OEKRAÏNE EN ONZE VERZUURDE RELATIE MET RUSLAND: Een verkenning in 28 ingezonden stukken en essays
“A few shreds of historical awareness might help us understand what has just happened, and what may continue to happen.” Een wijs advies want op elke situatie van toepassing: Voor de auteur, Susan Sontag, was dat toen 9/11. Voor Jan Postma (De Groene: In medias res dd. 10.3.2022) is dat nu het aantreden van O(ngehoord) N(ederland); het schaalverschil is hier kenmerkend. Karskens en Baudet bepleitten matiging bij de beoordeling van Poetins oorlog terwijl Postma de handen wringt over het lot van Oekraïne en de perversiteit van ON. Toch is er niet echt veel aan de hand: Een voorzichtige militaire opmars, meer een demonstratie dan een uitoefening van het militair vernietigingspotentieel. Zeker niet het grof geweld dat Oekraïne na Maidan 2004 gebruikte om de Donbass te onderwerpen. En, zoals de BBC het stelde: “To stop the war, the Russian leader wants Ukraine to recognise Crimea as part of Russia and to recognise the independence of the separatist-run Easts. And he demands that Ukraine changes its constitution to guarantee it will not join NATO and the EU”. Alleszins uitvoerbare en billijke eisen dus: De acceptatie dat de bevolking van de Krim en de Donbass niet gedwongen terugkeert naar een staat van etnische ondergeschiktheid (schaam U, Groene). En de acceptatie van een status voor Oekraïne overeenkomstig de oorspronkelijk afspraken van Malta 1989: Geen NATO-lidmaatschap, geen tegen Rusland gerichte economische associatie met West-Europa. Afspraken, beste Groene, daar zouden ook politici zich aan moeten houden. Zelensky kan deze oorlog dus beëindigen wanneer hij wil.
(Verzonden aan De Groene dd. 11.3.2022)
Ontwijk de censuur en blijf in contact! Schrijf u nu in voor de nieuwsbrief van de Blauwe Tijger!