Dagblad van het Noorden, op straat betrapt op nepnieuws en leugens

Afgelopen weken zijn er maar liefst drie artikelen in het Dagblad van het Noorden verschenen over de Blauwe Tijger. Een student van de Hanzehogeschool loopt momenteel stage bij de uitgeverij en dat bleef niet onopgemerkt. De stage was net twee dagen begonnen en het DvhN kwam al met haar entree in de mailbox van de Blauwe Tijger: of we even wilden reageren op het feit dat er studenten stage lopen.

Hoe is deze door Brussel gesubsidieerde staatskrant eigenlijk aan deze informatie gekomen?De enige partijen die van de stage af wisten, zijn de Hanzehogeschool en de Blauwe Tijger zelf. Liggen alle gegevens van de studenten aan de Hanzehogeschool dan open en bloot op straat, klaar om opgeraapt te worden door staatsjournalisten? Zijn er docenten van de Hanzehogeschool die de AVG van de hogeschool overtreden en zomaar informatie over studenten doorspelen aan de media in de hoop hun studieprocessen te belemmeren?

Een dag nadat de staatsjournalist Marijke Brouwer een mailtje stuurde naar de Blauwe Tijger, stuurde de Hanzehogeschool berichten naar de student via woordvoerdster van de school. Dat werd al snel vervolgd met meerdere berichten van een bepaalde docent die niet eens betrokken is bij het stagetraject. Deze docent liet het niet alleen bij mailen, maar vond het ook nodig om in de avonduren een bericht te sturen via sms én WhatsApp.

De woordvoerdster van de Hanzehogeschool heeft een bericht teruggekregen waarin de student haar bedankt voor de interesse, maar geen belang heeft bij een interview met het Dagblad van het Noorden. Wat voor interessants valt er ook over een stage te vertellen die nog geen week aan de gang is?

Ook de Blauwe Tijger reageerde niet op de hijgerige mailtjes van DvhN. Als stilte voor de storm was er een paar dagen geen contact voordat het ware gezicht van het DvhN verscheen. Op 16 februari kreeg het eerste artikel (zie boven) een plek op de tweede pagina van de staatskrant. “Hanze-studenten op stage bij ‘staatsgevaarlijke’ uitgeverij” luidde de titel. Meteen een flater voor de journaliste Marijke Brouwer, er is namelijk maar één student. Verder haalt ze het woord ‘staatsgevaarlijk’ uit een citaat van Chris Aalberts, iemand die zich een wetenschapper noemt op het gebied van extreemrechts. Deze meneer zou zijn kinderen verbieden te studeren aan de Hanzehogeschool.

Naast de veelgebruikte aantijging’ extreemrechts’, halen ze nog een oude koe uit de sloot, namelijk het rapport van de NCTV. Hiermee wordt er een associatie gemaakt tussen de Blauwe Tijger en terrorisme. Dit rapport komt uit 2020 en er is al lang bekend dat de beschuldigingen niet gegrond en onjuist zijn. Ook minister Grapperhaus heeft al laten weten dat de Blauwe Tijger niet in verband gebracht wordt met terrorisme. De pers heeft het er maar moeilijk mee. Dit rapport wordt dus louter aangehaald om de sfeer te beïnvloeden.

De Blauwer Tijger en de student wouden niet reageren, dus kwam Léonie de Jonge van de RUG ook nog aan bod. Zij onderzoekt – heel onverwachts – radicaal- en extreemrechtse zaken. Ze stelt dat de Blauwe Tijger de democratie zou ondermijnen, maar heeft blijkbaar nog niet genoeg onderzoek gedaan om dit statement ook met bewijs te ondersteunen.

Marijke Brouwer gaf daarna het stokje door aan de volgende staatsjournalist van haar pulpblaadje; Frank von Hebel. Deze meneer heeft de knip- en plakfunctie gevonden op zijn toetsenbord en herhaalt dezelfde ongegronde aantijgingen van extreemrechtsisme en het rapport van de NCTV. In zijn eerste (en dus het tweede artikel in het DvhN die week) schrikt hij zo erg van zijn eigen titel “Studenten geen probleem met ‘staatsgevaarlijke’ uitgeverij”, dat hij besluit dit te vervolgen met een opiniestuk (derde stuk die week). Frank von Hebel heeft Tom Zwitser daarvoor een paar dagen gestalkt met telefoontjes en mailtjes, en uiteindelijk gaf Tom een kort mailtje als antwoord op Von Hebels gezuig, zie boven. Gelukkig voor Von Hebel zaten de valse aantijgingen nog in z’n klembord en kon dit ook weer prompt in het derde artikel geplakt worden.

Zwitsers e-mail is het bewijs geworden van de framing binnen de staatspropaganda. Drie stukken in een week, maar het wordt nog mooier. Wanneer Tom Zwitser straatinterviews opneem in de binnenstad van Groningen, lopen ze Marijke Brouwer tegen het lijf. Ze houdt hen staande en begint weer te zeuren dat Zwitser haar mailtjes niet beantwoordt. Dan ontstaat een nu al legendarisch interview waar ze uiteindelijk afdruipt. Tom stelt tegen haar dat hij nergens verplicht is te antwoorden en dat DvhN toch al schrijft wat ze wil schrijven, weer dezelfde mensen benadert om het hele frame op te tuigen, en drie stukken in één week plaatst om flink van leer te trekken, enkel en alleen om de stageperiode van de student te cancellen. En als Zwitser een kort antwoord geeft, maakt Von Hebel er totaal iets anders van en weigert dat ook nog te rectificeren. Brouwer praat zich al snel klem in haar eigen leugens en kiest het hazenpad.

Kijk de hele video met alle straatinterviews en ook de passage met Marijke Brouwer. Voor de video met Brouwer alleen, kijk helemaal onderaan:

SDG 11. Gevangen in je smart city. Hoe voelt dat?

Het Dagblad van het Noorden heeft met deze drie artikelen alleen al bewezen een doorgeefluik van staatspropaganda te zijn. Elk kritisch geluid wordt bestempelt met extreemrechts en staatsgevaarlijk. De democratie zou ondermijnt worden zonder hier ook maar enig bewijs voor te leveren. De staatsjournalisten schieten met losse flodders en worden alleen gevoeld in het deugklimaat. Ridiculisering en censuur zijn de wapens in de strijd van de staatspropaganda, maar blijken geen gevaar voor de Blauwe Tijger. De waarheid zal aan het licht komen, simpelweg omdat de realiteit niet te ontkennen valt.