0
Items
€0,00
Van Manchester naar Tripoli – J’Accuse
Voor de zoveelste maal sloegen salafistische terreurgroepen toe in Europa. De in het Verenigd Koninkrijk geboren 22-jarige Salman Abedi pleegde dinsdag een zelfmoordaanslag op de met kinderen en jongeren gevulde Manchester Arena. Het resultaat: 22 doden, waaronder een kind van 8 jaar, en tientallen gewonden.
Gelijktijdig pleegden andere gelijkaardige terroristen dinsdag en woensdag een aanslag in de Indonesische hoofdstad Jakarta en viel een aan ISIS gelieerde terreurgroep Marawi, een provinciehoofdstad op het Filipijnse eiland Mindanao, aan goed voor meer dan 200.000 inwoners.
En dan waren er diezelfde dag bomaanslagen in de Syrische stad Homs en in een voorstad van Damascus. Alsmede een in Mogadishu, hoofdstad van Somalië. En uiteraard is dit maar een kleine greep uit de vele terreuraanvallen die de voorbije drie dagen gepleegd werden door groepen verbonden aan dit islamitische fascisme.
Men wist wat hij deed
En wat blijkt nu? Salman Abedi komt uit een gezin dat zacht uitgedrukt ruikt naar het salafisme. Zijn vader Ramadan Abedi ontvluchtte naar Manchester het Libië van Kadhaffi want hij was zo te zien een salafist. Men beschuldigde hem trouwens van lidmaatschap van de Islamitische Strijdgroep, de lokale afdeling van al Qaida.
En deze link met het salafisme blijkt eveneens uit zijn huidige functie. Hij is namelijk het administratief hoofd van de Centrale Veiligheidsdienst in de hoofdstad Tripoli. En dat is een salafistisch nest. Wat gezien zijn functie ook betekent dat vader Abedi voor de Britten een gekende figuur was.
De steun van het Westen voor salafistische terreurgroepen in de wereld veroorzaakte in Manchester 22 doden, vooral jongeren en kinderen.
Ook de twee andere broers blijken zo te horen uit het zelfde extremistische en gewelddadige hout gesneden. Met andere woorden: Het Westen bracht hen en hun salafistische vrienden in Libië aan de macht en krijgt in Manchester en elders nu de gepeperde rekening aangeboden.
Bovendien blijkt nu uit een verklaring van de Franse minister van Binnenlandse Zaken Gerard Collomb dat de Franse veiligheidsdiensten hem kenden en wisten van zijn sympathie voor ISIS en zijn reisjes naar Libië en Syrië. Wat sterk doet vermoeden dat ook de Britten daar weet van hadden. Want die spionagediensten stellen toch dat ze rond deze kwestie innig samenwerken.
Amerikaanse veiligheidsdiensten
En uit een verhaal vandaag in de Londense krant The Times (1) blijkt dat de Britse veiligheidsdiensten al vijf jaar terug door meerdere personen gewaarschuwde waren over zijn liefde voor gewelddadig extremisme.
En die krant maakt, samen met o.m. het persbureau Reuters, melding van een zware ruzie over de zaak met de Amerikaanse veiligheidsdiensten. Volgens Londen lekten zij allerlei details en foto’s over de zaak aan The New York Times – de lieveling van de CIA – wat het onderzoek zwaar hypothekeerde.
Salman Abedi kreeg thuis het salafisme met de paplepel opgediend. Al vijf jaar terug waarschuwden mensen de Britse veiligheidsdiensten voor zijn liefde voor salafistisch geweld. En de Britse regering liet gewoon betijen. Wat is er nodig om binnen de Britse regering en veiligheidsdiensten koppen te doen rollen? Ach, de slachtoffers zijn toch maar gewone lieden.
De Britse premier Theresa May, die vandaag Donald Trump in Brussel ontmoet, ging naar eigen zeggen de zaak met hem ook bespreken. Waarom die lekken? Wou men mensen de tijd geven om zich in veiligheid te brengen? Waarschijnlijk.
Moet men dan verbaasd zijn dat velen die wat dieper in dit dossier kijken – en wakkere burgers moeten dat doen – het idee krijgen dat alles gewoon opgezet spel is. Dat onze veiligheidsdiensten hem gewoon zijn gang lieten gaan. Welke andere conclusie moet men dan misschien trekken? Of is het algehele incompetentie? Moeilijk te geloven.
Bovendien is het een feit dat het Westen door president Moeammar Kadhaffi te laten vermoorden ze ginds uitschot van de ergste soort aan de macht brachten. Dat ze massamoord pleegden en een relatief goed bestuurde natie vernielden. En bovendien de stroom veelal economische vluchtelingen uit Afrika zo hielpen aanzwengelen.
Woordvoerders van al Qaida
Maar wat moet een simpele burger denken als we zien dat Reem Maghribi, de echtgenote van Jorn De Cock, de man die voor de krant De Standaard de Libische oorlog versloeg, vanuit Qatar, toch een financier van al Qaida, die salafistische revolte via het internet aanwakkerde.
Met andere woorden: De Standaard en met uitbreiding de rest van onze media, steunden voluit dit gespuis, dit crapuul. Hun zoveelste stortvloed van tranen naar aanleiding van die slachtpartij in Manchester is dan ook om kotsmisselijk van te worden. Hun gedrag is gewoon wraakroepend.
Vader Ramadan Hashemi, man van de Libische tak van al Qaida. Eerst ontkende hij dat zijn zoon dat zou gedaan hebben want hij is, zegde vader, een tegenstander van geweld. Gans de zaak toont nogmaals de innige samenwerking van het Westen met al Qaida.
Wanneer worden die heren en dames die zich journalist noemen ter verantwoording geroepen? En wanneer worden de politici zoals een Nicolas Sarkozy, Barack Obama en hier Yves Leterme, Di Rupo en Charles Michel op hun daden afgerekend? Zij hebben wel niet die bom geplaatst in die Manchester Arena – het zijn heren en dames met standing – maar hebben het door hun beleid mogelijk gemaakt.
Zij zijn dan ook in wezen even schuldig als die extremist die zich daar opblies. Toen ons parlement over Libië die fatale beslissing nam om mee te bombarderen heeft geen enkele fractieleider in het federaal parlement daar enig bezwaar over geuit. Iedereen wou zo snel mogelijk en blind een dubieus figuur als Nicolas Sarkozy achterna lopen.
Politieke nullen
Geen enkele van de vele politici in dat parlement vroeg wat onze ambassadeur – die tegen was – daarover dacht. Neen, zij hadden de verhalen van Jorn De Cock gelezen en dat was voldoende. En tot heden heeft niemand zich hiervoor publiek verontschuldigd. Grof gewoon. Moeten we dan verschieten dat mensen neerkijken op de politiek?
Van Groen tot het Vlaams Belang allemaal trapten ze in de leugens van o.a. een Jorn De Cock over een massamoord die dreigde in de stad Benghazi en die moest gestopt worden. Wat echter in wezen vooral een door de Fransen georkestreerde opstand van de Libische Islamitische Strijdgroep (al Qaeda) en de Moslimbroeders was, werd in onze kranten voorgesteld als een gigantische volksopstand. Een leugen die men nadien nog eens overdeed in Syrië.
Ook de eveneens gearresteerde broer Hashem Abedi is een man van het geweld zoals blijkt uit deze foto. Hij en zijn vader zijn gevangen gezet in Libië. Vermoedelijk pure schijn om zo de reputatie van die salafistische regering die Tripoli beheerst wat op te poetsen.
Neen, Salman Abedi was een massamoordenaar maar hij kon dit maar doen dankzij de steun van westerse regeringen die alleen met woorden strijd voeren tegen die salafistische terreur.
Uiteindelijk geniet de Moslimbroederschap in het Verenigd Koninkrijk toch de steun van de Britse regering. Om van het recente meer dan wansmakelijk vertoon van de Amerikaanse president Donald Trump in Saoedi-Arabië, met Qatar de financier van die terreur, maar te zwijgen. Zelden zo’n grote komedie gezien.
1) The Times, 25 mei 2017, Fiona Hamilton e.a., ‘MI5 was warned about bomber Salman Abedi’s support of Islamists’.https://www.thetimes.co.uk/edition/news/mi5-was-warned-about-bomber-salman-abedi-s-support-of-islamists-6nrmtkmbk.
NASCHRIFT:
De Nederlandse journalist Harald Doornbos ontdekte een posting van vader Ramadan Abedi uit 2013 waarin hij zijn steun toezegde aan Jabhat al Nusra, de Syrische tak van al Qaeda. Zie de berichten van Doornbos op twitter.
Het zou ook interessant zijn om te weten op welke juridische gronden men vader Ramadan en zijn in Libië verblijvende zoon juist arresteerde. Was een gewon telefoontje vanuit Londen van MI6 genoeg? En dan is er de volgende vraag: Wie is baas in Tripoli?
