Trump’s vuile was

“Als jij hebt uitgegeven voor meisje, meer dan tien gulden (dit was midden jaren zestig), dan jij moet fokkie-fok, moet jij doen Maas, is goed voor jouw lichaam” aldus een allochtone huisgenoot die volop profiteerde van de open samenleving die Leiden (voor studenten althans) toen was. Het Leidse studentenmilieu destijds was een tolerante macho-wereld maar een verschijnsel als secondlove.nl zouden wij veroordeeld hebben. Seksuele mores verschillen voor tijd en plaats. Trump’s gedrag in 2006 week niet af van wat in zijn kringen aanvaardbaar geacht werd, inclusief de idee dat je de vuile was niet buiten hangt. Maar in Amerika kan Trump’s voormalige advocaat daar nu dus toe worden geprest. Het moeten betalen van zwijggeld voor tien jaar geleden reeds betaalde seks, wijst op een inschattingsfout: Voor professionele sekswerksters is discretie een tweede natuur. De toerekening van dat zwijggeld – voorgeschoten door de advocaat en terugbetaald van de eigen bankrekening – aan de campagnefinanciering is hoogst opmerkelijk: In Amerika is recht kennelijk dat wat een gewetenloos jurist er van maken kan. Twintig jaar geleden wist ‘special counsel’ Kenneth Starr een seksueel niemendalletje op te waarderen tot Clintons impeachment proces. Starr was een rat maar Mueller lijkt puur vergif: Het in de campagnetijd uit eigen middelen betaalde zwijggeld moet tot het campagnebudget gerekend worden zodat het kan worden beschouwd als misbruik van dat campagnebudget! Een “heads I win, tails you loose” tactiek. Trump’s kwelgeesten lijken tot het uiterste en verder te willen gaan en achten zich kennelijk niet gebonden aan enige ethische of fatsoensnorm.