Assertieve christenen

Christenen worden geacht zoals Christus te zijn: de minste, de voetwasser, de gekruisigde. Dat is ongeveer het beeld en de meeste christenen voldoen daar ruimschoots aan. Natuurlijk alleen als het over geloven gaat. Zakelijk gezien is dat niet vol te houden en ook in gezin en gezag lukt dat natuurlijk niet. Als ik in mijn 30 jarig bestaan als politieman alleen maar criminele voeten had gewassen was ik mijn geld niet waard geweest. Daarna werd ik voorganger en toen moest alles anders worden? Natuurlijk niet. Als christen, als voorganger, als christelijke columnist moet je ook assertief zijn, zoals Christus. Hij sloeg niet alleen de geldwisselaars in de Tempel naar buiten, maar noemde de (geestelijk) leiders van zijn tijd ook adderengebroed. Leugenaars dus, altijd uit op eigen gewin. Herders die zichzelf weiden, de schapen scheren in plaats van ze te weiden. Datzelfde zie ik ook nu gebeuren. Niet alleen in diverse ‘christelijke’ Kingdom Now gemeentes, maar ook politiek. Ook door mensen die nog politiek met een ‘C’ bedrijven. Ook zij vinden dat de bevolking als makke schaapjes moet meelopen met de gevestigde orde. Of zelfs met een nieuw te vestigen orde. Opstand is zonde. Weerstand moet gebroken worden.  Censuur is nodig, zelfs als dat dictatoriaal overkomt. We hebben christenen nodig die uit hun schulp durven kruipen. Trouwens,  niet alleen christenen. Maar vandaag blijkt dat onze cultuur door en door christelijk is. We lopen (bijna) allemaal  mee als makke schapen. We gelóven, vooral ook de overheid, de MSM, de kranten. We laten ons in een pak naaien door de injectienaald van een overhaast ontwikkeld vaccin. Het wordt tijd ons te laten horen. Op Twitter (onder censuur), op Parler (zonder censuur?), maar vooral ook in het persoonlijk gesprek, wat onder de druk van het niet toestaan van een afwijkende mening bijna niet meer mogelijk is.  Ook dat is censuur. Assertief zijn is nog niet gewelddadig in opstand komen. Maar het is wél gebruik maken van álle democratische rechten. Dat deed Paulus ook. Hij beriep zich op de keizer, verdedigde zich bij Festus en Agrippa, liet zich niet met een kluitje in het riet sturen toen hij na stokslagen als een dom schaap de gevangenis werd uitgedirigeerd.  Als Romeins staatsburger had hij rechten en die gebruikte hij. Dat zouden wij ook moeten doen.