Terwijl politici zich bezig houden met een akkoord met Turkije, waarvan onduidelijk is of het nu doorgaat of niet, zwellen de migratiestromen opnieuw aan. Het aantal migranten dat vanuit Libië over de Middellandse Zee naar Italië komt heeft zich in de laatste week van mei verdubbeld ten opzichte van de week daarvoor.
Maar liefst zo’n 13.000 mensen hebben de Italiaanse marine en anderen van niet zeewaardige schepen geplukt. Zo’n 700 man zou zijn verdronken.
Niemand kan er dan ook meer serieus aan twijfelen dat de koehandel met Turkije een farce is. Stukje bij beetje komen er feiten aan het licht. Zo lijkt Ankara vooral ernstig zieken en analfabeten naar Griekenland door te laten. Volgens het Duitse tijdschrift Cicero heeft de regering Erdogan een organisatie genaamd IHH belast met het selecteren van migranten die naar Europa mogen. Wat zou kunnen betekenen dat ook vooral radicale islamieten geselecteerd worden. Het IHH staat namelijk als radicaal-islamitisch bekend en onderhoudt banden met de Moslimbroederschap.
Van westerse politici is intussen weinig concreets te verwachten in het tegengaan van de migratiestromen. Van de G7-top in Japan waren slechts gratuite opmerkingen over het verbeteren van de situatie in de landen van herkomst te horen.
Het idee van het verbeteren van de economische situatie in die landen is echter rijkelijk naïef, aangezien wat economische initiatieven niet opgewassen zijn tegen de bevolkingsontwikkeling in die landen. De economie van desbetreffende landen kan simpelweg niet snel genoeg groeien om ineens al die jonge mannen perspectief te bieden. In Duitsland bijvoorbeeld staan tegenover twee 15-19-jarigen drie 55-59-jarigen. In Zambia zijn er echter twintig 15-19-jarigen die straks met elkaar concurreren om de arbeidsplaatsen van die drie 55-59-jarigen in te nemen. Een dergelijke bevolkingsopbouw betekent dat er jaar op jaar tig miljoenen mensen op een arbeidsmarkt komen die slechts een fractie daarvan van werk kan voorzien.
Niet alleen de oorlogsvluchtelingen, maar vooral de massa’s van dergelijke perspectiefloze jonge mannen zijn het, die zullen proberen hun weg naar Europa te maken. Als Europa zich niet door deze vloed aan migranten wil laten overstromen, rest niets anders dan zich met alle macht ervoor af te schermen. Dit alternatief vraagt om een hardheid, waartoe de humanitair ingestelde Europeanen slechts met veel moeite in staat zijn. Er zullen ongetwijfeld nog veel hartverscheurende beelden komen. Maar de harde waarheid is: Er komt niet vanzelf een einde aan de migratiestromen.