Politiek correcte zwendel

Voor lieden als Casper Thomas zijn er kennelijk twee smaken: je bent politiek correct of je deugt niet. Aandachttrekkende rechtse politici als Donald Trump (en bij ons Thierry Baudet) zijn duidelijk niet politiek correct. Deze simplistische benadering weerhoudt Casper niet om over Trump en zijn slechtheid toch nog twee Groene pagina’s vol te schrijven (De Groene dd. 14.1.2021):

“De slag om het Capitool. Bijna een machtsgreep” vindt Casper Thomas. Wat een onzin. Een stel brooddronken demonstranten ging over de rooie. Er is meubilair beschadigd er zijn papieren verscheurd. En er zijn bij de politionele ontruiming enkele doden gevallen, (white lives, geen black lives, do they matter?). “Bijna een machtsgreep” ? Dit soort gedramatiseerde publiciteit is een hypocriete benadering: BLM-acties, zoals die na de politiemoord op Floyd George, hebben gewoonlijk een randzone van plundering en brandstichting. De schade en de slachtoffers daarvan zijn in onze media geen nieuws. Maar in dit geval wordt gedaan als of er een staatsgreep dreigde die met geweld de kop moest worden ingedrukt.

“Wie probeert zand in de electorale machine te gooien plaatst zichzelf buiten de democratie” is Casper Thomas’ verwijt aan Trump en zijn aanhang. Wel, misschien is er wel zand gestrooid door de tegenpartij: Op 3 november, de verkiezingsdag, stond Trump voor op Biden. De tellingen gingen door tot 7 november. En in bijna alle nog onbesliste situaties werd bij die tellingen na 3 november de oorspronkelijke voorsprong van Trump omgezet in een overwinning van Biden. De Democraten wonnen dus vooral dankzij de schriftelijke stemmen vooraf (het soort stemmen dat gemakkelijk geronseld of gekocht kan worden), wat aan de einduitslag een ambiance van onbetrouwbaarheid gaf. Stel dat Trump in 2016 op die manier gewonnen zou hebben van Hillary Clinton; geen Nederlandse krant zou dat zondermeer een geloofwaardige uitkomst gevonden hebben. Wel, Trump en de zijnen vonden dat nu ook niet en deden luidkeels hun beklag. En natuurlijk spoorde Trump zijn volgelingen aan om te demonstreren voor een eerlijke uitslag (hij spoorde hen niet aan tot inbraak of geweld). Voor wie op voorhand vaststond (en staat) dat Trump eigenlijk een boef is die nooit president van Amerika had mogen worden, was dat demonstreren voor een eerlijke uitslag natuurlijk hoogst onterecht. Maar iemand als ik, die niet behoort tot de politiek correcte gezindte, komt de totale regeringsperiode van Trump overziend, niet tot een ongenuanceerd negatief oordeel. Voor het laten vallen van zijn Koerdische bondgenoten in Noord-Syrië had hij van mij afgezet mogen worden; maar voor zijn binnenlandse tegenstanders was dat verraad de moeite van het vermelden niet waard en ook de Europese NAVO-partners stapten daar vlot overheen. Afgezien van deze ene morele fout is het positieve eindoordeel dat Trump zelf uitsprak over zijn presidentschap, verdedigbaar; met name de economie ontwikkelde zich positief en zonder de onverdiend negatieve publiciteit rond de pandemie (vooral CNN heeft hierin een kwalijke rol gepeeld) hadden de Democraten de presidentsverkiezing waarschijnlijk niet gewonnen.

En toen kwam die bezetting van het Capitool: “de Amerikaanse democratie lag echt in de waagschaal” aldus Casper Thomas. Als dat echt waar was, had dat doetje opgeruimd mogen worden. Natuurlijk is de Amerikaanse democratie niet afhankelijk van dat neoclassicistische versiersel. Maar Casper heeft dat opstapje nodig om de censuuractie van het Twitterconcern goed te praten: “De president het zwijgen opleggen omdat hij oproept tot een staatsgreep”. Die laffe actie tegen een weggestemde president die van zijn machtsmiddelen beroofd is, en dat opzichtig overlopen naar de tegenpartij, noemt Casper “een vorm van verlate corporate social responsibility”. Dit is een leugenachtige vertekening van de feiten: Trump’s oproep om te gaan demonstreren was geen oproep tot een staatsgreep en Twitters ingrijpen was gewoon partij kiezen door de verliezer monddood te maken en de vrijheid van meningsuiting te vervangen door ongeoorloofde pressie om het eens te zijn met de sterkste partij. Casper Thomas vindt kennelijk dat de vrijheid van meningsuiting eigenlijk gereserveerd zou moeten zijn voor mensen met de juiste meningen. Zo dacht in de middeleeuwen de kerk er ook over. Ook wordt in ettelijke landen met een moslimmeerderheid de agnostische overtuiging beschouwd als een halsmisdrijf. En natuurlijk hebben de totalitaire dictaturen een negatief oordeel over, en kennen een praktische inperking van het vrije woord. Maar voor medewerkers en de redactie van De Groene is dit een onvoorziene innovatie; de moguls van de internetcommunicatie die aan de communicatie van hun klanten ideologische begrenzingen stellen, krijgen van De Groene een schouderklopje.

Ook Caspers enthousiasme voor de in allerijl door de Democratische meerderheid in het Huis van Afgevaardigden gestarte tweede poging tot afzetting van Trump kan mij niet bekoren. Wat deze zogenaamde ‘impeachment’ van een reeds afgetreden president betreft: “Met een meerderheid van stemmen kan de Senaat Trump voor de rest van zijn leven verhinderen zich kandidaat te stellen voor een politieke positie” meent Casper. Dat kan dus niet. Impeachment door het Huis van Afgevaardigden is de eerste stap in een afzettingsprocedure, niet meer niet minder. Impeachment van een reeds afgetreden persoon met het doel hem zijn passief kiesrecht af te nemen, is gewoon een geval van ‘detournement du pouvoir’: het aanwenden van wetten of wettelijke regelgeving voor doelen waarvoor die wetten of die regels niet zijn opgesteld: machtsmisbruik dus. Zo’n onderneming als zodanig: het nog eens extra afstraffen van een politieke tegenstander die je bij de verkiezing hebt verslagen, getuigt van een kleinheid van karakter die bij mijn weten in de moderne geschiedenis van de Verenigde Staten niet eerder werd vertoond. Toen Nancy Pelosi in 2019 als voorzitter van het Huis van Afgevaardigden Trumps State of the Union publiekelijk pagina na pagina verscheurde dacht ik dat zo’n toppunt van publieke schofterigheid door een hoge functionaris in een publieke functie, bij mijn leven wel niet meer vertoond zou worden. Dat had ik dus mis. En het probleem is dat de morele perversie van zulk gedrag, zo lang het maar gericht is tegen mensen die als tegenstander worden gezien, bij mensen als Casper Thomas en kennelijk ook bij de hoofdredactie van De Groene, niet binnenkomt. Hun moreel besef is kennelijk aan een oog blind, net als bijvoorbeeld bij antisemieten maar dan het andere oog.