“Where is Lee Harvey Oswald now that we really need him?” was de buttontekst en ‘foute’ grap uit de “Johnson moordenaar” jaren (’65 – ’68). Net zo’n grap als nu “Folkert waar ben je”. Het soort foute grap dat een universitair docent beter overlaat aan zijn studenten. Het is daarom correct dat de UD in kwestie op z’n vingers wordt getikt maar het betreft geen halsmisdrijf en het is welkome propaganda voor Baudet.
Een stem op Baudet was een stem tegen de klimaatgekte, tegen de idee dat 17 miljoen Nederlanders kunnen goedmaken wat 7 miljard wereldburgers laten liggen – Hansje Brinker is echt een sprookjesfiguur en ons landje vol zonnepanelen en windmolens is net zo effectief als Hansje ’s vingertje in de dijk. Een stem op Baudet was ook een stem vóór de “significance of borders”, vóór de soevereiniteit van de natiestaat en tegen een Nederland dat zichzelf oplost in dat defaitistisch D66 ideaal, die ‘ever closer union’ van de EU.
Maar laten we de keerzijde niet vergeten: Baudet ’s nostalgie naar een voltooid verleden van zeilschepen en scheurbuik. De grootste beschaving ooit? Dat meneer Baudet is de beschaving waar we nu middenin staan, de digitale revolutie die alles wat toen subliem was maar alleen toegankelijk voor de elite, binnen handbereik plaatst van elke puber. En wat die klassieke muziek aangaat; noem mij één symfonie van Beethoven die ontroeren kan als “Still loving you” van Scorpions, of als Whitney Houston in The Bodyguard. Tenslotte, Nederland bestaat bij de gratie van verkeer en handel: Nederland op slot maakt Nederland kapot.