Oxfam

Goede seks kalmeert de zenuwen en herstelt de emotionele draagkracht. Het lijkt daarom geen abnormale zaak als uitgezonden noodhulpverleners, actief in een rampgebied en geconfronteerd met alle bijkomende emotionele belasting, gebruik maken van de lokale mogelijkheden van commerciële seks. Traditioneel wordt dat soort ontspanning gegund aan zeelieden en soldaten in den vreemde dus waarom niet ook aan noodhulpverleners? Ik snap daarom de ophef rond OXFAM niet. Natuurlijk hoort noodhulpverlening rekening te houden met lokale normen en waarden. Maar Haïti is geen fundamentalistisch land en behoort tot een cultuurgebied waar het taboe op betaalde seks niet bestaat. Ik ontving verleden week als (kleine) donateur van OXFAM Novib een persoonlijke brief van mevrouw Farah Karimi, algemeen directeur van die Nederlandse tak. Zij meldt dat zij “ook als vrouw en moeder” zich diep schaamt voor “het wangedrag” van 2011: Alle schuldigen zullen alsnog worden gestraft, herhaling in welke vorm ook wordt uitgesloten. Ik begrijp dit seksueel salafisme niet. In Nederland is prostitutie een legale commerciële bedrijvigheid, gebonden aan regels en gehouden aan de belastingwet. Betaalde seks is daarmee misdadig noch immoreel. Het vreemde is nu dat onze publieke-opiniemakers het er op aan lijken te leggen dat te veranderen. Waarom? Seks komt voor in twee soorten, mèt of zónder een intentie tot duurzame genegenheid. Voor de tweede soort (zonder dus) is de traditionele optie prostitutie en het moderne alternatief de ‘one-night-stand’, een soort prostitutie met gesloten beurs. Wie dat accepteert heeft geen grond zich op te winden over prostitutiebezoek van Nederlandse hulpverleners in verre landen waar de one-night-stand minder gangbaar is.