Geen Nobelprijs, wel een goede verfilming

Onder de lezers van Philip Roth was de verontwaardiging groot, dat in 2016 niet hij, maar zijn landgenoot Bob Dylan de Nobelprijs voor de Literatuur kreeg – een zanger nota bene!

Zingen kan Roth niet, maar sinds zijn wereldwijde doorbraak met Portnoy’s Complaint (1969) is wel duidelijk dat hij ontstellend goed kan schrijven. “Verontwaardiging” is overigens ook de titel van een boek van hem, dat in 2008 verscheen en dat als opvallend goede verfilming op het witte doek komt.

Het gaat daarin om de college-student Marcus (geacteerd door Logan Lerman, bekend van de Percy Jackson-reeks), die in de jaren ’50 in aanvaring komt met een universiteitsdecaan. Het non-conforme sociale gedrag va de jongeman op de campus – hij weigert deelname aan een studentenvereniging en trekt uit een aan hem toegewezen studentenkamer – maakt dat hij de decaan verdacht voorkomt.

Een groot deel van de film wordt uitgemaakt door een twistgesprek tussen Marcus en de decaan. Dit ellenlange verhoor dat het McCarthy-tijdperk in herinnering roept, wordt mede dankzij de ervaren Broadway-toneelspeler Tracy Letts als decaan met een kamerdrama-achtige intensiteit neergezet, die aan spanning nauwelijks te overtreffen is.

Regisseur James Schamus heeft bij zijn bioscoopdebuut afgezien van iedere opsmuk. Een perfecte jaren ’50- enscenering geeft deze ingetogen, respectvolle morele worsteling met de autoriteiten echter de perfecte authentieke setting. Romanauteur Roth hoeft over deze zorgvuldig geënsceneerde film dan ook alles behalve verontwaardigd te zijn.