Systemisch racisme in Nederland?

Waarom wordt er over racisme in Nederland zo vaak gelogen door overdrijving? Laatst nog in kwaliteitskranten als NRC en het Leidsch Dagblad: De onder fraaie portretfoto’s uitgespelde zieligheidservaringen van Nederlanders van kleur en/of met buitenlandse achternaam. De D66-fractieleider Jetten die per videoboodschap meldt dat zulke Nederlanders “iedere dag te maken hebben met racisme.” Ik ben al meer dan 42 jaar getrouwd met een Surinaamse van kleur en woonachtig in Nederland. Mijn vrouw heeft in al die jaren slechts eenmaal iets beleefd wat je als soort van racisme zou kunnen duiden. Ik vond dat destijds bijzonder genoeg om te gebruiken als intro bij een ingezonden stuk:

“Niet lang geleden (d.w.z. februari 2006) stond ik in Den Haag op de Rijswijkse weg voor een stoplicht, links voorgesorteerd. Naast mij zat mijn evident allochtone echtgenote. Er stopte een politiewagen rechts van ons. De agent achter het stuur gebaarde mijn vrouw, die dus niet achter het stuur zat, haar portierraampje omlaag te doen, keek haar streng aan en voegde haar toe: “hier in Nederland houden wij gewoon rechts, als er links niks is; en dat geldt ook voor u”. Het stoplicht sprong op groen en hij reed door, ons verbouwereerd achterlatend.”

Dat is, ongelogen, de enige keer dat wij meenden dat haar niet-blank uiterlijk er aan bijdroeg dat zij een berisping kreeg die feitelijk aan mij gegeven had moeten worden. Voor het overige is en wordt zij in die 42 jaar door aangetrouwde familie, vrienden, kennissen, buren, winkelpersoneel, lokettisten etc. behandeld met een voorkomendheid en tegemoetkomendheid als wil iedereen haar er van overtuigen dat zij welkom is in onze kringen van familie, vrienden/kennissen, buurt en samenleving. De idee dat Nederland een systemisch racistisch land zou zijn is een hysterische overdrijving van fanaten die een onschuldige verkleedpartij koppelen aan een racistische moord.