Poolse regeringspartij wil Duitse verleden van Breslau wegmoffelen

Breslau (in het Pools Wroclaw) is dit jaar de Culturele Hoofdstad van Europa en presenteert in dat kader ook haar Duitse cultureel erfgoed en geschiedenis. Dat is echter tegen het zere been van de gemeenteraadsfractie van de nationaal-conservatieve partij ‘Recht en Gerechtigheid’ (PiS).

“Duitsland moet eens en voor altijd het verlies van Breslau aanvaarden”, zo schrijft de fractie opgewonden aan de burgemeester. De nationaal-conservatieven storen zich er onder andere aan dat er aan het raadhuis van de stad geen Poolse vlaggen wapperen, die zou bij Duitse toeristen tot “verkeerde conclusies” kunnen leiden, zo vreest PiS. Als het aan de fractie ligt, worden de  uit Breslau afkomstige ontvangers van de Nobelprijs ook niet langer als ereburgers van de stad geëerd, dat zijn namelijk stuk voor stuk Duitsers. Ook moet de straat die naar Wilhelm Grapow (zeg: Grapoo), de architect van het negentiende-eeuwse hoofdstation, vernoemd is, hernoemd worden, want ook dat was een Duitser. De Poolse minister voor Cultuur en Nationaal Erfgoed wil op zijn beurt de Breslauer Opera omdopen tot Nationale Opera.

Aan het raadhuis van Breslau hangen tot ergernis van de PiS-gemeenteraadsleden geen Poolse vlaggen.

Rafal Dutkiewicz, de onafhankelijke burgemeester van Breslau, heeft weinig op met de verzoeken van de PiS-fractie. Het Duitse erfgoed is een belangrijke toeristentrekker.

Breslau is de belangrijkste stad van Silezië en was de hoofdstad van de Pruisische provincie Neder-Silezië. In 1871 was Breslau na Berlijn en Hamburg de derde stad van Duitsland. Met zo’n 633.000 inwoners is het momenteel de vierde stad van Polen. Silezië hoorde bij Duitsland tot het na de Tweede Wereldoorlog door de Conferentie van Potsdam aan Polen werd toebedeeld. Het overgrote deel van de Duitse bevolking werd verdreven, alleen uit Neder-Silezië werden al zo’n 1,7 miljoen Duitsers verdreven. In de gebieden die Duitsland aan Polen verloor, werden Polen uit de gebieden die na de oorlog aan de Litouwse, Wit-Russische en Oekraïense Sovjet-republieken toevielen gevestigd. Dat kon echter niet verhinderen dat de gebieden nog enkele decennia sterk onderbevolkt zouden zijn. In Silezië bevindt zich nog altijd een concentratie van de kleine Duitse minderheid in Polen. Ook identificeert een deel van de inwoners zichzelf niet als Pool, maar als Sileziër.