UNICEF-medewerker voorziet nog omvangrijkere immigratiegolf

De verwachting dat Duitsland dit jaar met een miljoen asielaanvragen rekening moet houden, mag al drastisch genoeg klinken. In de komende jaren zal de migratiedruk echter nog hele andere dimensies aannemen.

Wanneer men op zoek gaat naar wetenschappers die ook maar iets voorzien hebben van wat zich momenteel aan Europa’s buitengrenzen afspeelt, dan komt men al snel bij het werk van de socioloog Gunnar Heinsohn uit. Deze heeft reeds enkele jaren geleden relatief precies voorspeld, wat er momenteel daadwerkelijk aan immigratiestromen op Europa afkomt. Volgens de berekeningen van Heinsohn, die tegenwoordig militaire demografie aan het NATO Defense College in Rome doceert, zal Europa zich al met al op 950 miljoen Afrikanen en Arabieren voor moeten bereiden, die naar Europa willen. Een blik op de huidige situatie in het Midden-Oosten en Afrika laat reeds vermoeden, dat de immigratiecijfers die momenteel door politici genoemd worden ver van de realiteit af staan.

Volgens cijfers van het Duitse ministerie van Buitenlandse Zaken liggen alleen in Afghanistan momenteel een miljoen reisdocumenten klaar voor uitgifte. Het aantal aanvragen voor paspoorten zou reeds tot 5000 per dag zijn opgelopen, waarbij het vooral om 18- tot 30-jarigen zou gaan. Veel aanvragen voor paspoorten zouden ook uit de vluchtelingenkampen in Pakistan komen, waar zich naar schatting zo’n 3 miljoen Afghanen ophouden.

Ook de situatie in andere landen wijst op massief stijgende immigratiecijfers. Zo staat Turkije op de rand van een burgeroorlog, die niet alleen voor honderdduizenden Koerden aanleiding kan zijn naar Europa te vluchten. Volgens cijfers van het Duitse ministerie van Buitenlandse Zaken wonen er momenteel zo’n 1,5 miljoen Syriërs in Turkije buiten de vluchtelingenkampen. Zo’n 200.000 Irakese vluchtelingen komen daar nog bij. In Libanon nemen de spanningen tussen de autochtonen en de circa 2 miljoen Syriërs die het land inmiddels binnen gestroomd zijn toe.

Wat in deze situatie gemakkelijk tot escalatie kan leiden zijn de voorzieningen in de kampen in Noord-Irak, Jordanië en Libanon. Het wereldvoedselprogramma van de Verenigde Naties, WFP, is afhankelijk van vrijwillige bijdragen en gaat hard door zijn financiële middelen heen. Volgens de VN moeten inmiddels zo’n 360.000 Syriërs het in de kampen rond hun vaderland zonder hulp van het WFP stellen. Door de beperktheid van haar middelen zijn voor de overige meer dan anderhalf miljoen gevluchte Syriërs intussen de voedselrantsoenen drastisch ingekrompen. “Als er geen geld meer is, dan heeft dat catastrofale gevolgen. Een immigratiegolf zal Europa treffen”, aldus Ghassan Madieh die voor het VN Kinderfonds Unicef in het noorden van Irak werkt. Hadden vluchtelingenkampen in Noord-Irak tot voor kort nog 31 Amerikaanse dollars per vluchtelingen per maand te besteden, nu zijn het er nog maar tien.

De relatief geringe bedragen die nodig zouden zijn om de situatie van de vluchtelingen te verbeteren, laten de manier waarop in Duitsland geld over de balk gegooid wordt om vluchtelingen daar op te vangen haast als onverantwoord voorkomen. Zo becijfert de deelstaat Noord-Rijnland-Westfalen de kosten voor onderkomen, begeleiding en verzorging op 12.500 euro per jaar per asielzoeker. Geconfronteerd met kosten van deze omvang, merkte Farhad Ameen Atrushi, gouverneur van de Noord-Iraakse provincie Dohuk, tegenover de Duitse publieke televisiezender ZDF op: “Als wij maar tien procent van dat geld hadden, dat jullie voor de opvang van de vluchtelingen in Duitsland gebruiken, dan konden we de levensomstandigheden hier zo verbeteren, dat niemand naar Europa hoefde te emigreren.”

Het valt echter te vrezen dat dit Duitsland niet er van afbrengt vast te houden aan zijn inefficiënte luxe-asielsysteem, terwijl rond om Europa de situatie in veel vluchtelingenkampen steeds hopelozer wordt. Zelfs de in Duitsland officieel verspreide ramingen van de kosten van de huidige stroom van asielaanvragen liggen intussen al bij tien miljard euro per jaar. Een explosie van de kosten is echter al te voorzien. Zo komt een onderzoek in opdracht van het verbond ‘sociale woningbouw’ tot de conclusie, dat om aan de toegenomen vraag naar goedkope woningen tegemoet te komen, tot 2020 ieder jaar de bouw van 400.000 nieuwe eenheden nodig zou zijn. Daarmee zou met andere woorden per jaar een complete grote stad toegevoegd moeten worden.

Intussen staat nog volledig open met welke kosten de Duitse gezondheidszorg te maken zal krijgen door de komst van honderdduizenden, mogelijk zelfs miljoenen, asielzoekers. Ook hier lijkt dikwijls het principe van luxe-verzorging te gelden, terwijl in de vluchtelingenkampen in het Midden-Oosten in toenemende mate honger geleden wordt. Zo geldt onder tandartsen in Hamburg onder ons gezegd de behandeling van asielzoekers inmiddels al als even lucratief als die van privaat verzekerden. Dikwijls worden zelfs in aanwezigheid van begeleiders behandelingen zoals gebitsreiniging vergoed, waarvoor Duitsers die ziekenfondsverzekerd zijn zelf moeten betalen.