Doelgerichte eliminatie blanke boeren Zuid-Afrika

De Zuid-Afrikaanse Eileen de Jager werkt als plaats delict-schoonmaker. Dat wil zeggen dat ze na afronding van politieonderzoek de vaak gruwelijke zaken opruimt die achterblijven op plaatsen waar moorden zijn gepleegd, waaronder bijvoorbeeld de vast gekleefde huidresten van een twaalfjarige aan de rand van een badkuip, waarin het kind met kokend water doodgemarteld werd.

De daders waren in dit geval zwart en het slachtoffer blank – net als zijn eveneens op beestachtige wijze afgeslachte ouders, die in Zuid-Afrika een boerderij hadden. Boer is inmiddels een van de gevaarlijkste beroepen in het Afrikaanse land als je de verkeerde huidskleur hebt. In Zuid-Afrika worden jaarlijks rond de 19.000 moorden gepleegd – dat betekent dat 34 van de 100.000 inwoners door een misdaad om het leven komt. Zodoende staat het land inmiddels op plaats 8 in de ranglijst van wereldwijd gevaarlijkste landen.

Blanken zijn er twee keer zo vaak het slachtoffer van moord als zwarten. Ze vormen nog slechts negen procent van de bevolking, maar zo’n 20 procent van de moordslachtoffers, met een opwaartse trend. Bij elkaar zijn sinds het eind van de apartheid en de machtsovername door het African National Congress (ANC) in april 1994 70.000 blanken vermoord, waarvan naar schatting 2.000 à 4.000 boeren.

Voor boeren ligt het risico om door een geweldsdelict om het leven te komen momenteel drie- tot zesmaal hoger dan voor de rest van de bevolking. Dit overtreft zelfs de verhoudingen in de landen met de hoogste moordcijfers in de wereld, namelijk Honduras en Venezuela. In het jaar 2016 registreerden de activisten van de ngo Afriforum 369 gewelddadige aanvallen op blanke boeren en 71 zogeheten plaasmoorde (boerderijmoorden). In 2017 waren het 463 geweldsdelicten en 94 moorden. En in januari van 2018 telde men 38 aanvallen en vier moorden.

Daarbij gaan de daders meestal extreem wreed te werk. Zo werden de moeder van drie Tanya Wiers tientallen messteken toegebracht en de ogen uitgestoken. Kort daarop stierf de 79-jarige boer Trevor Rees in het ziekenhuis van Pietermaritzburg – hem hadden zwarte aanvallers vastgebonden, aangeschoten en vervolgens twee dagen lang op gruwelijke wijze gefolterd.

In de optiek van ANC-politici gaat het bij de plaasmoorde om een gevolg van de ongelijke verdeling van grond en rijkdom tussen blanken en zwarten. De omstandigheden van de concrete moordgevallen weerspreken dit echter dikwijls. De moordenaars versmaden vaak iedere potentiële buit, ze willen eenvoudigweg moorden. Als ze een boerderij verlaten aantreffen, maken ze bijvoorbeeld niet van de gelegenheid gebruik om in te breken, maar komen later terug om de bewoners af te slachten.

Ook valt de precisie waarmee sommige groepen te werk gaan op: Er worden zelfs tunnels onder hekken door gegraven of stoorzenders gebruikt om de mobiele telefonie plat te leggen. Belangenvertegenwoordigers van de boeren, zoals Corné Mulder, parlementslid voor de conservatieve partij Vryheidsfront Plus, spreken inmiddels dan ook van doelgerichte eliminatie van blanken, etnische zuivering met andere woorden. De Amerikaanse ngo Genocide Watch deelt die inschatting.

In het licht van hun steeds kwetsbaarder situatie hebben intussen veel blanke boeren het opgegeven. Waar er 20 jaar geleden nog 62.000 boerderijen door blanken gerund werden, zijn dat er tegenwoordig nog slechts 35.000. De rest is nu in handen van zwarten, wat tot productiviteitsverliezen van circa tachtig procent leidde.

Om aandacht te vragen voor de situatie in Zuid-Afrika, organiseerde de pan-Europese partij Beweging voor een Europa van Naties en Vrijheid (MENF), waarvan onder andere het Front National en de FPÖ lid zijn, op 30 januari jongstleden een conferentie in Brussel, waar ook Mulder sprak. Daarnaast presenteerde de Canadese alternatieve mediapersoonlijkheid Lauren Southern haar actuele korte documentaire ‘The Reality of South African Farm Murders’ (zie video onderaan dit bericht). Daarin interviewt ze onder andere plaats delict-schoonmaakster De Jager.

Tijdens de conferentie van de MENF bekritiseerde het Britse Europarlementslid Janice Atkinson de beslissing van het Europees Parlement om de situatie in Zuid-Afrika niet – zoals zij had voorgesteld – tot onderwerp van een officieel debat te maken: Schijnbaar hanteert men in Brussel dubbele maatstaven waar het om mensenrechten gaat, aldus Atkinson.