Wie er werkelijk achter nominatie Von der Leyen zit

Wie heeft het lumineuze idee gehad om Ursula von der Leyen aan de spits van de EU te zetten? Eerst heette het dat scheidend voorzitter van de Europese Raad Donald Tusk het op de kerfstok had. Later stelde menigeen dat de Franse president Emmanuel Macron erachter zat. Of is het toch Angela Merkel als eerste ingevallen? Allemaal speculatie, daar doen wij uiteraard niet aan mee. Hebben wij ook niet nodig, want wij weten precies wie erachter zit: Nigel Farage, de leider van de Brexit-partij.

Hoe we dat weten? Dat hebben we helemaal zelf uitgedacht. Ga maar na: Het moet wel om iemand gaan die weinig opheeft met de Europese Unie. Alleen zo iemand kan immers op het idee komen om uitgerekend Frau Ursula de leiding in handen te geven, zodat ze de EU in net zo’n slechte toestand kan manoeuvreren als eerder de Duitse krijgsmacht.

Goedkeuring Europees Parlement

Nu weten we op dit moment nog niet of Von der Leyen de functie ook daadwerkelijk krijgt. Farage moet de afloop van zijn geniale plan nog even afwachten. Het Europees Parlement moet de fatale personeelskeuze namelijk nog goedkeuren. Krijgt ze die goedkeuring, dan is de schade al aangericht. Want het zogenaamde parlement zal er niet ongehavend uit komen.

Spitzenkandidaten

De kiezers was immers voorgehouden dat de winnende Spitzenkandidat de chef van de Europese Commissie zou worden, in het kader van de ‘democratisering’ van de EU. Toen zoals verwacht de Europese Volkspartij opnieuw de grootste fractie werd, deden de sociaaldemocraten ineens alsof het niet om het winnen gaat, als het maar een Spitzenkandidat was (lees: Frans Timmermans). Uiteindelijk wordt het überhaupt geen Spitzenkandidat.

Regeringsleiders

De regeringsleiders besloten met hun eigen democratische mandaat immers om zich niets gelegen te laten liggen aan het Spitzenkandidatenproces. Het Europees Parlement heeft zich zo in een hoekje geschilderd. Ondertussen steekt Farage nog maar eens een sigaartje op. Aan het eind van Von der Leyens termijn als commissievoorzitter zal het kistje wel leeg zijn. 

Bild in de bocht

Ondertussen zijn de Duitse media weer eens bezig met iets waar ze bedreven in zijn: Net zo lang aan het licht draaien tot zelfs de donkerste plekken op het gelaat van de politieke leiding lijken te stralen. Een groot boulevardblad heeft niets dan lof voor de nominatie van Von der Leyen voor het hoogste EU-ambt. Von der Leyen zou “een zeer rechtlijnige vrouw” zijn, zo citeert men oud-eurocommissaris Viviane Reding. De Luxemburgse behoort volgens het blad tot “Von der Leyens internationale vrouwennetwerk”. De beoogde commissievoorzitter zou volgens de krant verder “naar perfectionisme neigen”, over “ijzeren discipline” beschikken en van mening zijn dat “vrouwen iedere baan aankunnen”.

Tussen de regels door lezen

Vroeger zouden dergelijke loftuitingen voor de persoon in kwestie een propagandistische bonus geweest zijn, omdat menig lezer het voor zoete koek zou slikken. De Duitsers hebben in de afgelopen jaren namelijk geleerd tussen de regels door te lezen.

Ja, Von der Leyen heeft de Bundeswehr inderdaad met verbazingwekkende “rechtlijnigheid” in de prak gereden en bij die koers “ijzeren discipline” aan de dag gelegd. De ramp is tot in het “perfectionistische” uitgevoerd. De Duitse krijgsmacht kan iedere vijand aan. Vrouwenquota en vaderschapsverlof zullen de vijand zoveel angst inboezemen, dat hij het wel uit zijn hoofd laat iets te wagen. Ook dat vrouwen iedere baa aankunnen, waagt tegenwoordig nog nauwelijks iemand te betwijfelen. Maar om daarvoor juist deze minister als voorbeeld aan te voeren, zullen zelfs Bild-lezers als slechte grap zien.

Ironie

Von der Leyen kan er qua ironie trouwens zelf ook wat van. Ze vindt het Spitzenkandidaten-systeem eigenlijk goed, zo meldde ze, en over vijf jaar zou het weer toegepast moeten worden. Wablief? Als ze dit serieus meende, zou ze haar nominatie – die dat systeem doorkruiste – uiteraard niet aangenomen hebben. Von der Leyen klinkt hier als een putschist in een bananenrepubliek, die beweert alleen maar de democratie te willen redden. Dergelijk putschisten blijven doorgaans aan de macht tot ze er zelf weer van verstoten worden door de volgende democratieredder. In ieder geval is daarmee nu vast duidelijk wat beloftes van Von der Leyen waard zijn.