Wierd Duk geeft antifa koekje van eigen deeg

Nogal wat ophef in de linkse (sociale) media-kanalen. Aanleiding is het artikel van Wierd Duk en Marcel Vink, waarin de Telegraaf-journalisten een analyse maken van de dwarsverbanden tussen een aantal ‘anti-Zwarte Piet’ personen en hun organisaties plus de financiers van deze clubs. Bovendien zetten de journalisten een aantal uitspraken van bekende activisten op een rijtje. Uitspraken die er niet om liegen.

Wat Duk en Vink hebben gedaan is al decennia gebruikelijk binnen radicaal-links (antifa, krakers, dierenactivisten, etc.). In grote schema’s en dossiers brachten linkse activisten personen en organisaties in kaart die in hun ogen extreem-rechts waren. En dat ging ‘van dik hout zaagt men planken’. Via EO-journalisten en DS’70-parlementariërs was men in enkele stappen bij Joop Glimmerveen (NVU) en de weduwe Rost van Tonningen. Vandaag de dag doen de activisten nog steeds hetzelfde. En kan het gebeuren dat dorpsbewoners die in de nabijheid van een asielzoekerscentrum wonen of een buurtcomité in een zogeheten ‘Vogelaarwijk’ met gemak geassocieerd worden met neo-nazi’s die jaarlijks aanwezig zijn op de Rudolf Hess-herdenking in Duitsland. Naming & Shaming is een geliefde bezigheid binnen linkse actiekringen. Het liefst ook nog met foto en adres van de desbetreffende ‘fascist’.

Hypocriet

De verontwaardiging die nu binnen die kringen is opgestoken is dan ook hypocriet. Duk en Vink presenteren de actievoerders een koekje van eigen deeg. Maar dan wel een koekje volgens het juiste recept. Want wat de twee journalisten op een rijtje zetten is schokkend. “Ik houd van vechten, vooral tegen de witte man,” schrijft Mitchell Esajas, een van de voormannen van Kick Out Zwarte Piet. “Ik hoop dat jullie dit jaar iets doen, vreedzaam of niet.” Zijn compaan Jerry Afriyie zei in een toespraak: “Het is oorlog. Ik wil niet langer rekening houden met jouw gevoelens, als jij na vierhonderd jaar niet weet, of niet kunt accepteren dat ik ook gevoel heb.” En op een andere plek riep hij: „De één gaat zingen op de Dam, de ander gaat met een knuppel naar een intocht. Ik vind dat ze allebei de ruimte moeten krijgen.”

‘Shoot the messenger!’

Maar in plaats van op de inhoud van de door Duk en Vink opgetekende uitspraken in te gaan, gaat de achterban van Kick Out Zwarte Piet en vergelijkbare organisaties los op de verslaggevers. ‘Shoot the messenger!’ is hun credo. Activisten die opereren onder veelzeggende namen als ‘YoungFarrakhan’ eisen van andere journalisten dat deze publiekelijk afstand moeten nemen van het artikel van Duk en Vink. “We kennen de kracht/macht van de media en we kunnen niet toestaan dat zij die misbruiken,” twittert de jonge bewonderaar van de racistische en antisemitische Louis Farrakhan. Een andere twitteraar spreekt over een wraakactie van Duk omdat de Blokkeerfriezen veroordeeld zijn.

Links privilege

Beter dan schieten op de boodschappers kunnen de mensen die sympathiseren met Esajas en Afriyie zich eens gaan afvragen wat voor soort activisten ze steunen. Maar linkse extremisten genieten een links privilege, schreef Nausicaa Marbe een jaar geleden. “Wat de NCTV [Nationaal Coördinator Terrorismebestrijding en Veiligheid] als een links-extremistisch gevaar ziet, wordt door het linkse establishment, scholen en maatschappelijke organisaties gekoesterd als een motor voor een ’beter’ land. Niemand die KOZP steunt, zou zich inlaten met een club die de NCTV als rechtsextremistisch identificeert. Maar voor linksextremisten gelden andere maatstaven, dan verschuift de moraal.” De verontwaardiging over de Telegraaf-analyse bewijst dit maar weer eens.