Meer migratie of meer kinderen?

Op 18 mei plaatst Tom Van Grieken een enthousiast bericht op Twitter: “Nog steeds voorstander van nieuwe verkiezingen, maar net iets minder op het einde van oktober ;)” Met de hashtag #NieuwkomersMakenWeZelf. In het bericht een foto van Van Grieken en zijn vrouw, die een print van een echo van hun komende kind omhoog houden. Binnen luttele minuten barstte er een Twitterstorm los, waarin hatelijke SWJ-ers en aanverwante zaken los gingen. Van Grieken kreeg talloze haatreacties en kwetsende opmerkingen, in de trend van “het misbruiken van je eigen kind voor politieke zaken” en “misbruikt worden om haat te zaaien”. Want Van Grieken is voorzitter van het Vlaams Belang. En dan is alles geoorloofd.

Het maakt niet uit of Thierry Baudet gelijk had met zijn oproep voor een complete lockdown; dat de leider van het Forum voor Democratie het zegt, is voor het linkse canaille genoeg om hem met de grond gelijk te maken. Dat Geert Wilders een ontzettend grappige reactie tweette op de aankondiging van Freek de Jonge dat hij zijn complete oeuvre online zet –  “Doe maar niet. We zitten al in een crisis.” – doet er niet toe; links kan er niet om lachen, want het heeft geen humor. De voorspelbare reacties laten de ware aard van het beest zien: haatdragend en mensverachtend. De reacties op het bericht van Van Grieken laten ook zien hoe links denkt over de toekomst. Haar gepredikte menselijkheid is slechts een dun laagje vernis. Krab er even aan en men ontdekt een ‘cultuur van de dood’: euthanasie, abortus, voltooid leven, medische experimenten. De agenda van het Derde Rijk.

Want wat is er mis met de hashtag onder het bericht van de Vlaams Belang-voorzitter? Waarom mag hij niet trots zijn op de komst van hun kind?

Het verwijt dat hij zijn eigen kind misbruikt voor politieke zaken is werkelijk een gotspe. Eén naam om duidelijk te maken dat we hier verder geen woorden aan vuil hoeven te maken: Gretha Thunberg. Er heerst in een groot deel van de westerse wereld een demografische winter. De bevolking loopt in aantal terug. Er zijn te weinig geboorten, de samenleving vergrijst, de sterfte neemt toe, er worden te weinig kinderen geboren en daarbovenop voeren de meeste landen een zeer liberaal abortus- en euthanasie-beleid. En wat is de oplossing van links voor al deze problemen? Méér migratie!

Het webzine De Correspondent geeft op 23 mei een fraai inkijkje in het linkse denken over migratie en waarom dat nodig zou moeten zijn. Correspondent Migratie (what’s in a name!) Maite Vermeulen somt op “waarom méér migratie een oplossing is voor veel maatschappelijke problemen”. Haar argumenten: door de snel vergrijzende bevolking zijn er nu al tekorten in de zorg, bouw en ICT, terwijl juist in landen als Nigeria middelbaar en hogeropgeleide mensen geen werk hebben. Experimenten met tijdelijke werkvisa laten zien: soepelere regels zorgen juist voor minder asielaanvragen. Een werk- en verblijfsvergunning krijgen is nu zo lastig dat wie Europa eenmaal binnen is, niet meer weggaat. Met soepelere regels wordt het voor migranten aantrekkelijker om terug te keren.

Het is wel uiterst ironisch dat linkse journalisten kapitalistische oplossingen aandragen voor maatschappelijke problemen die door datzelfde kapitalisme worden veroorzaakt. Het denken van Vermeulen laat tevens zien dat de ideeën van grote sociale experimenten en het maakbaarheidsdenken nog lang niet zijn uitgestorven binnen links. Zeiden de klassieke marxisten al niet dat kapitalisme een oorlogseconomie is, waarin iedereen gemobiliseerd wordt om op de arbeidsmarkt zijn plicht te doen? Het progressieve liberalisme, want dat is hedendaags links, heeft ervoor gezorgd dat vrouwen, kinderen en migranten de werkvloer zijn opgejaagd. De flexibele arbeidsmarkt zorgt voor een keiharde vechtmaatschappij. Iedereen is concurrent van elkaar, door de continue toestroom van nieuwe arbeidskrachten blijven de lonen laag, gezinnen zijn uit elkaar gerukt, kinderen zijn feitelijk weeskinderen geworden, die in de kinderopvang opgevoed worden door de staat, belastinggeld wordt rond gepompt om dit hele circuit van ‘handel in kindervlees’ (typering van feministe Dorien Pessers) betaalbaar te houden, en wat niet langer mee kan komen in de ‘race to the bottom’ rest een zombie-bestaan door medicalisering, of het einde door de ideologie van ‘voltooid leven’. Zie hier de progressieve verworvenheden van de laatste decennia. Maar Vermeulen gaat zelfs nog een stapje verder. Want als al die mensen in Afrika en Latijns-Amerika geen werk hebben, halen we ze toch hier naar toe? Zeiden de klassieke marxisten al niet dat kapitalisme een roofstaat is, die floreert door kolonialisme. Met dat verschil dat we nu niet alleen de grondstoffen daar weghalen, maar die landen ook nog hun arbeidskrachten en intellectueel kapitaal ontnemen. Was links niet tegen slavernij?

De Amerikaanse paleoconservatief Chilton Williamson, Jr. schrijft dat links het fatale vermogen heeft “om grote morele en historische vraagstukken op te breken in kleine technocratische kwesties en met elk van deze te knutselen als een afzonderlijk ‘beleidsprobleem’.” Het technocratische maakbaarheidsdenken heeft links nog steeds volledig in de macht. Het is alsof de uren van de dag en de dagen van de week weer numeriek veranderd moeten worden, zoals de Franse revolutionairen dat ruim twee eeuwen geleden ook probeerden. Tijdelijke werkvisa, soepelere regels: het zal voor de happy few uit Afrika, Azië en Latijns-Amerika werken, maar de grote massa wordt er niet beter van. Welke garantie biedt links dat migranten weer terugkeren naar hun land van herkomst. Eeuwen migratiegeschiedenis laten zien dat het tegenovergestelde het geval is.

De groepen waar links zegt voor op te komen, zijn juist het slachtoffer van het beleid zij verkondigt: vrouwen, migranten, zieken, en armen. Alle negatieve sociale en economische gevolgen van hun experimenteerdrift wentelt links af op deze groepen in de samenleving. En dan nog is links (gespeeld) verbaasd dat deze mensen kiezen voor politici en partijen die een volkomen ander geluid laten horen en met andere oplossingen komen. In zijn boek En nu is het aan ons vertelt Tom van Grieken, auteur van De Blauwe Tijger, daarover een veelzeggende anekdote. Op weg naar Brussel op de dag van de enorme verkiezingszege van 26 mei 2019 zegt zijn vriendin tegen hem: “Jullie kennen veel personeelsleden daar [Europees Parlement] bij naam. Jullie zijn vriendelijk. Zeggen goeiedag tegen die mensen. Slaan een praatje. De linksen niet. Die praten alleen maar met elkaar.”

Van Grieken schrijft dat het in de samenleving “om nieuwe maatschappelijke breuklijnen gaat. Niet langer arbeid versus kapitaal. Of stad versus platteland. Maar globalisten versus nationalisten”. En “de groenrode bobo’s” keren zich volgens hem “met een huwelijk van ‘bakfiets-groenen en Tesla-liberalen” tegen de kwetsbare, unheimlich voelende verliezers van de globalisering. Hij citeert de  filosoof Alain de Benoist, die schrijft dat “immigratie het reserveleger van het grootkapitaal” is. De oplossing van Van Grieken: en nieuw sociaal contract, waarin radicaal gekozen wordt voor de verliezers, voor de mensen die worden geminacht door de culturele elites en uitgeperst door de economische elites, voor hen die houvast zoeken in hun nationale en culturele identiteit. 

Om de zogenaamde verworvenheden van het liberale ‘paradijs’ te behouden, is links bereid op grootschalige wijze maatschappelijke experimenten toe te laten. De totalitaire geest van de 20ste eeuw is niet verdwenen. Migratie, klimaatplannen, energiewende, globalisering: allemaal nodig om de ‘cultuur van de dood’ (abortus, euthanasie) in stand te houden. Terwijl links zegt op te komen voor een leefbare toekomst, betekenen hun ideeën en plannen een levenloze nachtmerrie. 

Maar het progressieve volksdeel heeft hier geen boodschap aan. Ze gaat liever, als echte deugmenschen, tekeer tegen een politicus die een hart heeft voor zijn land en blij is met de komst van zijn kind.