De Canadese bioloog Susan Crockford was een week in Nederland op uitnodiging van Stichting CLINTEL en Stichting de Groene Rekenkamer. Zij gaf lezingen over het lot van de ijsbeer in onder andere Almere, Blijdorp en aan het Haagse Lyceum Ypenburg. Blue Tiger Studio maakte een uitgebreid videoverslag van Crockfords lezing in de prachtige haaienzaal van de Rotterdamse dierentuin Blijdorp. Zie onder.
Crockford schrijft al enige jaren op haar website https://polarbearscience.com/ over het wel en wee van ijsberen. In tegenstelling tot alle doemverhalen in de media – dat de ijsbeer met uitsterven bedreigd zou zijn vanwege het smelten van de Noordpool – laat Crockford op haar blog overtuigend zien dat het goed gaat met de wereldwijde ijsberenpopulatie (er zijn 19 subpopulaties) en dat die populatie al enkele decennia zelfs groeiende is en niet dalende.
In haar Blijdorp-lezing legt Crockford ook uit hoe en wanneer de ijsbeer het icoon van klimaatverandering werd. Dit begon rond het jaar 2000 en culmineerde in 2007 met de voorspelling dat de ijsbeerpopulatie door de verwachte afname van zeeijs rond de Noordpool in 2050 met twee derde zou afnemen. De ironie wilde echter dat in september 2007 het zeeijs al zover geslonken was als door de meeste modellen verwacht werd voor het jaar 2050. Na 2007 bleef het zeeijs min of meer op dat niveau steken aan het eind van de zomer. Een uitgelezen kans dus om de hypothese te toetsen. Maar in tegenstelling tot de verwachtingen nam de ijsbeerpopulatie toe sinds 2007 en niet af. Dus, stelt Crockford, is de hypothese gefalsificeerd.
Volgens haar zijn de onderzoekers de mist in gegaan met hun voorspellingen omdat ze teveel de nadruk leggen op de zomerperiode. Voor ijsberen is vooral het voorjaar van belang waarin ze vanaf het zeeijs jagen op met name jonge zeehonden. De afname van zeeijs in het voorjaar is vooralsnog heel gering en er is ruim voldoende voedsel. IJsberen hebben ook het vorige interglaciaal, dat warmer was dan het huidige, overleefd.
Haar optimistische kijk op de ijsbeer wordt Crockford niet in dank afgenomen door haar collega’s. Eind 2017 verscheen er een ‘wetenschappelijk’ artikel dat opgevat kan worden als een heksenjacht op Crockford. Die jacht heeft helaas succes want onlangs werd haar onbetaalde aanstelling als adjunct professor aan de University of Victoria niet verlengd.
Het weerhoudt Crockford er niet van om stug door te gaan met haar werk. Ga eens rustig zitten voor haar verhaal en volg haar werk op polarbearscience.com.