Tijd voor reflectie over anti-Rusland-houding NAVO en EU

Het is deze week precies 70 jaar geleden dat de NAVO is opgericht. De Atlantici waren de afgelopen jaren qua stemming nog euforisch, maar de laatste jaren lijkt hun invloed tanende te zijn. Daarbij moet worden opgemerkt dat de NAVO als instituut nog steeds één van de invloedrijkste machthebbers is als het er om gaat een agenda uit te stippelen voor buitenlands beleid. De opmars naar het oosten gaat gestaag door evenals de negatieve beeldvorming van het ‘Russische gevaar’.

Met de Europese verkiezingen in het oog is goed dat we eens stil staan bij ons lidmaatschap van de NAVO – over het lidmaatschap van de EU zelf is trouwens ook genoeg te zeggen. Hoeveel is het lidmaatschap van de NAVO nou echt waard?

Het ‘Russische gevaar’

Daar waar bij de oprichting van de NAVO nog vol trots een ‘Westers front’ werd gevormd tegen het ‘Russische gevaar’ – de angst dat de Sovjet-Unie heel Europa zou beïnvloeden met het marxisme – zien we nu dat de Atlantische mediamachine nog steeds de Russen als grootste gevaar afschildert. In de ogen van de links-liberale orde is het Rusland van Poetin een gevaar voor onze ‘Westerse waarden’ en probeert Poetin onze democratie te ondermijnen.

‘Westerse waarden’

Dat de NAVO zich al jaren naar het oosten uitbreidt wordt vaak voor het gemak achterwege gelaten. De Russen heten namelijk per definitie de agressor of de agressieve partij, het Westen is de onschuld zelve. Het Westen zou namelijk staan voor diverse waarden die de hele wereld zou moeten omarmen. Hierbij schuwen zowel media als overheid het niet om totaal ongefundeerde smaadcampagnes tegen Poetin en zijn ‘aanhangers’ te houden. In de ogen van de Atlantici staat Poetin aan het hoofd van de ‘boze blanke mannen’-beweging – lees populistische golf.

Trumps ‘samenspanning met Rusland’

Voor bijna 2 jaar zocht het team van Mueller naar een samenzwering tussen het campagneteam van Trump en het Kremlin. Het complotdenken van het anti-Trump-kamp (Democraten,  links-liberale media, buitenlandse overheden) bereikte werkelijk zeer diepe dalen. WikiLeaks postte een korte video die pijnlijk laat zien dat de media hun rol als criticasters al lang kwijt zijn.[1] Als drammende kinderen die hun gelijk willen halen en zich laten leiden door emotie in plaats van ratio hebben zij zich compleet voor schut gezet. Waarom zij hiervoor niet ter verantwoording worden geroepen is een raadsel.

Ongefundeerde hetze

Ook in Nederland doen we mee met de vaak ongefundeerde hetze tegen Rusland. Met minister Kajsa Ollongren voorop grossieren ook de Nederlandse politiek en media in de demonisering van Poetin. Sinds haar aanstelling als minister is zij een lastercampagne begonnen tegen de Russen. De Russen zouden namelijk ook hier in Nederland proberen de kiezers te beïnvloeden. Thierry Baudet werd tijdens en na het Oekraïne-referendum al vaak ‘spottend’ een spion van Poetin genoemd bijvoorbeeld.

‘Groot Rusland’

Oud-minister Halbe Zijlstra produceerde een compleet onzinverhaal over een besloten toespraak waarin Poetin sprak over de ambities van een ‘groot Rusland’. Dit verhaal werd gelukkig snel ontkracht, maar de schade was aangericht. Nederland onderging een internationale blunder, maar waarschijnlijk is het gros van de Nederlanders dit alweer vergeten. Men krijgt immers niets anders te horen dan dat de Russen altijd alles fout doen.

‘Pro-Russische’ populisten

Binnen de EU zien we eenzelfde trend als het gaat om de anti-Russische houding. Bij een groei of overwinning van populistische partijen wordt al direct gespeculeerd over Russische bemoeienis of geldfondsen. In de VS zagen we dat met de verkiezing van Trump. In andere landen zien we het ook bij ‘pro-Russische’ bewegingen of personen. Denk maar aan Lega Nord, AfD, en in Frankrijk bij Le Pen maar ook Fillon. De oud-premier was immers voor betere relaties met Rusland, iets wat bijna taboe is tegenwoordig.

Na 70 jaar hoog tijd voor reflectie

Nu de NAVO 70 jaar bestaat is het wellicht eens goed dat we meer aandacht gaan besteden aan het nut van de NAVO tegenwoordig. Zowel de NAVO als de EU zijn anti-Russisch. De EU en diverse Europese regeringsleiders menen dat de tijd rijp is om zelf deel te nemen aan het geopolitieke schaakbord. Plannen voor een Europees leger worden bijvoorbeeld steeds concreter. Een andere Europese koers ten aanzien van Rusland tekent zich daarbij echter nog niet af.

Nord Stream 2

Zo neemt het Europees Parlement net als de Amerikaanse regering en de NAVO scherp stelling tegen de aanleg van de Nord Stream 2-pijpleiding. Bedrijven uit Duitsland, Oostenrijk, Frankrijk en Nederland nemen deel aan de pijpleiding omdat ze de toevoer van goedkoop gas veilig willen stellen en niet te afhankelijk willen zijn van het instabiele Oekraïne. Voor het Europees Parlement is het echter van groter belang om in alle opzichten anti-Russisch te zijn.

Is samenwerking met Rusland nog mogelijk?

Een open en kritisch gesprek over de te varen koers van de EU is hard nodig, zeker met de economische ontwikkeling die we nu zien. De komende verkiezingen gaan een klap worden voor het eurofiele establishment, de ‘populistische trein’ is de komende maand zeker niet te stoppen. Wellicht dat het ervoor zorgt dat we kritisch gaan kijken naar onze huidige koers en dat pijnlijke vragen worden gesteld. Want is die anti-Russische retoriek terecht? Kunnen we nog zorgen voor betere samenwerking met de Russen of hebben we dat definitief verspeeld?

Poetin heeft het gedaan

Er zijn genoeg vragen die de politieke elite zichzelf mag stellen, want het neo-McCarthyisme wat we zien neemt steeds extremere vormen aan. Bij iedere hobbel op de weg voor de politieke elite wordt het anti-Rusland-paard van stal gehaald. Van de gele hesjes tot de opkomst van FvD, het moet en zal de schuld van de Russen zijn. Dit is een zorgwekkende ontwikkeling die totaal niet constructief is voor ons continent.

[1] https://www.facebook.com/watch/?v=405381826945379