CIA ingetrokken (hier en hier) en de soldaten van het Azov Bataljon werden opgeleid in de Verenigde Staten (hier en hier): “We trainen deze jongens nu al acht jaar. Het zijn echt goede strijders. Dat is waar het programma van het agentschap een serieuze impact zou kunnen hebben”.

In 2016 werd in een rapport van de OVSE [Organisatie voor Veiligheid en Samenwerking in Europa] vastgesteld dat het Azov Bataljon verantwoordelijk was voor het massaal doden van gevangenen, het verbergen van lijken in massagraven en het systematisch gebruik van fysieke en psychologische foltertechnieken. Nog maar een paar dagen geleden werd de plaatsvervangend commandant van het bataljon, Vadim Trojan, door minister van Binnenlandse Zaken Arsen Avakov benoemd tot hoofd van de politie van de regio Oblast.

Dit zijn de “helden” die samen met het Oekraïense leger tegen de Russische soldaten vechten. En deze helden van het Azov Bataljon durven, in plaats van hun kinderen te beschermen, hen tot kanonnenvoer te bestemmen door jongens en meisjes in te lijven (hier en hier), in strijd met het Facultatief Protocol bij het VN-Verdrag inzake de Rechten van het Kind (hier), betreffende de betrokkenheid van minderjarigen bij gewapende conflicten: een ad hoc juridisch instrument dat bepaalt dat geen enkel kind onder de 18 jaar met geweld mag worden gerekruteerd of rechtstreeks mag worden ingezet in vijandelijkheden, noch door de strijdkrachten van een staat, noch door gewapende groeperingen.

Het is onvermijdelijk dat de dodelijke wapens die door de EU, met inbegrip van Draghi’s Italië, met de steun van ‘antifascistische’ politieke partijen, worden geleverd, bestemd zijn om tegen deze kinderen te worden gebruikt.

De Oekraïense oorlog in de plannen van de NWO

De censuur die wordt opgelegd aan de Russische omroepen is duidelijk bedoeld om te voorkomen dat het officiële verhaal wordt weerlegd door de feiten. Ondertussen tonen de westerse media beelden van het videospel War Thunder (hier), frames uit de film Star Wars (hier), explosies in China (hier), video’s van militaire parades (hier), beelden uit Afghanistan (hier), de metro van Rome (hier) of beelden van mobiele crematoria (hier) alsof het zou gaan om echte en recente scènes van de oorlog in Oekraïne. De werkelijkheid wordt genegeerd omdat reeds besloten is een conflict uit te lokken als massa-afleidingswapen dat nieuwe beperkingen van vrijheden in westerse naties legitimeert, volgens de plannen van de Great Reset van het World Economic Forum en de Agenda 2030 van de Verenigde Naties.

Het is duidelijk dat het Oekraïense volk, buiten de kwesties die diplomatie kan oplossen, het slachtoffer is van dezelfde wereldwijde staatsgreep die wordt uitgevoerd door supranationale machten die niet vrede tussen naties beogen, maar eerder de vestiging van de tirannie van de Nieuwe Wereldorde. Nog maar een paar dagen geleden zei de Oekraïense parlementariër Kira Rudik tegen Fox News, terwijl ze een kalasjnikov vasthield: “We weten dat we niet alleen voor Oekraïne vechten, maar ook voor de Nieuwe Wereldorde.”

De mensenrechtenschendingen in Oekraïne en de misdaden van de neonazi-milities die Poetin herhaaldelijk aan de kaak heeft gesteld, konden geen politieke oplossing vinden omdat ze gepland en aangewakkerd werden door de globalistische elite, met de medewerking van de Europese Unie, de NAVO en de Amerikaanse deep state, met een anti-Russische toonzetting die bedoeld is om een oorlog onvermijdelijk te maken met als doel, in de eerste plaats in Europa, de gedwongen invoering van energierantsoenering (hier),[3] reisbeperkingen, de vervanging van papiergeld door elektronisch geld (hier en hier) en de invoering van een digitale identiteitskaart (hier en hier) op te leggen. We hebben het hier niet over theoretische projecten; het gaat om beslissingen die concreet moeten worden genomen, zowel op Europees niveau als in de afzonderlijke landen.

Eerbiediging van de wet

De interventie in Oekraïne door de NAVO, de Verenigde Staten en de Europese Unie lijkt geen enkele legitimiteit te hebben. Oekraïne is geen lid van de NAVO en mag als zodanig niet profiteren van de bijstand van een entiteit die tot doel heeft de aangesloten landen te verdedigen. Hetzelfde kan worden gezegd van de Europese Unie, die Zelensky nog maar enkele dagen geleden uitnodigde zich bij haar aan te sluiten. Intussen heeft Oekraïne sinds 2014 2,5 miljard dollar van de Verenigde Staten ontvangen en alleen al in 2021 nog eens 400 miljoen dollar (hier), plus andere fondsen voor een totaal van 4,6 miljard dollar (hier). Poetin van zijn kant heeft Oekraïne 15 miljard dollar aan leningen gegeven om het van een faillissement te redden. De Europese Unie heeft van haar kant 17 miljoen dollar aan financiering gestuurd, naast de financiering door verschillende individuele landen. Maar deze hulp is de Oekraïense bevolking slechts minimaal ten goede gekomen.

Bovendien schendt de voorzitter van de Europese Commissie, Ursula von der Leyen, door in naam van de Europese Unie in de oorlog in Oekraïne in te grijpen, de artikelen 9, 11 en 12 van het Verdrag van Lissabon. De bevoegdheid van de Europese Unie op dit gebied behoort toe aan de Europese Raad en de Hoge Vertegenwoordiger. Zij behoort in geen geval toe aan de voorzitter van de Commissie. In welke hoedanigheid waagt voorzitter Von der Leyen zich te gedragen als was zij het hoofd van de Europese Unie en eigent zij zich een rol toe die haar niet toekomt? Waarom grijpt niemand in, vooral gezien het gevaar waaraan de Europese burgers worden blootgesteld door de mogelijkheid van Russische vergeldingsacties?

Bovendien voorzien de grondwetten van de landen die vandaag steun en wapens naar Oekraïne sturen in veel gevallen niet in de mogelijkheid om een conflict aan te gaan. In artikel 11 van de Italiaanse grondwet staat bijvoorbeeld: “Italië verwerpt oorlog als een instrument om de vrijheid van andere volkeren te schenden en als een middel om internationale geschillen op te lossen”. Het zenden van wapens en soldaten naar een natie die noch deel uitmaakt van de NAVO noch van de Europese Unie is de facto een oorlogsverklaring aan de oorlogvoerende natie (in dit geval Rusland) en zou daarom de voorafgaande beraadslaging over het verklaren van de oorlog moeten vereisen, zoals is bepaald in artikel 78 van de Italiaanse grondwet: “De Kamers [van het Parlement] beraadslagen over de staat van oorlog en verlenen de regering de noodzakelijke bevoegdheden”. Tot op heden lijkt het er niet op dat de Kamers zich in die zin hebben moeten uitspreken, of dat de president van de Republiek tussenbeide is gekomen om de naleving van de grondwettelijke bepaling te eisen. Premier Draghi, aangesteld door de globalistische cabal voor de vernietiging van Italië en zijn definitieve onderwerping aan supranationale machten, is een van de vele hoofden van nationale regeringen die de wil van de burgers als een hinderlijk obstakel beschouwen voor de uitvoering van de agenda van het World Economic Forum. Na twee jaar van systematische schendingen van de grondrechten en van de Grondwet is het moeilijk te geloven dat hij de belangen van de Italiaanse natie zal willen laten prevaleren boven de belangen van degenen die hem aan de macht hebben gebracht. Integendeel: hoe desastreuzer de gevolgen van de door zijn regering genomen sancties, des te meer kan hij zich gewaardeerd achten door degenen die hem aan de macht hebben geholpen. De staatsgreep, gepleegd door middel van de psychopandemische noodtoestand, gaat vandaag verder met nieuwe ongelukkige beslissingen, geratificeerd door een Parlement zonder ruggengraat.

Het is ook een schending van artikel 288 van het Italiaanse wetboek van strafrecht om Italiaanse burgers – en zelfs leden van de meerderheid in de regering en politieke leiders – toe te staan in te gaan op de oproep van de Oekraïense ambassadeur om zich in te schrijven in het vreemdelingenlegioen: “Een ieder op het grondgebied [van Italië] die zonder toestemming van de regering burgers in dienst neemt of bewapent om [in het leger] te dienen ten gunste van een vreemde natie, wordt gestraft met een gevangenisstraf van 4 tot 15 jaar”. Geen enkele magistraat heeft, althans voorlopig, ingegrepen om de verantwoordelijken voor dit misdrijf te straffen.

Een andere overtreding is het overbrengen van kinderen uit Oekraïne naar Italië (en vermoedelijk ook naar andere landen) die via draagmoederschap zijn verkregen, in opdracht van Italiaanse echtparen en in strijd met wet 40/2004, zonder dat de schuldigen aan deze misdaad en hun medeplichtigen worden gestraft

Er zij ook aan herinnerd dat de uitspraken van leden van de regering of van politieke leiders ten aanzien van de Russische Federatie en haar president, samen met de sancties die tegen Rusland zijn aangenomen en de herhaalde gevallen van willekeurige discriminatie van Russische burgers, bedrijven, artiesten en sporters enkel en alleen omdat zij Russisch zijn. Dit zijn niet alleen provocaties die moeten worden vermeden om een vreedzame oplossing van de crisis in Oekraïne mogelijk te maken, maar brengen ook de veiligheid van Italiaanse burgers ernstig in gevaar (evenals de veiligheid van burgers van andere naties die een soortgelijke houding ten opzichte van Rusland aannemen). De reden voor een dergelijke onbezonnenheid is onbegrijpelijk, tenzij er een opzettelijke wens is om reacties van de tegenpartij uit te lokken.

Het Russisch-Oekraïense conflict is een zeer gevaarlijke val die is opgezet tegen Oekraïne, Rusland en de naties van Europa.

Oekraïne is het laatste slachtoffer van volleerde beulen

De Russisch-Oekraïense crisis is niet plotseling een maand geleden tot uitbarsting gekomen. Ze is lange tijd voorbereid en aangewakkerd, zeker te beginnen met de staatsgreep van 2014 die door de Amerikaanse deep state werd gewenst met een anti-Russisch motief. Dit blijkt, naast andere onbetwistbare feiten, uit de training van het Azov Bataljon door de CIA “om Russen te doden” (hier), waarbij de CIA de intrekking forceerde van het amendement van het Amerikaanse Congres uit 2015, dat hulp aan het bataljon verbood. De interventies van Joe en Hunter Biden zijn in dezelfde richting gegaan. Er is dus bewijs van voorbedachte rade op lange termijn, in overeenstemming met de niet-aflatende expansie van de NAVO naar het oosten. De Kleurenrevolutie van Euromaidan, evenals de instelling van een pro-NAVO-regering bestaande uit homines novi opgeleid door het World Economic Forum en George Soros, was bedoeld om de voorwaarden te scheppen voor de onderwerping van Oekraïne aan het NAVO-blok, waardoor het zou worden onttrokken aan de invloed van de Russische Federatie. Daartoe heeft het subversieve optreden van de NGO’s van de Hongaarse filantroop, gesteund door propaganda in de media, gezwegen over de misdaden van neonazistische paramilitaire organisaties, gefinancierd door dezelfde mensen die Zelenski sponsoren.

De mainstream media in de westerse landen zijn er door hun hersenspoeling in geslaagd een volledig vertekend beeld van de werkelijkheid te geven. Dat kan niet gezegd worden van Oekraïne, waar de bevolking zich terdege bewust is van de corruptie van de politieke klasse die aan de macht is en van het feit dat deze klasse ver afstaat van de werkelijke problemen van het Oekraïense volk. Wij in het Westen geloven dat de oligarchen zich alleen in Rusland bevinden, terwijl de realiteit is dat zij vooral aanwezig zijn in alle naties die vroeger de Sovjet-Unie vormden, waar zij rijkdom en macht kunnen vergaren door zich eenvoudigweg ter beschikking te stellen van buitenlandse ‘filantropen’ en multinationals. Het doet er weinig toe of hun offshore-rekeningen de hoofdoorzaak zijn van de armoede van de burgers van deze landen, de achterlijkheid van de gezondheidszorg, de buitensporige macht van de bureaucratie, de bijna totale afwezigheid van openbare diensten, de buitenlandse controle over strategische bedrijven en het geleidelijke verlies van soevereiniteit en nationale identiteit: het belangrijkste is geld verdienen en vereeuwigd te worden samen met politieke persoonlijkheden, bankiers, wapenhandelaars en degenen die het volk uithongeren. En dan naar de mondaine resorts van Versilia of de Amalfikust te komen om met hun jachten en platina kaarten te pronken tegenover de ober uit Odessa of de poetsvrouw uit Kiev die hun schamele loon naar hun familie thuis sturen. Deze Oekraïense miljardairs zijn degenen die Oekraïne uitverkopen aan het corrupte en corrumperende Westen, waarbij ze hun eigen welzijn inruilen voor de slavernij van hun landgenoten aan de woekeraars die de wereld overnemen en overal dezelfde meedogenloze en immorele systemen gebruiken. In het verleden hebben zij de lonen van de werknemers in Athene en Thessaloniki verlaagd; vandaag hebben zij hun horizon eenvoudig verruimd tot heel Europa, waar de bevolking nog steeds ongelovig toekijkt terwijl eerst een gezondheidsdictatuur en vervolgens een milieudictatuur wordt opgelegd.

Hoe hadden zij echter, zonder het voorwendsel van een oorlog, de explosieve stijging van de gas- en brandstofprijzen kunnen rechtvaardigen en de van bovenaf opgelegde energietransitie kunnen forceren om de verarmde massa’s in bedwang te houden? Hoe konden zij de volkeren van de westerse wereld de vestiging van de tirannie van de Nieuwe Wereldorde doen slikken, toen de pandemische farce aan het ontrafelen was en de misdaden tegen de menselijkheid aan het licht kwamen die door BigPharma werden begaan?

En terwijl de EU en de regeringsleiders Rusland de schuld geven van de dreigende ramp, laten de westerse elites zien dat ze zelfs de landbouw willen vernietigen om de verschrikkingen van de Holodomor op wereldschaal toe te passen (hier). Aan de andere kant wordt in veel landen (waaronder Italië) over de privatisering van waterwegen getheoretiseerd – en water is een onvervreemdbaar openbaar goed – ten voordele van multinationals en met het doel de landbouwactiviteiten te controleren en te beperken. De pro-NAVO-regering van Kiev heeft zich niet veel anders gedragen: acht jaar lang werd de Krim beroofd van water uit de Dnjepr om irrigatie van de akkers te voorkomen en de bevolking uit te hongeren. Vandaag, in het licht van de sancties die aan Rusland worden opgelegd en de enorme vermindering van de graanvoorraden, kunnen we de enorme investeringen van Bill Gates in de landbouw begrijpen (hier), volgens dezelfde meedogenloze logica van winstbejag die we al hebben meegemaakt met de vaccinatiecampagne.

Het Oekraïense volk, ongeacht tot welke etnische groep het behoort, is slechts de laatste onwetende gijzelaar van het supranationale totalitaire regime dat de nationale economieën van de hele wereld op de knieën dwong door middel van het Covidbedrog, na publiekelijk te hebben getheoretiseerd over de noodzaak om de wereldbevolking te decimeren en de overlevenden te veranderen in chronisch zieke patiënten die hun immuunsysteem onherstelbaar hebben aangetast.

Het Oekraïense volk goed moeten nadenken voordat het de hulp van de NAVO of de EU inroept, op voorwaarde dat het werkelijk het Oekraïense volk is dat dit doet en niet zijn corrupte heersers die worden geholpen door racistische huurlingen en neo-nazistische groeperingen die door de hiërarchen worden betaald. Want terwijl hun vrijheid van de indringer wordt beloofd – met wie zij het gemeenschappelijke religieuze en culturele erfgoed delen van het voormalige Groot-Rusland – wordt in werkelijkheid op cynische wijze hun definitieve opheffing voorbereid, hun slavernij aan de Great Reset die alles voorziet behalve de bescherming van hun identiteit, hun soevereiniteit, en hun grenzen.

Laat het Oekraïense volk kijken naar wat er is gebeurd met de naties van de Europese Unie: de fata morgana van welvaart en veiligheid verdwijnt wanneer de puinhopen die de euro en de lobby’s van Brussel hebben achtergelaten zichtbaar worden. Landen worden overspoeld door illegale immigranten die de criminaliteit en de prostitutie voeden. Hun sociale structuur wordt vernietigd door politiek correcte ideologieën. Ze worden willens en wetens tot bankroet gebracht door roekeloos economisch en fiscaal beleid en ze worden in de armoede gesleurd door het opheffen van de bescherming van arbeid en sociale zekerheid. Ze worden van een toekomst worden beroofd door de vernietiging van het gezin en de morele en intellectuele corruptie van de nieuwe generaties.

Ooit welvarende en onafhankelijke naties, divers in hun respectieve etnische, linguïstische, culturele en religieuze eigenheden, zijn nu veranderd in een vormeloze massa mensen zonder idealen, zonder hoop, zonder geloof, zonder zelfs maar de kracht om te reageren tegen de misbruiken en misdaden van degenen die hen regeren. Een massa klanten van bedrijven, slaven van het systeem van gedetailleerde controle dat door de pandemische farce wordt opgelegd, zelfs in het aangezicht van bewijzen van fraude. Een massa personen zonder individuele identiteit, gemerkt met QR-codes als dieren op een intensieve veehouderij, als producten van een enorm winkelcentrum. Als dit het resultaat is van het afstand doen van nationale soevereiniteit voor alle naties – alle naties, zonder uitzondering! – die zichzelf hebben toevertrouwd aan het kolossale bedrog van de Europese Unie, waarom zou dat voor Oekraïne dan anders zijn? Is dit wat uw vaderen wilden, wat zij hoopten, wat zij verlangden, toen zij samen met Vladimir de Grote aan de oevers van de Dnjepr het doopsel ontvingen?

Als er een positief aspect is dat ieder van ons in deze crisis kan herkennen, dan is het wel dat zij de gruwel van de globalistische tirannie heeft onthuld, haar meedogenloze cynisme, haar vermogen om alles wat zij aanraakt te vernietigen. Het zijn niet de Oekraïners die tot de Europese Unie of de NAVO zouden moeten toetreden, het zijn veeleer de andere naties die eindelijk door hun trots en moed geschokt zouden moeten worden om hen te verlaten, dit afschuwelijke juk van zich af te schudden en hun eigen onafhankelijkheid, soevereiniteit, identiteit en geloof te herontdekken. Hun eigen zielen.

Voor alle duidelijkheid: de Nieuwe Wereldorde is geen onontkoombaar lot en kan worden ondermijnd en veroordeeld, als de volkeren van de wereld maar beseffen dat zij zijn bedrogen en opgelicht door een oligarchie van duidelijk herkenbare misdadigers, die zich op een dag zullen moeten verantwoorden voor die sancties en die blokkades van fondsen die zij vandaag straffeloos toepassen op iedereen die niet voor hen door de knieën gaat.

Een beroep op het Derde Rome

Ook voor Rusland is dit conflict een valstrik. Daarmee zou namelijk de droom van de Amerikaanse deep state in vervulling gaan om Rusland in zijn commerciële en culturele betrekkingen definitief uit de Europese context te verdringen en het land in de armen van China te drijven, misschien in de hoop dat de dictatuur in Peking de Russen ertoe kan overhalen het ‘social credit system’ en andere aspecten van de Great Reset te aanvaarden die Rusland tot dusver althans ten dele heeft weten te omzeilen.

Het is een valstrik, niet omdat Rusland ongelijk heeft als het Oekraïne wil ‘denazificeren’ en bescherming wil bieden aan Russischtalige Oekraïners, maar omdat het precies deze – theoretisch houdbare – redenen zijn die speciaal in het leven zijn geroepen om het land te provoceren en ertoe aan te zetten Oekraïne binnen te vallen, op een zodanige wijze dat de NAVO-reactie wordt uitgelokt die al enige tijd door de deep state en de globalistische elite is voorbereid. De casus belli is opzettelijk gepland door de werkelijke daders van het conflict, wetende dat het precies die reactie van Poetin zou opleveren. En het is aan Poetin, ongeacht of hij gelijk heeft, om niet in de val te trappen, en in plaats daarvan de rollen om te draaien en Oekraïne de voorwaarden van een eervolle vrede aan te bieden zonder het conflict voort te zetten. Sterker nog, hoe meer Poetin gelooft dat hij gelijk heeft, hoe meer hij de grootsheid van zijn natie en zijn liefde voor zijn volk moet tonen door niet toe te geven aan provocaties.

Sta mij toe de woorden van de profeet Jesaja te herhalen: “Maak de banden van goddeloosheid los, maak de bundels los die onderdrukken, laat hen die gebroken zijn vrijuit gaan, en breek elke last uiteen. Deel uw brood met de hongerigen, verwelkom in uw huis de bedroefden en de daklozen; als u een naakte ziet, kleed hem dan, en keer uw eigen vlees niet de rug toe. Dan zal uw licht opgaan als de dageraad, en uw wond zal snel geheeld zijn. Uw gerechtigheid zal u voorgaan, de heerlijkheid van de Heer zal u op de voet volgen”. (Jes. 58, 6-8).

De wereldcrisis waarmee de ontbinding van de traditionele samenleving wordt voorbereid, heeft ook betrekking op de Katholieke Kerk, waarvan de hiërarchie gegijzeld wordt door afvalligen die hovelingen van de macht zijn.[4] Er was een tijd waarin pausen en prelaten koningen confronteerden zonder zich te bekommeren om menselijk respect, omdat zij wisten dat zij spraken met de stem van Jezus Christus, de Koning der koningen. Het Rome van de keizers en pausen is nu verlaten en zwijgzaam, net zoals eeuwenlang het Tweede Rome van Constantinopel zwijgzaam is geweest. Misschien heeft de Voorzienigheid verordend dat Moskou, het Derde Rome, vandaag in de ogen van de wereld de rol op zich zal nemen van κατέχον (2 Thess. 2,6-7), van eschatologisch obstakel voor de Antichrist. Terwijl de dwalingen van het communisme door de Sovjet-Unie werden verspreid, zelfs zozeer dat zij zich binnen de Kerk opdrongen, kunnen Rusland en Oekraïne vandaag de dag een epochale rol spelen in het herstel van de christelijke beschaving, door bij te dragen aan het brengen van een periode van vrede in de wereld, waaruit ook de Kerk gezuiverd en vernieuwd zal herrijzen.

De Verenigde Staten van Amerika en de Europese naties moeten Rusland niet marginaliseren, maar juist een bondgenootschap met haar aangaan, niet alleen voor het herstel van de handel voor de welvaart van allen, maar met het oog op de wederopbouw van een christelijke beschaving, die alleen de wereld kan redden van het globalistische techno-health transhumane monster.

Slotbeschouwingen

Er bestaat grote bezorgdheid over het feit dat het lot van de volkeren van de wereld in handen is van een elite die aan niemand verantwoording schuldig is voor haar besluiten, die geen autoriteit boven zichzelf erkent, en die, om haar eigen belangen na te streven, niet aarzelt om de veiligheid, de economie en het leven zelf van miljarden mensen in gevaar te brengen, met de medeplichtigheid van politici en de mainstream media. De verdraaiing van feiten, de groteske vervalsing van de werkelijkheid en de partijdigheid waarmee het nieuws wordt verspreid, staan naast de censuur van afwijkende stemmen en leiden tot vormen van etnische vervolging van Russische burgers, die worden gediscrimineerd juist in de landen die zeggen dat zij democratisch zijn en de grondrechten eerbiedigen.

Ik hoop van harte dat mijn oproep tot de oprichting van een antiglobalistische alliantie, die de volkeren van de wereld verenigt in verzet tegen de tirannie van de Nieuwe Wereldorde, zal worden aanvaard door hen die het algemeen welzijn, de vrede tussen de volkeren, de eensgezindheid tussen alle volkeren, de vrijheid voor alle burgers en de toekomst van de nieuwe generaties op het oog hebben. En zelfs voordien mogen mijn woorden – samen met die van vele intellectueel eerlijke mensen – bijdragen tot het aan het licht brengen van de medeplichtigheid en corruptie van hen die leugens en bedrog gebruiken om hun misdaden te rechtvaardigen, zelfs op deze momenten van grote ongerustheid over de oorlog in Oekraïne.

“Mogen de sterken naar ons luisteren, om niet zwak te worden door onrechtvaardigheid. Mogen de machtigen naar ons luisteren, als zij willen dat hun macht geen vernietiging is, maar steun aan de volkeren en bescherming van rust in orde en werk” (Pius XII, Radioboodschap aan de staatshoofden en de volkeren van de wereld in dreigend oorlogsgevaar, 24 augustus 1939).

Moge de Heilige Veertigdagentijd alle christenen aanzetten om aan de Goddelijke Majesteit vergiffenis te vragen voor de zonden van hen die Zijn Heilige Wet met voeten treden. Mogen boetedoening en vasten de Here God tot barmhartigheid bewegen, terwijl wij de woorden van de profeet Joël herhalen: “Vergeef uw volk, Heer, en stel uw erfdeel niet bloot aan smaad, aan de spot der volken” (Joël 2,17).

+ Carlo Maria Viganò, aartsbisschop,

Voormalig Apostolisch Nuntius in de Verenigde Staten van Amerika

6 maart 2022

Eerste zondag van de veertigdagentij

[1] In 2011 was Kolomoisky een van de medeoprichters van het Joods Europees Parlement, samen met miljardair Vadim Rabinovitsj. Cf. http://ejp.eu/. Merk op dat Rabinovitsj lid is van het Oppositieplatform – Voor het Leven, de Oekraïense pro-Russische politieke partij waarvan de leider Viktor Medvedcuk door Zelenski werd gearresteerd.

[2] Volgens de Russische politicus Viktor Vladislavovitsj Zubarev, lid van de Doema, zou Zelenski ook 1,2 miljard dollar hebben gestort bij de Dresdner Bank in Costa Rica en een villa in Miami hebben gekocht voor 34 miljoen dollar (hier). Voor een vollediger beeld, zie het onderzoek van Slidstvo-info, een onafhankelijk Oekraïens bureau voor onderzoeksjournalistiek (hier).

[3] Opgemerkt zij dat de Italiaanse minister van Ecologische Transitie, Roberto Cingolani, enkele dagen geleden besloot een deel van de olievoorraden aan Oekraïne te verkopen “als concrete hulp ook op het energiefront”, precies zoals hij tijdens de pandemie miljoenen maskers weggaf aan China, om ze kort daarop weer van Peking terug te kopen (hier).

[4] In het nummer van 6 maart heeft Famiglia Cristiana de volgende kop, als commentaar op een artikel van de stichter van de Sant’Egidio-gemeenschap, Andrea Riccardi: “Laten we de oorlog stoppen en een nieuwe wereldorde opbouwen” (hier).