Big brother?

Uit de Volkskrant van 27 maart 2020: Diederik Gommers (voorzitter NVIC) waarschuwt op 25 maart dat er onvoldoende IC-bedden zijn om het per 1 april verwachte aantal IC-patiënten – 1600 – op te vangen; om maar niet te spreken van de 2200 IC-bedden die nodig zijn voor de verwachte coronapiek van eind mei. Dat aantal corona IC-patiënten staat nu (23.4.20) op 1008, daalt snel en zal naar verwachting per eind mei zo goed als verdwenen zijn.

In hun omgang met de coronacijfers presenteren onze deskundigen en politici en ook onze pers, zich als schaatsers op glad ijs die wekelijks onderuitgaan. De voorspellingen voor eind mei gingen in krap een maand van 2200 IC-patiënten naar 0 corona-patiënten op de IC. Valt hier iets te leren? Misschien een soepeler instelling, de maatregelen tijdig aanpassen, geen standpunten koppig handhaven maar opletten hoe de cijfers zich ontwikkelen, ook goed kijken naar de buurlanden, niet nu al weten wat er over een maand mogelijk is of nodig is. En misschien even inhouden met die grootse plannen om heel Nederland digitaal te controleren op verplaatsingen en contacten. De invoering van Big Brother voor een virusje dat nog geen half promille van onze landgenoten te grazen zal nemen? Vrijheid was nooit gratis en zou een hogere prijs moeten hebben. Misschien waren onze groot- en overgrootouders toch niet zo dom toen zij de Spaanse griep zo veel mogelijk negeerden en een ‘business as usual’-lijn aanhielden. Naast 42.000 doden hielden zij tenminste een open samenleving met een goed draaiende economie in plaats van een openluchtgevangenis met massawerkeloosheid.