Links gaat vooral oppositie voeren tegen AfD in plaats van tegen Merkel en co.

door | 28 september 2017

De nieuwe Bondsdagleden van de Alternative für Deutschland hadden er toch al niet mee gerekend dat ze door de andere partijen van harte welkom zouden worden geheten, met ontsporingen als die van SPD-Bondsdaglid Johannes Kahrs zullen ze ook niet gerekend hebben. Nu zouden de “rechtsradikalen Arschlöcher” in de Bondsdag aangekomen zijn, zo commenteerde Kahrs de verkiezingsoverwinning van de AfD.

Zó primitief heeft verder geen andere afgevaardigde gereageerd, maar één ding hebben de andere te verwachten oppositiepartijen al duidelijk laten merken: Ze zullen niet in de eerste plaats oppositie voeren tegen de regering, zoals hun opdracht is als oppositiepartij, maar vooral tegen de op één na sterkste oppositiepartij. De oppositie van links tegen de nieuwe regering zal daarmee in de komende jaren denkbaar tegenvallen, omdat de meeste aandacht uit zal gaan naar de AfD.

Daarmee valt het aan de AfD toe om de regering “op te jagen”, zoals Alexander Gauland het zo plastisch formuleerde. Menigeen valt nu over deze opmerking van Gauland en ziet het als een bewijs van een  verdere verruwing van het Duitse politieke klimaat. Feit is echter dat Ludger Volmer, een politicus van de Groenen, al dezelfde uitdrukking gebruikte op de verkiezingsavond in 1994.

Het zal de AfD overigens niet makkelijk gemaakt worden om dat te doen. Want de ervaring leert dat de andere partijen alles in het werk zullen stellen om de AfD op hoogst ondemocratische wijze van het deelnemen aan het parlementaire werk uit te sluiten. Om een voorbeeld te noemen: In de volksvertegenwoordiging van de deelstaat Hamburg wordt de AfD tweeënhalf jaar na de verkiezingen nog altijd de zetel die haar toekomt ontzegd in de commissie die zich buigt over wat er moet gebeuren met uitgeprocedeerde asielzoekers die om een of andere reden niet uitgezet kunnen worden en bijvoorbeeld een tijdelijk verblijfsrecht toegewezen kan worden.

Ook op andere manieren wordt de AfD gehinderd. Toen de Sleeswijk-Holsteinse AfD-fractie bijvoorbeeld door middel van een landelijke advertentie een wetenschappelijk medewerker wilde zoeken, liet marktleider Axel Springer Verlag weten, dat men “uit principiële overwegingen” überhaupt geen advertenties van de AfD wil publiceren.

Ook in de Bondsdag zullen de AfD-afgevaardigden met dergelijke tegenwerking en hinder ook op praktisch niveau moeten rekenen. Daar gaat van beide kanten tijd en energie in steken, die ook besteed had kunnen worden aan het eigenlijke werk van de volksvertegenwoordiging: het controleren van de regering.