Triomftocht van de Duitse carrièrepolitica

Zelfs regeringsgezinde media, die het publieke debat in Duitsland nog altijd grotendeels beheersen, moesten wat langer nadenken om argumenten te vinden om de carrièresprongen van de CDU-politici Ursula von der Leyen en Annegret Kramp-Karrenbauer te prijzen. De motieven zijn overduidelijk niet zuiver en tekenend voor de triomf van het verschijnsel carrièrepolitica.

In het geval van de nieuwe voorzitter van de Europese Commissie konden ze tenminste nog op haar verblijven in het buitenland en haar taalkennis wijzen, alsmede haar buitenlandpolitieke ervaring als minister van Defensie. Voor de nieuwe minister van Defensie Kramp-Karrenbauer was echter ook met de beste wil van de wereld niets te vinden dat haar kwalificeerde voor die post.

Carrièrepolitica AKK ziet Defensie puur als springplank

Het is al te doorzichtig dat het ministerie van Defensie voor de CDU-leider slechts een springplank naar het bondskanselierschap na Angela Merkel is. AKK ontwijkt vragen over haar ware motieven dan ook met onheldere of nietszeggende antwoorden. Ondertussen probeert ze wat aan inhoudelijk profiel te winnen door te pleiten voor meer verhoging van de Defensie-begroting.

Defensiebegroting

Scepsis is hier echter op zijn plaats. Ten eerste wil Kramp met haar eis overduidelijk demonstreren dat ze echt in Defensie geïnteresseerd is. Dat het motief om dit ambt op te nemen niets met Defensie te maken heeft, is echter zo duidelijk dat de demonstratieve eis die indruk niet weg kan nemen.

SPD is tegen, carrièrepolitica Merkel drukt zich

Ten tweede moet Kramp de verhoging van de Defensiebegroting zwaar bevechten op de coalitiepartner SPD. Daarvoor heeft ze de steun van bondskanselier Merkel nodig. Merkel staat er echter om bekend zich steeds buiten inhoudelijke twisten binnen de coalitie te houden, omdat ze haar machtspositie belangrijker acht dan welke inhoudelijke kwestie ook. Het is nauwelijks voorstelbaar dat Merkel omwille van de Bundeswehr een breuk in de coalitie riskeert. Dat zou immers haar laatste twee jaren kanselierschap in gevaar brengen.

Von der Leyen als uitvoerder anti-Duits beleid

Dat Ursula von der Leyen vooral op instigatie van de Franse president Emmanuel Macron op het schild geheven werd, is al door menigeen uiteengezet. Macron bouwt steeds openlijker aan een door Frankrijk aangevoerde as binnen de EU, die duidelijk tegen Duitse belangen ingaat. Dat hij daarbij ook Duitse politici in weet te schakelen spreekt dit frappant genoeg niet tegen. Vergemeenschappelijking van schulden en andere manieren om geld uit Duitsland en andere noordelijke EU-lidstaten naar het zuiden te doen vloeien, daar komen veel van Macrons plannen op neer.

Duitsland aan het noordelijke kamp onttrekken

Onder leiding van de Nederlandse regering is er weliswaar enig verzet, maar zonder Duitsland kan dit de zuidelijke eisen niet afstoppen. Parijs rekent erop dat Von der Leyen juist als Duitse EU-federalist de ideale persoon is om Duitsland uit het noordelijke kamp los te maken.