Gratis reclame voor conservatieve denkers in een nazomer-Volkskrant

Zo’n typische nazomer-Volkskrant op zaterdag. De katernen zijn samengevoegd, zodat er een dagblad op de mat valt dat niet veel dikker is dan de wekelijkse Huis-aan-Huis. Met dat verschil dat het wekelijks verschijnende informatieblad inhoudelijk vele malen sterker is dat het landelijke dagblad.

In de samengevoegde katernen enkel nietszeggende sfeerreportages, zoals die al enkele decennia in de landelijke kranten zijn te lezen. Van het slag dat altijd begint met “Op de stoffige weg naar nergens zit een schurftige hond. Hij staart naar niets. In de verte zindert de horizon.” Etc, etc. Op de voorpagina twee blikvangers: Fatima Elatik – “Kennelijk ben ik de bitch from hell” – en drie heren onder de kop ‘Het complot tegen Europa’. Het gaat om Thierry Baudet, Paul Cliteur en de Duitse schrijver/uitgever Götz Kubitschek.

Onder de kop ‘Het is een Marokkanenjacht’ mag netwerker (sic) Elatik vier pagina’s lang klagen over het schijnbare onrecht dat de samenleving haar aandoet. Uiteraard niets over haar contacten met radicale moslims, niets over duistere financiële transacties, niets over de torenhoge budgetten die voor haar nutteloze projecten werden uitgetrokken.

In twee pagina’s fileert Peter Giesen het begrip ‘cultuur marxisme’ en moeten Baudet, Cliteur en Sid Lukkassen het ontgelden. Aan het slot een verwijzing naar het interview met Götz Kubitschek. Journalist Sterre Lindhout beschrijft op de typerende wijze – een lange plattelandsweg die voert naar het riddergoed Schnellroda – haar ontmoeting met de Duitse schrijver en uitgever. Lindhout’s leuzen zijn “weg van het modernisme en de multiculturele samenleving”, “ridder van nieuw-rechts” en “natuurlijk, rein en mannelijk”. Kubitschek is een vertegenwoordiger van ‘nieuw-rechts’, maar dat is alleen maar een denkmantel voor (neo)nazi’s, weet Sterre. De ‘plattelandsheer’ is rechts (eng), onderscheidt zich in niets van neo-nazisme (nog enger), heeft zich bewust terugtrokken op het platteland (verdacht), de naam van zijn uitgeverij verwijst naar een reus uit de Griekse mythologie (raar), zijn vrouw schrijft columns over de traditionele rol die vrouwen moeten vervullen (absurd), de schrijver voelt zich verwant met bioboeren (fout, want ‘blut und boden’), zijn kinderen zijn vernoemd naar Noordse of Germaanse sagen (idem).

Een typisch groot Volkskrantverhaal, vol verdachtmakingen en insinuaties. In één zucht worden de partij van Thierry Baudet en de boeken van Sid Lukkassen erbij gehaald. Zie je wel, nazi’s nemen Europa over; de spoken uit het verleden zijn springlevend, probeert de Volkskrant de lezer duidelijk te maken. Wat de redactie niet weet is dat het een mooi staaltje ‘free publicity’ is. Op dezelfde wijze is ondergetekende zijn werdegang van progressief naar conservatief begonnen…