Atheens Imperium: Lessen voor de EU

Met de uitspraak van het Europese Hof in de zaak rondom de verdeling van illegale immigranten en vluchtelingen tegen Polen wordt één ding steeds duidelijker. De EU is hard op weg Athene achterna te gaan, maar dan niet de kant van de idyllische democratische utopie. Athene bouwde haar democratie namelijk op een groots imperium, schrijft Thucydides.

De bouw van een imperium

Na het verslaan van de Perzen bij Marathon en Salamis wachtte Athene de taak om de – voormalige – Atheense koloniën in Ionië te bevrijden. Daartoe werd op het heilige eiland Delos een bondgenootschap opgericht in 478 v. Chr. Deze bond werd vormgegeven met het delen van grondstoffen en financiën. Binnen 20 jaar was het uitgegroeid tot een imperium dat stemrecht dreigde te ontnemen van tegenstribbelende leden, financiële bijdragen achterover drukte, en onwelgevallige leden binnenviel en fysiek op de knieën dwong. Herkenbaar? Alleen het laatste wordt nog via procedurele en juridische wegen geprobeerd. De ironie is dat deze periode samenvalt met de grootse periode van Atheense democratie dat als bakermat gezien wordt voor onze eigen democratieën.

Zelf gefinancierde ondergang

Als de geschiedenis zich herhaalt wordt het einde van de EU nog interessant. Het einde van de EU denkt u? Ja, want het imperium dat zich openbaart is het gedoemd te eindigen. Alle technologie, onderwijs, en culturele vervaging ten spijt zijn de verschillen tussen de volkeren binnen de europese cultuur nog steeds niet verdwenen. Zo’n imperium is gedoemd te mislukken.

Nadat Naxos (472 v. Chr) en Thalos (465 v. Chr.) op de knieën waren gedwongen begon Athene aan haar daadwerkelijke opmars. Langzaam weden alle bondgenoten een fiscale, administratieve, en militaire kolonie van Athene. Belastingen werden direct geïnd in de – voorheen – onafhankelijke steden, ‘ambassadeurs’ moesten het Atheense belang vertegenwoordigen in elke stad, Atheense garnizoenen werden in of nabij steden geplaatst om effectieve controle te houden op de ‘bondgenoten’.

Ironisch genoeg betaalden de lidstaten mee aan hun eigen ondergang. Met hun bijdrage, financieel of in schepen, werden zij vervolgens onder druk gezet om naar de Atheense pijpen te dansen. Ook dit is in de praktijken van de EU waar te nemen.

De EU: Imperium voor democratie

Diezelfde situatie doet zich ook steeds meer voor met de EU. In elk van de hoofdsteden zit inmiddels een vertegenwoordiging die de nationale begroting mede controleert. Uiteraard behouden de landen hun ‘autonomie’. De afdrachten aan de EU gaan inmiddels onder de dwang van strafmaatregelen, maar dat moet u uiteraard anders zien.

Er zijn ambassades van de EU, huizen, musea, een universiteit van de EU, om te verhalen van de waardevolle bijdragen van de EU. Er is een EU-leger in oprichting, met enige cynisme een EU-marine. Er wordt gewerkt aan directe belastingen, aan EU-breed privaatrecht, strafrecht. Weliswaar staan die laatste twee in de kinderschoenen én voor zover het bestaat is het vooralsnog vrijwillig. Dat is precies dezelfde tactiek waarmee Microsoft haar besturingssysteem ‘verkocht’. Gratis aanbieden en als iedereen het gebruikt flink laten betalen voor de overige delen die men echt nodig heeft, terwijl de gebruiker niet meer zonder het originele product kan werken.

Openlijke onderwerping

De laatste stap betreft de acties tegen Polen, Hongarije, en in mindere mate Oostenrijk, Tsjechië, en Slowakije. Het afdwingen van de eigen EU-visie die door moét dringen in de lidstaten. Niet op inhoudelijke bezwaren van Polen ingaan, maar slechts dreigende taal bezigen. Het dreigen met afnemen van stemrecht. Al deze zaken gebeurden ook in het Atheense Imperium.

Deze entiteit, de EU is een imperium. Het is in open rebellie tegen haar lidstaten en veel lidstaten kunnen – en willen – er niets meer tegen doen. De lidstaten zijn leeggezogen, de politieke structuur heeft een volledige heroriëntatie ondergaan op ‘Brussel’. Met onze eigen bijdragen is onze eigen ‘ondergang’ gefinancierd. Wat rest is openlijke onderwerping.

Polen en Hongarije zijn onze Thalos en Naxos. Als de EU haar houding doorzet en beide landen op de knieën dwingt weten we zeker dat we met een imperium te maken hebben. Deze uitspraak van het Hof is daarin een eerste stap. Interessant genoeg viel het imperium voor de stad Athene samen met de periode die beschouwd wordt als de bakermat van democratie. Wrang is het dan ook dat onze periode van democratie samen lijkt te vallen met de opkomst eenzelfde onderwerpend imperium.

Deze foto is gemaakt door: Katrinitsa