De terugkeer van mei 68 en zijn toekomstobsessie

In 2018 werd uitdrukkelijk het vijftigjarig jubileum van mei 68 gevierd. 2019 zal de geschiedenis ingaan als haar finale wraakoefening. Mei 68 is niet alleen terug, maar zegeviert overal. De opstand van de boeren laat eindelijk zien wat er al decennia is voorbereid, en wat in enkele voorstadia al (door onder meer Sicco Mansholt) is voorbereid: grootschalige afschaffing van zowel privé-eigendom als van publieke middelen, de afschaffing van zelfstandige mensen en de uitbouw van een almachtig superviserend systeem, aangestuurd door letterlijke slechts enkele tientallen supperrijken. Als je gaat zoeken, kom je het overal tegen. Zoals we gisteren op onze sociale media uit het ‘toekomstplan‘ van de gemeente Hollands Kroon citeerden:

Twee weken geleden schreef ik in dit commentaar dat de val van de muur alleen kon plaatsvinden, omdat elders al nieuwe muren zijn opgetrokken, gordijnen zijn neergelaten en nieuwe fronten zijn ontstaan. Onzichtbaar weliswaar, maar beter. Een idee dat ik uitgebreid in mijn boek Permafrost behandel. Ook bij mei 68 is dat meer dan zichtbaar. Vorig jaar vierden we tijdens de herdenking van 50 jaar mei 68 het einde ervan. Maar de revolutie van 68 kon juist een stille dood sterven omdat ze almachtig is geworden, omdat de beweging is opgegaan in iets dat groter is dan waaruit het is voortgekomen. Het systeem waaraan mei 68 ten dienste stond, is gestaag uitgebouwd tot een systeem waaruit geen ontsnappen mogelijk is. De rebellen van toen zitten nu op de hoogste posten en verschuilen zich achter kromme, doodgejurispondeerde rechtstaten, democratische instellingen die niet bij te sturen zijn, geneutraliseerde grondwetten waar slechts een ambitie uit spreekt: elk vrijheidslievend initiatief van buiten of onderop onmogelijk te maken.

In 1968 schreef de Freiherr Caspar von Schrenk-Notzing:

Als Amerika niest, is Europa verkouden. Zwaar verkouden stormt de Europese jeugd door de straten, balt de vuisten, spuit met verf, gooit molotov-cocktails en bouwt barricades omdat in het lexicon staat dat wie barricades bouwt, geschiedenis maakt. Op geen enkele andere grond treedt de linkse jeugd op. Men zoekt naar het recept waaruit de toekomst gebrouwen kan worden. De jeugd denkt dat de poort naar de toekomst met twee sleutels open gaat: de sleutel van het plan, het programma, is zonder de sleutel van de macht nutteloos. het ‘verbond’ met de revolutionaire bewegingen in de derde wereld draait enkel om de baardmode, niet om de bestaande machtsverhoudingen.

Een adviseur van het State Department en president Johnson, Zbigniew Brzezinski schetst de toekomst die al begonnen is: In de komende decennia zal de mens in het ontwikkelde deel van de wereld een mutatie doorgaan die met de langzame evolutie van het dierlijke naar het menselijke bestaan te vergelijken is. Het overgangsproces zal echter in zo’n kleine tijdsruimte plaatsvinden, dat schokeffecten niet kunnen uitblijven.De postindustriële, op electronica en communicatiemedia gefundeerde ‘technotronische’ maatschappij waarin de mutatie zich voltrekt, is tot nu toe alleen in de VS ontstaan. De technische grondwet van het nadoen, leidde in het tehnotronische tijdperk tot een ‘wereldsupercultuur’ die vanuit Amerika is beïnvloed. Door het delen van wetenschappelijk-technische kennis zal het bijdragen aan de uitbreiding van een wereldsupercultuur en tot inhoud van de Amerikaanse politiek worden. De overgang van mensen naar een gestuurd technetron – door chemische gedachtecontrole, individualiteitsverlies naar transplantiaties, manipulaties van genetische structuren en politieke controle door opslag van alle data (ook de meest private) en de razendsnelle beschikking daarover door de autoriteiten – stellen de tot gedachtefabrieken omgebouwde universiteiten voor grote opgaves. Als scheppende centra van geweldige communicatienetwerken, als uitgangspunt van een groot deel van de strategische planning voor de binnenlandse en internationale politiek, zal de universiteit ook het nieuwe type van de intellectuele politicus voortbrengen. De verwachte regeringsvorm van de persoonlijke dictatuur door ‘aangename’, magnetische persoonlijkheden die de nieuwste communicatietechnieken benutten om de gevoelens te manipuleren en het denken te sturen en zich van de individuele steun van miljoenen ongecoördineerde burgers verzekeren, vooronderstelt hersenfuncties. De schoksgewijze overgang naar het technotronische tijdperk mag niet ten koste van de stabiliteit van het internationale systeem gaan, en dat zal ook niet gebeuren vanwege alle atoom-, chemische en biologische wapens waarover de internationale supermachten beschikken, van waaruit een stabiliserende werking uitgaat

De obsessie met de toekomst in de afgelopen 75 jaar is overduidelijk. Vorige jaar vierden we 50 jaar mei 68, deze maand dertig jaar de val van de muur, en deze maanden tot aan mei 2020, vieren we 75 jaar bevrijding. Maar dit hele tijdperk ontwikkelde zich slechts in één richting: toekomstbeheersing. De uit 1968 stammende, hierboven beschreven, opbouw van een controlesysteem, het toewerken naar een onomkeerbare werkelijkheid als enig vaststaand gegeven. Alles wat daarbuiten valt moet juist zonder ankerpunten, zonder vaste gegevenheden zijn. Had je vandaag een vaste baan? Niets is vast en morgen kun je die kwijt zijn. Heb je een bedrijf? De ondernemingskamer kan die zonder enige verdere rechtsgang en bewijsvoering van je afnemen. Heb je een huis? Dat dacht je maar. Heb je een bankrekening? Morgen niet meer. Een vriend van mij ging een aantal maanden geleden met een internationaal journalistengezelschap naar Syrië. Toen hij terugkwam, werd hij een week later door de Rabobank gebeld dat hij “niet langer klant kon blijven”. Hij heeft in Syrië geen geld opgenomen en deed alles om de reis in anonimiteit te kunnen maken, maar toch mocht hij daar van die bank niet geweest zijn. Heel binnenkort zitten we gevangen in een werkelijkheid waar vrijwel geen politie meer nodig is. Overtreed je de codes van het systeem, dan verlies je je bankrekening, je hypotheek, je boerderij, je MKB-bedrijf, je werk. Dit is al werkelijkheid

Het gaat niet om stikstof, PFAS etc. 

Enkele dagen geleden verscheen in het Reformatorisch Dagblad een stuk ‘Rekenmodellen maken Nederland kapot’. Dat klopt.  Modellen van het IPCC,  het RIVM, van de Wageningen Universiteit en ga zo maar door, zijn zelden op betrouwbare meetgegevens gebaseerd, maar zijn wel de leidraad voor beleid van de VN, de EU en Den Haag. In Epoque nr. 3 publiceerden we een artikel van de scheikundige en bodemdeskudige Marc van Bemmel, waarin hij bodemonderzoek in de Krimpenerwaard en de regio rond Dordrecht onderzoekt op in het grondwater aanwezige PFAS, waaronder GenX, PFOAS en C8. De bron daarvoor is de chemische fabriek Chemours in Dordrecht. De hoeveelheden GenX in het lichaam van werknemers, maar ook in die van omwonenden, zijn schrikbarend hoog, en hoger dan het RIVM gezond acht. Absurd genoeg is zelfs de norm van het RIVM vijftien keer hoger dan wat de Europese Autoriteit als norm heeft gesteld.

Maar nu het PFAS- en stikstofdebat in Nederland speelt, wordt Chemours nog steeds niets in de weg gelegd. Dan telt zelfs ineens de verbijsterend hoge norm van het RIVM niet meer. Ineens moeten de bouw- en de agrarische sectoren worden stilgelegd. Die liggen nu al maanden stil, maar de grote vervuiler Chemours blijft doordraaien. Het gaat dus niet om de PFAS en stikstof zelf. Het stilleggen van bouwprojecten is ook niet in het nadeel van de grote bouwbedrijven. Vergelijk het met de bankencrisis van 1929. Voordien beschikte de VS over vele duizenden kleine banken en tientallen grote. Na de crisis bleven alleen de groten over. Ook deze imaginaire PFAS- en stikstofcrises zijn alleen in het nadeel van de kleine bouwers, van agrarische familiebedrijven, van de zelfstandigen zonder personeel. De recessie die voor de deur staat doet de rest. Zoals ook VNO-NCW niet in handen is van MKB-Nederland, maar van multinationals, bankiers en beroepsbestuurders, zo is Bouwend Nederland dat ook. Multinationals en grote bouwbedrijven wringen zich in de handen. Chemours hoeft niet eens te handenwringen, want mag duizenden kilo’s toxisch materiaal in het grondwater lozen, tot meer dan 15 maal het maximum dat de EU gesteld heeft. De EU doet niets, het RIVM doet niets, en de Inspectie doet niets. Maar boeren en bouwers moeten stante pede met alles stoppen en een deel ervan zal failliet zijn voordat alles weer op gang komt. Natuurlijk zonder dat ze compensatie van de overheid krijgen, want er wordt nu al gewerkt aan een formule die ze straks uit  uit de hoge hoed wordt getoverd. Boeren en bouwers zullen als vanouds mogen doorgaan, maar dan met een paar duizend kleine boeren en bouwers minder. Geschiedenismakers kijken niet op een slachtoffer meer of minder.

Hetzelfde in de visserij

In de visserij zie je hetzelfde: de kottervloot dook de afgelopen jaren massaal in het pulsvissen, verruilde de zware motoren voor veel lichtere, maar het pulsvissen werd verboden via een dubieus spel waarbij een Franse ‘milieuclub’ werd ingezet. Dit betekende het einde voor  een groot deel van de kottervloot en vele boten waarop visquota voor tong en schol rust, staan nu in de verkoop of zijn al overgenomen. De overnames komen vrijwel allemaal vanuit de echte grote visserijsector, namelijk de hecktrawlervloot, een kartel dat in Nederland officieel vier maar waarschijnlijk slechts twee reders heeft: Jacson, Vrolijk, Parlevliet-Van der Plas (PP) en Van der Zwan. Financieel vormen deze vier driekwart van de hele Nederlandse visserij, hoewel het samen om nog geen 25 varende visfabrieken gaat, zijn ze toch al drie keer groter dan de 300 garnalenkotters, en honderden platviskotters. Deze grote reders vangen vooral pelagische vis. Maar PP heeft bijvoorbeeld ook al de hele garnalenvisserij in Nederland en Duitsland in handen. En nu kopen ze alle failliete pulsvissers op.

En du moment dat ze die boten overnemen, gaat het tij keren voor het pulsvissen. Ja, het is nog verboden, maar nu begint de machine pas echt te draaien. In Visserijnieuws verscheen het eerste artikel ‘Geen dood en verderf in spoor pulskotters’. Wageningen Universiteit, de WC-eend van het Ministerie van LNV, maar ook huisvriend van de grote reders, gaat zich inzetten voor het pulsvissen:

Uit het discards overlevingsonderzoek dat door Wageningen Marine Research (WMR) is uitgevoerd blijkt bijvoorbeeld dat ruim 90% van de tong en schol in de vangsten van pulskotters levend aan dek komt. Deze tongen en schollen zijn allemaal blootgesteld geweest aan het pulsveld, zonder dat ze daar massaal aan dood zijn gegaan. Ook het blootstellen van ongewervelde dieren aan pulsvelden in het laboratorium leverde geen bewijs op dat deze dieren daaraan dood gaan. Alhoewel het onwaarschijnlijk is dat de passage van een pulskor tot grote sterfte leidt, was er nog geen onderzoek gedaan naar hoe het bodemleven er kort na de passage van een pulskor uitziet. Daarom heeft het ministerie van LNV aan WMR de opdracht gegeven een pilotstudie uit te voeren naar het bodemleven in het spoor van een pulskotter.

Om de Franse NGO ‘ZOOM’ die in haar eentje het puslverbod voor elkaar kreeg, hangt ook een heel vreemd luchtje. Net als de wel heel laat gestarte Wageningse onderzoeken, waarvan de resultaten nu pas naar buiten mogen komen. Enfin, het einde van het liedje is: twee of drie grote reders kopen momenteel in een klap heel veel familiebedrijfjes in de kottervisserij op, na een heel verdacht spel met de EU, een Franse ngo, LNV en de WMR. Daarmee gaan ze een grote speler worden in de kottervisserij, gaan de marktprijzen bepalen, zoals ze die momenteel al voor de pelagische vis bepalen, en zo gaat de rest van de kottervloot ook op de fles. We kunnen nu al voorspellen: het pulsverbod zal niet blijven. Over een of twee jaar zal er weer met puls gevist mogen worden en dan zit een groot deel van de quota voor tong en schol, plus een prachtige vloot, in de pocket van het visserijkartel, en dan gaat ook de rest van de kottervloot naar hun pijpen dansen. 500 familiebedrijven in de kottervisserij noem je een markt, maar 2 of 3 bedrijven noem je een kartel.

Dit zijn zo de tactieken om u vandaag al af te nemen wat u gisteren nog dacht te bezitten, en waarvan u morgen bent verjaagd. Het staat er ook zo precies in dat ‘Gebiedsplan’:

Schaalvergroting: minder bedrijven, maar grotere bedrijven. Van boerengezinsbedrijven naar bedrijven met meerdere eigenaren/financiers en eigenaren op afstand.

Daarvan is geen afwijken mogelijk. Het gaat immers om de sleutel van de macht, evenzeer als om de sleutel van het plan. De nieuwe werkelijkheid is er een waarin alle macht geconcentreerd is op één plek, en alle anderen van die plek zijn uitgesloten. Das Leben der Anderen – ons leven dus – is gedoemd tot een bestaan zonder uitgangspunten, zonder zekerheden en zonder toekomst. Het tijdperk van de toekomstobsessie heeft ons van dè toekomst beroofd.