De beeldvorming in de media over het Midden-Oosten conflict is vaak erg gekleurd. Dit komt doordat verslaggevers veelal weinig of geen kennis over de regio hebben en daarom afhankelijk zijn van de grote nieuwsbureaus. Daarnaast zijn de media commercieel; in die zin ze het nieuws moeten verkopen, om te kunnen blijven bestaan. We moeten beseffen dat het conflict tussen Israël en de Palestijnen ook een perceptieoorlog is. In zowel Israël als in Palestina worden de media als propagandamiddel gebruikt, om daarmee de eigen strijd te rechtvaardigen. In veel pro-Palestijnse media worden Israël neergezet als bezettende macht. Vanuit dit paradigma geredeneerd is elke interventie van Israëlische zijde een terroristische daad. We moeten ons als buitenstaanders bewustzijn van deze cognitieve oorlogsvoering.
Deze eenzijdige beeldvorming door de media heeft twee cruciale gevolgen. Ten eerste werkt het stereotypen en paradigma’s in de hand, die een enorme invloed hebben op de publieke opinie. Het heeft tot gevolg gehad dat de sympathie voor Israel de laatste jaren enorm is afgenomen. Ten tweede wordt het Midden-Oostenconflict hierdoor in stand gehouden of juist gecreëerd. Deze eenzijdige beeldvorming houdt onderlinge tegenstellingen in stand. Deze radicalisering in percepties creëert vijandbeelden, die de haatgevoelens tussen de beide bevolkingsgroepen opwekken. De andere partij wordt alleen nog maar vanuit dit vijandsbeeld geïnterpreteerd.
Het is daarom van groot belang dat er gestreefd wordt naar een evenwichtige beeldvorming over het Midden-Oosten conflict. Zo moet er ingezet worden op een beter mediasysteem, waarbij kwaliteit en evenwicht gewaarborgd zijn. De regering moet media met een hoge kwaliteitsgehalte ondersteunen door middel van subsidie verstrekking. In het onderwijs moet er meer aandacht komen voor beeldvorming door de media en de impact die het heeft op de samenleving.