Amerikaanse escalatie zal Syrische oorlog verlengen en jihadisten versterken

door | 8 april 2017

Er zijn duidelijk nog zekerheden in het leven. Alle presidenten uit de geschiedenis van de Verenigde Staten hebben voor zover bekend oorlog gevoerd. En dus stond het in de sterren geschreven dat ook Donald Trump dat zou doen. Mensen die dachten dat het ditmaal anders zou zijn blijken dan ook uitermate naïef te zijn geweest. De geschiedenis herhaalt zich, want dat was met Barack Obama hetzelfde.

Valse voorwendsels

En dat men daarbij oorlog voert onder valse voorwendsels is ook niet nieuw. De originele bevolking van de VS had er zelfs een befaamde term voor: ‘Ze spreken met dubbele tong’. Ze zeggen A maar doen B. Niet dat dit voor wie wat van geschiedenis kent iets nieuws is.

Neem chemische wapens. Toen De Iraakse president Saddam Hoessein – nota bene een oud-agent van de CIA – op 16 maart 1988 in het stadje Halabja gifgas gebruikte staken zowel de CIA als de Amerikaanse militaire veiligheidsdienst DIA en dus de regering in Washington de schuld op …Iran.

Achteraf bleek uit later bekend gemaakte rapporten van diezelfde diensten dat men al 1983 wist dat het Saddam Hoessein was die sinds dan die wapens gebruikte. Het was Donald Rumsfeld die toen in 1983 als speciaal gezant van President Ronald Reagan voor het Midden-Oosten bij Saddam op bezoek ging om hem alle hulp toe te zeggen. Hij en de VS steunden dus het gebruik van gifgas.

Is de impulsieve en geen regeringservaring hebbende Donald Trump erin geluisd? Het is een mogelijkheid. Zijn optreden gaat de oorlog in Syrië vermoedelijk alleen verlengen en al Qaida & Co versterken.

Twintig jaren later beweerde diezelfde Rumsfeld met een uitgestreken gezicht dat men Irak wel moest aanvallen want het land had ….chemische wapens. Een leugen zoals feitelijk toen al bleek. Men kan er bijna gif op nemen dat hetzelfde scenario zich nu aan het herhalen is.

Het is Michael T. Flynn, tot voor kort Nationaal Veiligheidsadviseur van Donald Trump en gewezen baas van de DIA, die stelde dat de aanval met sarin in 2013 het werk was van die jihadisten en niet van de Syrische regering. Maar de man werd uitgezuiverd, kaltgestellt.

Wat nu met Syrië

De vraag is hoe het nu met Syrië verder moet. Wat bij de eerste reacties zeer opviel waren de snelle hoerakreten uit Israël. In regel zwijgt die zionistische regering in alle talen over Amerikaanse acties in het Midden-Oosten. Met als typevoorbeeld hun stilte bij de invasie van Irak in 2003. Dit terwijl zij achter de schermen een der drijvende krachten waren van de vernieling van dat land.

De indruk is dat men Donald Trump bewust in de richting van oorlog duwde, weg van een politieke oplossing voor Syrië. Wat trouwens de goede richting uitging. De nooit geziene perscampagne tegen de vermeende Russische invloed op Trump en bepaalde adviseurs uit zijn entourage tonen dit.

Over de allesomvattende invloed van Saoedi-Arabië, toch medeverantwoordelijk voor de ongeveer 3.000 doden kostende aanval op het New Yorkse WTC van 11 september 2001, zwijgt de klassieke pers en politiek in de VS. Geen woord over de entourage van Hillary Clinton met de Moslimbroeders en Saoedi-Arabië. Men doet het zelfs af als ‘fake news’, de nieuwste modeterm van onze persmuskieten.

In 1983 steunde Donald Rumsfeld het gebruik van gifgassen door de Iraakse president Saddam Hoessein. In 2003 was diens bezit – waarvan Rumsfeld toen al wist dat het een leugen was – de reden waarom Donald Rumsfeld als minister van Oorlog Irak aanviel en bezette. Met catastrofale gevolgen zoals het ontstaan later van al Qaeda in Irak en daarna ISIS.

Gans die hetze was een bewuste poging om de neoconservatieven meer invloed op het beleid te geven. Die zitten nu natuurlijk te juichen en hun reacties van de voorbije twee dagen in de Amerikaanse pers zijn duidelijk. Ze feesten.

De grote vraag is dan ook welke gevolgen dit gaat hebben voor de oorlog tegen Syrië en de relaties met Rusland, China en de wereld. Zeker is dat dit optreden van Donald Trump de zaak geen enkele stap vooruit brengt. Integendeel.

Al Qaida en Israël juichen

Dat al Qaida vandaag staat te juichen zegt boekdelen. Evenzeer als de vanuit pro-Syrische bronnen gemelde aanval van ISIS in de provincie Homs waar die getroffen luchtmachtbasis ligt. Trump de man van al Qaida. Gisteren verscheen er bij Reuters een bericht dat de heersers van Bahrein zeer tevreden zijn met Donald Trump. Uiteraard. Maar dat zijn wel de vrienden van die salafistische bendes.

Onder het mom van de strijd tegen oorlogsmisdaden begaan Donald Trump en de rest van de westerse alliantie de grootst mogelijke oorlogsmisdaden. Want wat is het steunen van een gewapende opstand in een ander land anders dan een oorlogsmisdaad?

Zeker als we zien dat ze hier al zeven jaar een nest koppensnellers van al Qaida en consorten steunen, zelfs met wapens. Figuren als een Alexander De Croo, vice-premier voor Open-VLD in de regering Charles Michel, zijn dan ook hypocrieten van de hoogste orde.

Geld inzamelen voor noodhulp aan Jemen en ondertussen de Saoedische oorlog tegen dat land, incluis met een blokkade, steunen. Een oorlog waarbij al Qaeda meevecht met de Saoedi’s en dus de Belgen. En intussen maar zeuren over Waalse wapenleveranties aan die salafistische prinsen daar. Een kwestie van durf of pure domheid. Geloofwaardigheid: –100.