OEKRAÏNE EN ONZE VERZUURDE RELATIE MET RUSLAND: Aflevering 13: WAT POETIN WIL?

OEKRAÏNE EN ONZE VERZUURDE RELATIE MET RUSLAND: Een verkenning in 28 ingezonden stukken en essays

Wat Poetin wil, is niet de vraag. Wat het Westen met Rusland wil, dat is de vraag die Rutger van der Hoeven had moeten beantwoorden in zijn Buitenland commentaar (jl. Groene 22.02.2018, pag. 7). Poetin kan terugzien op een recente geschiedenis van misleiding en bedrog. Eerst was er de Maltatop: Bush/Gorbatsjov, december 1989; overeenkomsten op hoofdlijnen: het ijzeren gordijn wordt neergelaten; het Warschaupact wordt opgeheven; de USSR trekt zich terug uit zijn Oost-Europese bufferstaten, de NATO maakt daarbij pas op de plaats. Daarna was er de economische ineenstorting van de voormalige Sovjet-Unie: een overhaaste privatisering van de staatseconomie (op advies van o.a. het IMF) liet de roebel devalueren met 75% en maakte iedereen heel erg arm behalve de oligarchen die heel erg rijk werden. De levensduur van de mannen kelderde van 65+ naar 55–; het aantal doodgevroren of verhongerde oudjes werd niet meer geteld; de georganiseerde misdaad nam de economie over, het Westen – onze media – keek collectief de andere kant op. Deze humane ramp leidde wonder boven wonder toch niet tot een totale staatkundige ondergang. Toen medio 1999 Jeltsin Poetin tot premier benoemde was misschien het ergste over of misschien was het Poetin zelf die het plat op zijn gezicht liggende Rusland weer op zijn benen wist te zetten. In die tussentijd breidde, geheel tegen de Malta-afspraken in, de NATO zich uit over heel Oost-Europa vanaf het voormalige ijzeren gordijn tot de grens van de voormalige Sovjetunie, en bezette bovendien de drie Baltische staten. Poetin is oud genoeg om deze politiek te herkennen als “Drang nach Osten”, Hitlers geopolitieke ambitie. Het is voor Rusland nu van levensbelang dat de voormalige USSR-partners (Wit-Rusland, Oekraïne, Georgië, Kazachstan etc.) minimaal vriendschappelijk neutraal blijven. Gebeurt dat niet dan volgen sancties (Abchazië, de Krim, Donetsk). Voor Rusland zijn dat defensieve acties. De houding van het Westen (EU + NATO) is in deze tot heden een mengelmoes van cynische hypocrisie en amorele machtspolitiek. Rutger van der Hoeven mag deze veroordeling lezen als een nieuwrechtse bijdrage van een nuttige idioot maar mag dan bedenken dat idioten de reputatie hebben de waarheid te spreken, wat van journalisten niet gezegd wordt. 

(Verzonden aan De Groene dd. 25.02.2018)

Ontwijk de censuur en blijf in contact! Schrijf u nu in voor de nieuwsbrief van de Blauwe Tijger!