Terugtrekking VS uit Syrië begonnen

Volgens berichten in o.a. The Wall Street Journal,The Washington Post en het Franse staatspersbureau AFP zijn de VS begonnen met het terugtrekken van hun troepen uit het door hen bezette oosten van Syrië. Dit zou via de grensplaats Faysh Khabur en Erbil in het Iraakse Koerdistan gebeuren. Eerst is men volgens die berichten vandaag begonnen met het terughalen van allerlei niet-essentieel zwaar materiaal.

Hoe lang deze terugtrekking gaat duren is onzeker. Men spreekt over vier maanden. Onduidelijk is of de VS haar troepen zal terugtrekken uit al Tanf, de belangrijke Syrische grensplaats op de autoweg van Damascus naar Bagdad, een cruciale verbinding nodig voor de heropleving van zowel de Syrische als de Iraakse economie. Vermoedelijk zullen ook deze troepen hun biezen pakken.

Ondertussen zijn de onderhandelingen in Moskou en Damascus tussen de Koerdische nationalisten van de PKK/YPG en de regeringen van Rusland en Syrië volop bezig en lijken die vorderingen te maken. Daarbij wil de YPG zich naar ze stelt inschakelen in het Syrische nationale leger maar in een aparte eenheid. Wat voor de regering in Damascus echter onaanvaardbaar is. Vermoedelijk zal het vooral over de poen gaan.

De toestand rond de stad Manbij. Paars is door Turkije en haar huurlingenleger bezet deel. Merk de drie Amerikaanse legerposten. Het stadje Arima, een belangrijk kruispunt van wegen, ten westen van Manbij is dan weer in handen van het Syrische leger. De kaart dateert van eind december 2018 kort na de aankondiging dat de VS zijn troepen gaat terugtrekken. Rechts loopt de Eufraat met bovenaan de dam die instaat voor de bevoorrading met water en elektriciteit van een groot deel van Syrië. Bepaalde bronnen stellen dat die nu geheel in handen is van de regering.

Manbij

Wel lijkt het gevaar van een Turkse aanval op het noorden van Syrië geweken en is er de indruk dat de dreigementen vanuit Ankara vooral een kwestie zijn van stoer doen, machogedrag. Het bang maken van de YPG! Maar als de YPG als aparte gewapende eenheid opgeheven wordt is het probleem voor Turkije ook opgelost. En zonder een schot te lossen of een dode te riskeren. Wat kan de Turkse president Erdogan meer wensen?

Zeer merkwaardig hierbij is de toestand rond de stad Manbij die officieus onder controle staat van de VS en de YPG/PKK. De stad wordt in het noorden aan de Turkse grens bewaakt door Amerikaanse soldaten terwijl in het westen van de stad, en dus vlakbij die Amerikaanse eenheden, de Russische militaire politie patrouilleren met eenheden van het Syrische leger en de Manbij Militaire Raad, een afdeling van de YPG/PKK.

Dit om zo het vlakbij verzamelde en op de loer liggende Turkse huurlingenleger, het vroegere Vrije Syrische Leger, onder controle te houden. Je weet met dat gezelschap maar nooit. Iedereen tegen Turkije dus. Althans dat is de indruk die een attentieve waarnemer toch krijgt.

Ambassades

Ook ligt bij de Arabische Liga nu een motie voor om Syrië terug toe te laten tot deze organisatie en heropenen steeds meer landen hun ambassade of laten uitlekken dat ze dat zinnens zijn zoals bijvoorbeeld Koeweit. Sommigen stellen zelfs dat dit gebeurt met Israëlische toestemming.

Zelfs de Italiaanse regering – deze stond steeds negatief tegenover het Europese optreden in de regio – stelt nu dat ze er aan denken om mits bepaalde voorwaarden hun ambassade te heropenen. Vermoedelijk zal eind 2019 zelfs de Belgische ambassade er terug operationeel zijn.

De meest recente kaart van de militaire toestand rond de stad Manbij. Merk de aanwezigheid op van Russische soldaten tussen het Syrische leger en het Turkse huurlingenleger.

Nu de vrede in Syrië naderbij komt en de heropbouw zelfs al gestart is ligt hier het grootste bouwproject ooit van het Midden-Oosten voor het rapen. Wedden dat men ook in Europa al met heel begerige ogen naar die markt kijkt. Je zou voor minder.

Verder zijn er nu renovatiewerken bezig aan het ambassadegebouw van het Verenigd Koninkrijk. Waar men wel ontkent plannen voor een heropening te hebben. Ligt de datum van de heropening nog niet vast misschien? Deze mochten recent volgens Syrische en andere bronnen uit Syrië wel al de eerste lijkzakken in ontvangst nemen.

Nog meer brokken

Het lijkt er dus op dat men alleen nog de knoeiboel in de provincie Idlib dient op te lossen. Deze is nu grotendeels in handen gevallen van al Qaida die op twee na alle grote steden van deze regio wist te veroveren op de vroegere bevriende jihadisten zoals de koppensnellers van Nour al Din al Zinki. Een merkwaardige en belangrijke ontwikkeling die veel vragen oproept.

Een patrouille van de Russische militaire politie met twee wagens van die Manbij Militaire Raad. Die hebben zelfs al een vlag. Een ‘leger’ zonder vlag kan toch niet.

Het nog bezig zijnde bezoek aan de regio van John Bolton, Amerikaans Nationaal Veiligheidsadviseur, en Mike Pompeo, Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken is zo te zien dan ook een grote flop. Het moest in de regio de brokken lijmen en het tegenovergestelde lijkt het resultaat. The Wall Street Journaal citeerde vandaag zelfs een Amerikaanse ‘Defense official’ die stelde dat ze geen orders van Bolton hebben te krijgen.

Figuren zoals Bolton, Pompeo en de Israëlische premier Benjamin Netanyahu poogden hun Syrische meubels nog te redden maar dat blijkt een totale mislukking. Het resultaat is wel dat het beleid van Washington in de regio veel weg heeft van een soort remake van Hallo, Hallo, Monty Python of Mr. Bean. Maar dan veel minder vermakelijk. Alhoewel!

Smeekbede bij Poetin

In een interview deze avond verklaarde John Bolton dat hij bereid is om met Poetin te spreken om de Syrische YPG/PKK te helpen tegen een eventuele Turkse invasie. Niet alleen Saoedi-Arabië, Turkije en Israël roepen nu al Vladimir Poetin ter hulp om die smeerlapperij op te kuisen, ook Washington klopt in het Kremlin al op de deur. En dat dan nog in de figuur van John Bolton, gekend als een der meest agressieve Amerikaanse politici. Zielig.

Later een meer uitgewerkte analyse van de toestand.