OEKRAÏNE EN ONZE VERZUURDE RELATIE MET RUSLAND: Een verkenning in 28 ingezonden stukken en essays
Het beeld dat Wierd Duk geeft van de Sovjetunie als een maatschappij waarin ondernemende Russen grote minderheden konden vormen in de overige deelrepublieken (het Leidsch Dagblad van 19 maart 2014, pag. 8), laat zien hoezeer onze collectieve herinnering aan de Sovjetwerkelijkheid in een kwart eeuw is gedeformeerd: De Sovjetmaatschappij kende geen vrije vestiging of eigen initiatief; men werd door de overheid gestuurd. Etnische spreiding was bewust demografisch beleid: Balten naar Siberië, de vrijgekomen ruimte gevuld met Russen, enz. De Krim is echter een ander geval, de Russische bevolking daar dateert van ver voor de 20e eeuw en de aansluiting bij de Oekraïne heeft altijd iets kunstmatigs gehad. De correctie daarop is vergelijkbaar met bijvoorbeeld de afscheiding van Kosovo van Servië. Ook daar waren, met een beroep op het beginsel van territoriale integriteit, ettelijke staten mordicus tegen. Maar de EU, de NATO en de VS waren voor en dat besliste toen het pleit. De casus de Krim geeft nu een perfect spiegelbeeldige herhaling van zetten. Inzake Kosovo heeft het Internationaal Gerechtshof in 2010 geoordeeld dat (kort samengevat) ‘Met de eenzijdige onafhankelijkheidsverklaring van de Servische provincie Kosovo in 2008 geen enkele regel van het volkenrecht geschonden is’. Het misbaar van de EU bij de afscheiding van de Krim is dan ook ongeloofwaardig en schaadt de belangen van de lidstaten die nu hun buitenlands beleid gegijzeld zien door Brussel. Sinds wanneer spreekt Verhofstadt namens Den Haag?
(Verzonden aan het Leidsch Dagblad dd. 19-03-2014)
Ontwijk de censuur en blijf in contact! Schrijf u nu in voor de nieuwsbrief van de Blauwe Tijger!