Geld speelt geen rol meer in Groningen

‘Gasproductie naar nul; een echt keerpunt’ (NRC, 30.3.2018). Een willekeurige derde-wereldkostwinner die dag in dag uit hosselt om zijn gezin economisch drijvend te houden, zal zich mateloos verbazen als hij hoort dat een klein maar rijk Europees land besluit om ca. 50 miljard euro aan aardgas gewoon in de grond te laten zitten. Als remedie voor een imaginair veiligheidsprobleem. In meer dan een halve eeuw aardgasproductie in Groningen is nooit één geval van gerelateerd letsel gerapporteerd. Daarentegen kreeg Groningen in diezelfde periode het normale quotum verkeersdoden: verkeersdeelname is ook daar vele, vele malen gevaarlijker dan er wonen. Veiligheid was dus nooit de issue. Ook nu was na een opportune gasbeving toch nog een georkestreerde campagne van actiegroepen en media nodig om van Zeerijp de druppel te maken die de emmer deed overlopen. Kamp hield zich aan de feiten. Wiebes is een Amsterdammer die gelooft dat zwarte piet racisme is en gasbevingen gevaarlijk zijn. Je vraagt je af hoe onze politici hun prioriteiten voor zichzelf verantwoorden. Ook de Nederlandse overheid kan elke euro maar éénmaal uitgeven. En zo kun je de imaginaire onveiligheid in Groningen afzetten tegen dat dementerende oude vrouwtje in het verzorgingstehuis bij wie de urine over de schoenen liep. Nu voor Groningen geld kennelijk geen rol meer speelt kan men vragen of het niet zinvol is, alvorens de gaskraan dicht te draaien, de door sommige reservoirtechnologen aanbevolen buffergasinjecties tenminste uit te testen. Bij Alkmaar is, nadat het daar aanwezige aardgasreservoir voor gasópslag in gebruik genomen werd, de zettingsseismiek geheel gestopt. En volgens o.a. reservoirtechnoloog Hagoort (consultant en oud-hoogleraar te Delft) zou stikstofinjectie in Groningen dé remedie kunnen zijn tegen gasbevingen. De noodzakelijke infrastructuur zou na één productiejaar zijn terugverdiend en het slopen van hele wijken kan dan achterwege blijven.