Verbod pulsvisserij is een teken aan de wand

door | 15 februari 2019

Het huidige kabinet krijgt de wind van voren omdat het de pulsvisserij niet beschermt. Nemen we een stap terug dan wordt duidelijk dat er meer speelt. Al vanaf de jaren ’70 is er een dynamiek tussen technische ontwikkelingen, non-gouvernementele organisaties en de visserij die tot geharrewar leidt. Door haar positie in de EU draagt de staat verantwoordelijkheid voor het fiasco dat nu voor een deel van de visserij dreigt.

Onder invloed van economische factoren vormen de efficiënte sleepnetten die vanaf de jaren ’70 gebruikt worden een probleem. Ze dreigen de visstand te decimeren en hebben een duidelijk negatieve invloed op de kwaliteit van de zeebodem. Tijdens verschillende economische crises blijkt bovendien dat de kosten van deze methode vrij hoog zijn. Samengenomen vormt het de aanleiding tot onderzoek over te gaan, in samenwerking met de overheid.

Er worden een aantal oplossingen gevonden. Zo zorgt het hydrodynamisch sleepnet al voor minder bodemcontact en een daling van de oliekosten van 20%. Een andere oplossing die onderzocht wordt is het pulsvissen. Initieel onderzoek lijkt goede resultaten te geven. Vissers zelf zijn terughoudend én gevreesd wordt dat verdere efficiëntieverhoging de visstand alsnog (verder) in gevaar zal brengen. In 1988 verbiedt de EU (850/98) deze vorm van visserij.

Pulsvissen onder voorwaarden

In 2007 wordt pulsvissen mogelijk onder bepaalde voorwaarden tot 5% van de vloot. De Nederlandse staat regelt hiervoor in totaal €8.500.000,- subsidie, waarvan in eerste instantie slechts 7 achteraf openbaar wordt gemaakt. Waar subsidies zijn, is succes. Ter accommodatie van de vissers haalt de Nederlandse staat procedurele trucs uit om het aantal licentiehouders op te schroeven. Hiermee strijken zij enkele lidstaten zeer tegen de haren in.

Controle in 2013 leidt tot een onderzoek van fraudebureau Olaf in 2014. In totaal wordt €5.000.000,- aan verstrekte subsidie afgekeurd. Nederland wordt, voorlopig, uitgesloten van subsidies uit het Visserijfonds. In 2018 stemt het EU-parlement voor het verwijderen van de 5% en nu heeft de Europese Commissie dat overgenomen. Het gevolg is dat het gesubsidieerde werk van vele tientallen vissers nu teniet gedaan wordt. Een teruggang wordt geforceerd naar minder efficiënte en in sommige opzichten schadelijker visserij.

Makkelijk doelwit voor tegenstanders

Om twee redenen is de pulsvisserij een makkelijk doelwit voor de EU en andere organisaties. Geëlektrocuteerde vissen met gebroken ruggen en oneigenlijke gronden om procedures te belobbyen. In beide speelt de Nederlandse staat de hoofdrol.

De effecten van pulsvisserij worden voorgesteld als louter positief, terwijl dat niet het geval is. Uit proeven blijkt schade te ontstaan aan andere vissoorten, zoals de kabeljauw. Voorwaarde voor het toestaan van de 5% pulskorren was juist onderzoek doen naar het wegnemen van die schadelijke bij-effecten. Dat onderzoek vond onvoldoende plaats. Tegelijkertijd werd, mede onder het mom van onderzoek doen, gelobbyd voor meer licenties voor Nederlandse pulsvissers. Geëlektrocuteerde vissen zijn geen goede PR. Mede hierop bouwde de Franse lobbyclub Bloom haar campagne.

Het is goed te beseffen dat Nederlandse vissers zich gespecialiseerd hebben in o.a. de platvis. Pulskorren zijn hiervoor een goede uitkomst. Het verbod treft voornamelijk Nederlandse vissers. Al deze zaken samen maken het pulsvissen een makkelijk doelwit. Een doelwit, waarvoor? Hier komt de EU om de hoek en haar vernietigende werking waar ik vorig jaar over schreef.

http://www.novini.nl/pulsvisserij-en-stoommachine-frankrijk-en-eu/

Het kunstmatige probleem en de onderdaan

De EU creëert een kunstmatige ruimte waarin de macht over allen geplaatst wordt. Om in deze dynamiek invloed te hebben moeten landen coalities vormen. Daarmee is elke dynamiek onderdanig aan de EU. Het is immers diens technocratische macht die men begeert. Dit geldt ook voor de Nederlandse staat. Voor hen geldt wiens belang ze nú schaadt is wellicht bij de volgende beslisronde het hardste nodig als bondgenoot.

Pulsvisserij heeft grote potentie ondanks de kinderziektes. Duidelijk is dat de efficiënte Nederlandse visserij hierdoor in het voordeel is ten opzichte van onder andere Franse vissers. Willen zij op platvis vissen onder de EU-regels, dan moeten zij naar de Noordzee varen. Dat kost al extra geld terwijl de Nederlanders nu nog goedkoper uit zijn door nieuwe technieken.

Beslismacht

Een onafhankelijke staat bepaalt wat er binnen haar grenzen gebeurt. Precies dat gebeurt nu niet. De beslismacht over de Nederlandse natie is geheel en al overgegaan op de EU. Dat kan stapje voor stapje gegaan zijn waardoor er een zweem van legitimiteit om blijft hangen, of in een keer. Het toont in beide gevallen wat de Nederlandse staat is, een provincie van de EU.

De staat heeft zo geen daadwerkelijk belang bij de instandhouding van de pulsvisserij. Groot verzet op dit vlak betekent nog meer gezichtsverlies. Dat kan problemen opleveren op andere portefeuilles. De oplossing is niet méér lobbyen. Nu is technologische vooruitgang alleen toegestaan indien het ook in eigen belang van de grote spelers is. Dat is met Frankrijk evident niet het geval. Dus wordt dit project de nek omgedraaid.

De kleren van de staat

Belangrijker is dat de lakse houding ten opzichte van deze vissers laat zien dat zij voor de staat niets voorstellen. Zij stellen niets voor in het grote spel dat staatje spelen heet. De 5% die nu gepresenteerd wordt als doekje voor het bloeden is in feite al in 2007 vastgesteld en het is de Nederlandse staat zelf die gekozen heeft om dit te ontwijken. Dat is geen compromis. Dat is snoeihard teruggefloten worden.

We kunnen boos zijn op Brussel. Dat is erg vaak terecht. De werkelijke boosdoener huist ditmaal in den Haag. Gezwicht voor lobby, gezwicht voor haar baas bevindt de Nederlandse staat zich nu in een onmogelijke spagaat. Juist daardoor werd het mogelijk voor Franse lobbyclubs om de desastreuze campagne te voeren die nu mede leidt tot het verbod.

http://www.novini.nl/eu-is-luchtspiegeling/

In werkelijkheid is de staat een keizer zonder kleren. Met media als kleermakers zal de minister door de straten lopend verkondigen dat ze goed werk geleverd heeft met het huidige compromis. Echter, heersers bepalen; alleen dienaren zeggen niet anders te kunnen.

De visser vergeet niet. De visser wacht af en maakt zijn plan. In de getroffen vissersplaatsen ziet men weg als de staat voorbij marcheert en pretendeert onderdanen te hebben. Door niet te kúnnen kiezen voor Nederlandse belangen laat de staat zien zelf onderdaan te zijn. Het is aan u om te bepalen wat u van die situatie vindt. Dit zal namelijk niet de laatste keer zijn. In maart zijn er weer verkiezingen.