De praktijken van de NCTV

In oktober 2020 vermeldde de NCTV van Pieter-Jaap Aalbersberg De Blauwe Tijger nogal intimiderend in het ‘dreigingsbeeld terrorisme’. De Blauwe Tijger was volgens de NCTV “een doorgeefluik van anti-overheidspropaganda, nepnieuws en complottheorieën”. Hoewel het evident was dat geen van deze zaken verboden is en al helemaal niets met terrorisme te maken heeft, gingen diverse kranten gretig mee in het door Aalbersberg opgezette frame. En hoe vaak we ook waarschuwden voor de doortrapte praktijken van de NCTV, kranten als Dagblad van het Noorden, Trouw en Reformatorisch Dagblad berichtten er kritiekloos over. Blijkbaar was deze verdachtmaking geen enkel probleem, zolang het hen niet raakte.

Inmiddels berichtte NRC Handelsblad  dat de NCTV wel degelijk buiten zijn boekje gaat en actief speurt naar dissidente geluiden bij politici, godsdienstige organisaties en activisten. De NCTV bespiedt geen terroristen, maar de eigen burgers en verzamelt daartoe privacygevoelige informatie. En voor wie dacht dat het allemaal nog wel meeviel met de intimidaties en bedreigingen van de veiligheidsdiensten retweeten we graag Margriet Oostveen over NCTV medewerker Paul Abels:

Abels is de kerkhistoricus uit Gouda die vorig jaar in het Reformatorisch Dagblad nogal welwillend werd geinterviewd door Enny de Bruijn. Hij liet zich ontvallen dat de NCTV zelfs achter mensen aan moet “die van binnenuit mist en wantrouwen in de samenleving zaaien” (waarop dus geen vervolgvraag komt van Enny de Bruijn!). Als dit de criteria zijn waarmee mensen als Abels en Aalbersberg hun rapportages schrijven, vrees ik dat De Blauwe Tijger niet het laatste slachtoffer is van de NCTV.