Jaap Hanekamp: De klimaat lockdown lonkt …

Door Jaap Hanekamp

Er wordt door de vele ‘duurzame’ en andere ‘experts’ met gedeelde wereldbeelden immens eco-socialistisch gefabuleerd over onze toekomst, merkte ik eerder op. Ergens anders heb ik het volgende gezegd: “… in alle onzekerheid van de coronacrisis gaan wij heldhaftig diezelfde onzekerheid systematisch te lijf. Met wat precies? Een volledige herstructurering van de samenleving -economie, cultuur, technologie, natuur, milieu!”

Grote woorden wellicht. Of toch niet? Ons aller Planbureau voor de Leefomgeving (PBL) denkt daar ‘iets’ anders over. In zijn nieuwe ‘studie’ staat onder andere het volgende: “Uit de scenario-analyses volgt dat de Urgenda-doelstelling alleen binnen bereik kan komen in omstandigheden waarin de omvang van de tweede golf aan coronabesmettingen omvangrijk is én als de laatste maanden van het jaar niet te koud zijn én de productie van de Nederlandse elektriciteitscentrales niet te hoog uitvalt. De effecten van de COVID-19-pandemie waren tot nu toe vooral zichtbaar bij de mobiliteit, de industrie, en – in mindere mate – bij de elektriciteitsopwekking. In de gebouwde omgeving en de landbouw zijn er vooralsnog geen sterke effecten.”

Er staat hier natuurlijk helemaal niet dat er een klimaat lockdown moet komen. Maar de suggestie ligt er wel duimendik bovenop. Dus kan nu worden gespeeld met deze onzalige gedachte.

Overigens wordt wereldwijd al een tijdje ‘nagedacht’ over de volledige herstructurering van samenlevingen in de wereld post-COVID-19. Immers, de lockdown’s hebben veel wereldburgers ‘doen wennen’ aan een andere staat van zijn binnen de eigen samenleving.

The Great Reset van het World Economic Forum (WEF) is een voorbeeld om mondiaal tot een nieuwe samenleving te komen. Van bovenaf natuurlijk. The Great Reset contrasteert, met een opzichtig valse dilemma, het ‘gebrekkig en gefragmenteerd’ beleid van nu met een ‘ordelijk, rationeel en consistent mondiaal beleid’ van straks, dankzij de WEF leiders natuurlijk.

The Great Reset doet mij sterk denken aan het werk A Short Story of the Antichrist van de Russische filosoof Vladimir Solovjev. Joseph Ratzinger beschrijft de centrale karakter van Solovjevs werk als volgt in zijn boek Jesus of Nazareth (nadruk toegevoegd):

“Solovjev beschrijft de antichrist als de auteur van een boek getiteld De open weg naar wereldvrede en welvaart. Dit boek wordt zoiets als een nieuwe Bijbel, waarvan de echte boodschap de aanbidding van welvaart en rationele planning is. … Hij [de Antichrist] suggereert slechts dat we kiezen voor de redelijke beslissing, dat we ervoor kiezen voorrang te geven aan een geplande en grondig georganiseerde wereld, waarin God zijn plaats mag hebben als een particuliere zorg, maar zich niet moet bemoeien met onze essentiële doelen.”

De overeenkomsten tussen dit werk van Solovyov en de voorstellen van de WEF zijn verontrustend, maar de tijd zal leren of dat ook werkelijk zo is! Dat het gedachtegoed van de WEF uitermate bedenkelijk is, is in ieder geval aartsbisschop Carlo Maria Viganò, voormalig apostolische nuntius aan de VS, ook opgevallen. Zijn brief aan de Amerikaanse president spreekt boekdelen (uiteraard vervat in theologische taal die op sommige plaatsten wellicht wat moeilijk te begrijpen is voor de buitenstaander):

“Dagelijks voelen wij de aanvallen toenemen van hen die de basis van de samenleving willen vernietigen: het natuurlijke gezin, de eerbied voor het menselijk leven, de liefde voor het land, de vrijheid van onderwijs en zaken doen. Wij zien dat staatshoofden en religieuze leiders toegeven aan deze zelfmoord van de westerse cultuur en haar christelijke ziel, terwijl de fundamentele rechten van burgers en gelovigen worden ontzegd in naam van een noodsituatie op gezondheidsgebied die zich meer en meer openbaart als instrument voor de vestiging van een onmenselijke gezichtsloze tirannie.”

De WEF, en menige andere (mondiale) do-gooders zoals het PBL, stellen uiteindelijk het goud der dwazen (fools gold, pyriet) in het vooruitzicht, met alle destructieve consequenties van dien. Let wel, mondiaal leidt het groteske COVID-19 beleid tot immense schade. ‘Gelukkig’ wordt dat gedocumenteerd door Collateral Global. Geen leesvoer om vrolijk van te worden. In het licht van deze ontwikkelingen blijven mijn eerdere projecties staan. Ik zal ze, wellicht ad nauseam, hier herhalen:

De ‘benodigde’ sociaal-economische en maatschappelijke hervormingen zullen onhaalbaar blijken te zijn.
Die onhaalbaarheid wordt gezien als een uitdaging om nog meer gecentraliseerd beleid te ontwikkelen en te implementeren.
Economische achteruitgang als gevolg van voorgesteld beleid wordt als duurzame milieuwinst gezien.
Groeiend maatschappelijk verzet tegen steeds verdergaande sociaal-economische en maatschappelijke hervormingen wordt beschouwd als een expert-uitdaging om mensen steeds dwingender te overtuigen van het eco-socialistisch gelijk.

De steeds meer zichtbare maatschappelijke schade als gevolg van de sociaal-economische en maatschappelijke hervormingen wordt op het conto geschreven van de eco-socialistische opponenten.
Dat brengt de mogelijkheid van een groeiend ‘dictatoriale democratie’ naar (eco)socialistische snit steeds meer in beeld.
In hoeverre dit nauwkeurige projecties zijn moet, zoals eerder gezegd, blijken. Hoe het ook zij, uiteindelijk behoort de expert-profeet altijd te buigen voor Diegene die oneindig boven haar/hem staat.

Deze tekst verscheen eerder op https://jaaphanekamp.com