De reden voor de heisa rond Huawei

door | 10 juni 2019

De ganse heisa rond Huawei heeft niets te maken met spionage maar gewoon met het feit dat de VS geleidelijk aan de controle over de telecom en de digitale wereld aan het verliezen is aan Chinese bedrijven als Huawei.

Toch merkwaardig die Britse veiligheidsdiensten. Dankzij Edward Snowden weten wij dat de Britse veiligheidsdiensten, vooral dan GCHQ, in samenwerking en zelfs eerder op vraag van het Amerikaanse National Security Agency wereldwijd iedere computer, ordinaire telefoonlijn en smartphone afluisteren als ze dat willen en dat ook op gigantische schaal doen.

Zoals toen bleek dat de Britten ingebroken hadden in het telefoonsysteem van ons aller Proximus. Zonder twijfel een criminele daad die echter, zo hoort het in dat milieu, ongestraft blijft. Herinner de slogan van Ian Fleming/James Bond: ‘License to kill’.

Huawei

En dan komt zaterdag in De Morgen in het stuk ‘Rusland wel in zee met Huawei’ een zekere Ian Levy van het Cyber Security Centre, een Britse regeringsinstelling, zo te zien zonder gêne of opmerking vanwege die krant ons vertellen dat de beveiliging van de apparaten van Huawei, de Chinese producent van telecomapparatuur, rammelt.

Bewijzen daarvoor levert hij natuurlijk niet. En mede daarom zijn zijn beweringen waardeloos. Een Belgisch topspecialist van de veiligheidsdiensten stelde mij ooit dat je hen niet kan vertrouwen. “Ze vertellen je een verhaal en als je ontdekt dat dit gelogen is komen ze af met een nieuw verhaal, enzovoort. De echte waarheid kom je nooit van hen te weten”, aldus de expert.

Inlichtingendiensten

En de geschiedenis leert dat ook. Waarom hebben regeringen anders steeds meerdere inlichtingendiensten ter beschikking. Simpel. Ze kunnen zo de andere(n) immers beter in de gaten houden. Een geheime dienst mag nooit te machtig zijn. De VS heeft er naar schatting 27 verschillende. Ook België bezit trouwens meerdere officiële diensten die inlichtingen verzamelen. De private sherlocks niet te vergeten.

De ganse heisa rond Huawei heeft niets te maken met spionage maar gewoon met het feit dat de VS geleidelijk aan de controle over de telecom en de digitale wereld aan het verliezen is aan Chinese bedrijven als Huawei. Zeker met de nieuwe technologieën die eraan komen. En dit wil de VS met bruut geweld – het bedreigen van regeringen als ze die Chinese technologie kopen kan je moeilijk anders omschrijven – voorkomen.

Spionage

Uiteraard spioneert China in het buitenland. Dat is de logica waaraan iedereen voldoet. Bedrijf A dat met bedrijf B zaken wil doen zal toch ook eerst eens informeren of B wel betrouwbaar is. En wat is spioneren anders dan het verzamelen van informatie over vriend en vijand?

Huawei-Logo

Als we de Amerikaanse regering en hun Europese vrienden moeten geloven is Huawei het nieuwe Gele Gevaar.

In die zin zijn diplomaten eveneens spionnen want via hun contacten in het gastland verzamelen zij inlichtingen. Het is zelfs hun voornaamste taak. Hetzelfde voor journalisten die dag in dag uit niets anders doen. Lees het stuk over de Witte Helmen. Ook ik ben dus een ‘spion’. Ik beken.

NSO Group

Recent bleek nog dat de Brits-Israëlische NSO Group, tegenwoordig onderdeel van het Britse Novalpina Capital, technologie verkoopt waarmee men alle berichten die iemand via WhatsApp  verstuurt, eigendom het Amerikaanse Facebook, kan meelezen. In die zin is het verhaal van Ian Levy over Huawei en haar ‘rammelende’ technologie voor de Britten, Israëli’s en Amerikanen een goede zaak.

Ze kunnen, als die bewering van Ian Levy natuurlijk klopt, erg gemakkelijk meekijken en -luisteren. Maar of dat waar is is natuurlijk verre van zeker. Want wie gelooft die spionagediensten? Vele journalisten hebben er zo te zien geen probleem mee. Regeringen, zoals de geschiedenis ons leert, blijken er wel meer argwaan over te hebben.

Het Verenigd Koninkrijk

Zie ook het Verenigd Koninkrijk waar politici en hun spionnen openlijk ruziën over Huawei en de vermeende spionage van China. Met de veiligheidsdiensten  die grosso modo zeggen: Oppassen. Een visie die gezien de al decennia oude intense samenwerking met de Amerikaanse collega’s van CIA en NSA logisch te noemen is.

En waarbij in de Britse regering de minister van Defensie waarschuwt voor Huawei en de minister voor Buitenlandse Handel stelt dat er niets aan de hand is. De ene minister die overal in de wereld aan zoveel mogelijk landen, en zeker een economische grootmacht als China, op grote schaal Britse producten wil verkopen.

Buitenlandse politiek

En diens collega op Defensie die nog steeds denkt dat men alleen samen met de VS baasje over de wereld kan spelen. Een nu totaal versleten idee ontstaan in 1940. Met andere woorden: Deze discussie heeft niets met veiligheid te maken maar met buitenlandse politiek. De vraag is: Hoe slaafs wil men zijn ten overstaande van de VS?

Gezien de openlijk vijandige houding van Washington tegenover de EU lijkt een samenwerking met China, en Rusland, niet alleen gewenst maar zelfs essentieel. We hebben nu eenmaal een gezamenlijke vijand. Zo simpel is dat. In de jaren dertig van vorige eeuw voerden de Britten zoals nu een vijandige politiek tegenover de Sovjetunie. Tot men in 1941, te laat, besefte dat beiden een gezamenlijke vijand hadden: Hitler.