Het grootste publieke geheim van Houten

Hoewel Novini zich van origine focust op het grotere geopolitieke perspectief, willen we uit louter liefde voor de journalistiek ook af en toe onze neus in regionale zaken steken. Zeker als het om onderwerpen gaat die verband houden met de globale actualiteiten. We starten een proefreeks regionale reportages en beginnen die met een pikante en geruchtmakende affaire uit Houten.

Dit vinexparadijs onder de rook van Utrecht kent nog een klein historisch centrum, waar midden op het marktplein een kabouterbordeel is gevestigd. De prominente, kunstig gevormde vooringang is gevestigd in een oude Plataan (zie foto). Het bordeel van onze kleine vrienden is hier naar verluidt sinds de late Middeleeuwen gevestigd. Ten tijde van Heer Jan Pierik van Oeteldonk, een notoire zatlap en schuinsmarcheerder, eisten de kabouters een prominente plek op het dorp voor hun eigen huis van plezier. Zij schijnen Heer Jan Pierik gedreigd te hebben om in geval van weigering van een vergunning, hem op zijn nachtelijke boemeltochten op alle mogelijke manieren dwars te zitten, waarna hij hen een vergunning verleende om van het gezeik af te zijn.

De kabouters vervaardigden uit dankbaarheid een volledig ondergronds bordeel met een ingang die, zelfs voor die weinig preutse middeleeuwers, vrij affront en choquerend was. Sterker nog, hij zou vandaag de dag in onze vrijdenkende hoofdstad niet door de welstandscommissie geraken. Maar de kabouters kwamen ermee weg.

Dit kon mede door een bijzonder sociaal fenomeen gebeuren. Zowel het volk, de notabelen als de geestelijkheid waren op de hoogte van het nieuwe onderkomen van de kabouters. Maar elke voorbijganger die de ingang voorbij liep was dermate gegeneerd, dat hij noch voor zichzelf, noch voor de omstanders, familie en vrienden wilde toegeven dat hij iets bemerkt had. Op geen enkele vergadering, op geen feest of samenzwering kwam het nieuwe bordeel ter sprake. Er scheen zeer laat op de avond in de herberg door doorreizigers wel eens over gefluisterd te worden, maar zelfs daar werden die opmerkingen met dodelijke stilte genegeerd.

Zo kon het gebeuren dat het Houtense kabouterbordeel in de eeuwen erop kon uitgroeien tot het grootste publieke geheim van de streek. De volstrekte onmogelijkheid om tot sociale acceptatie ervan te komen tekende onbewust de naam en de roep van de stad. In de sociale wetenschap van de voorbije eeuw is dit fenomeen zijdelings onderzocht, maar het heeft zich nooit naam weten te maken, simpelweg omdat veel sociale wetenschappers geen concrete voorbeelden voor hun theorieën durfden of konden documenteren of illustreren.

Er schijnen zich ten tijde van Freud geregeld deftige professoren uit Utrecht quasi onverschillig bij een tegenovergelegen herberg te hebben geposteerd. Zij rookten de ene sigaar na de andere, peinsden en piekerden zich ongewis hoe zij deze materie in het universitaire discours zouden kunnen presenteren. Maar geen van hen is het ooit gelukt.

De verwijzingen naar het in stilte beroemd geworden huis van plezier zijn beperkt gebleven tot zeer indirecte verwijzingen in verhitte twisten; met name in echtelijke sfeer. Zeer zelden, en nog immer omfloerst, op het carnaval, of in een lied van een minstreel die zich voldoende ver van de streek had begeven. Maar u ziet, in deze eeuw van transparantie moet het maar eens afgelopen zijn met dergelijke heimelijkheden. Wij bij Novini, wrijven u de ongemakkelijke waarheden onder de neus. U moet maar zien wat u ermee aanvangt. Ik zou in ieder geval voorzichtig zijn met selfies en aanverwanten, want kabouters zijn aardige kereltjes, behalve voor mensen die hun neus te diep in hun zaken steken!