Hoe kleiner de voormalige volkspartijen in Duitsland worden, hoe moeilijker het lijkt te worden om ze te leiden. Dat ligt ofwel aan de partijen zelf, dan wel aan hun partijtop.
In het geval van de SPD valt het laatste te vermoeden. Nog niet zo lang geleden bevond deze partij zich in de unieke situatie dat het voorzitterschap vacant was en niemand deze positie wou overnemen. Zoiets was nog niet eerder voorgekomen. Doorgaans zijn er meer dan genoeg mensen met politieke ambitie die zich voor zo’n leidersrol opwerpen. Als niemand wil, dan is er iets niet in de haak.
Poltici van statuur zoekt men tevergeefs
Deze zonderlinge gebeurtenis vestigde echter nadrukkelijk de aandacht op iets dat zich al aftekende: Met de overtuigingskracht, de omvang en de invloed is ook het aantal toppolitici van de voormalige volkspartijen geslonken. Politici van statuur zoekt men tevergeefs.
Uiteindelijk is het de SPD dan toch nog gelukt iemand bereid te vinden. Dat gebeurde op een curieuze manier. Er werd namelijk een proefballonnetje opgelaten dat Gesine Schwan en Ralf Stegner de partij zouden kunnen gaan leiden. Dit scenario bracht alsnog verschillende SPD-politici ertoe om zichzelf als alternatief naar voren te schuiven. Ook dit leverde echter geen topmensen op. De enige die zichzelf graag zo mag zien is minister van Financiën Olaf Scholz.
Kramp-Karrenbauer wil van lastpak Maaßen af
In tegenstelling tot de SPD, heeft de CDU in de persoon van Annegret Kramp-Karrenbauer wel reeds een partijvoorzitter. Maar wat voor een. Haar kaliber bleek nog eens in de omgang met Hans-Georg Maaßen, die van 2012 tot november 2018 voorzitter van de binnenlandse inlichtingendienst Bundesamt für Verfassungsschutz was en werd ontslagen nadat hij de regering weersprak over de toedracht van de gebeurtenissen in Chemnitz.
Kramp-Karrenbauer liet de verdenking onweersproken, dat ze deze man, die zich jarenlang zo verdienstelijk gemaakt heeft, uit de partij zou willen zetten. Omdat ze het niet met hem eens is, in essentie. Het staat echter buiten kijf dat Maaßen een lijn vertegenwoordigd die voor het Merkel-tijdperk de kern en het midden van de CDU was. We hebben het dan over een tijd dat de CDU nog circa veertig procent van de stemmen haalde in verkiezingen.
Wat ooit de kern van de CDU was, geldt nu als uiterst rechts
Alle hoop dat Kramp-Karrenbauer haar partij na Angela Merkel een periode van bezinning en herbronning zou gunnen, is hiermee definitief vervlogen. Want wat ooit de kern van de partij was, geldt nu als uiterst rechter vleugel. Het huidige midden van de CDU bevindt zich op een hellend vlak, op ideologisch verbrande aarde, die de SPD op weg naar links achtergelaten heeft. De Groenen zijn intussen de lachende derde.