Handen af van de SGP

Midden jaren ’80 – tijdelijk geparkeerd in de universitaire bureaucratie – bezocht ik met collega K., een aardige en openlijke homo, de kleine kantine van ons Bureau van de Universiteit. Aan een belendend tafeltje zat een student-lid van onze universiteitsraad, smoezelig, ongeschoren, nonchalant gekleed. Ik zag collega K. oplettend uit zijn ooghoeken loeren. ‘Vind je hem aantrekkelijk? Zeker weten! Geeft hij je een stijve? Nou en of!’ Daarmee viel bij mij het kwartje: Een biologisch geldige fysieke respons! Net zo geldig als mijn respons bij sommige vrouwen. Alleen, voor mijn stijve bestond een biologisch functionele opening. En voor zijn stijve? Een opening kon je bedenken. Maar biologisch functioneel? Enfin, moeder natuur maakt haar foutjes.

De Nashville verklaring komt er in feite op neer dat van de humane seksualiteit alleen de heteroseksuele variant mag worden beleefd en alleen binnen een wettig huwelijk en ontdaan van alle onkuisheden. Alle andere seksualiteit, voorechtelijke seks, buitenechtelijke seks, homoseks, lesboseks, SM-seks, sodomie, en ook alle vormen van commerciële seks t/m secondlove.nl, zijn strijdig met het goddelijk plan. Deze zedenleer was in de jaren ’50 (mijn middelbareschooltijd) dé mainstream opvatting, voor kerkelijk èn het overgrote deel van buitenkerkelijk Nederland. Prijzen wij ons dus gelukkig met de resultaten van de seksuele revolutie. En laten wij die 2% SGP-ers met hun seksuele moraal van vroeger, met rust. Een gerechtelijke vervolging zou schuren met zowel de vrijheid van meningsuiting als de vrijheid van godsdienst. Onze sekswerkers s.l. voelen zich niet geroepen te gaan procederen waarom dan onze homobelangenbehartigers wel?