Nepnieuws genaamd Novitsjok

Toen men Boris Johnson, de clown die voor Brits minister van Buitenlandse Zaken speelt, recent vroeg waarom hij zo zeker was dat de Russen Sergey Skripal en zijn dochter Julia met dat gif novitsjok hadden pogen te vermoorden was die heel zeker van zijn stuk.

Hij wist het, beweerde hij, van de wetenschappers van het militair instituut in Porton Down, de instelling die al decennia onderzoek doet rond biologische en chemische wapens. En hij had het hen zelfs persoonlijk gevraagd en zij hadden mij gezegd geen twijfel te hebben dat het de Russen waren geweest, opperde clown Boris.

Porton Down bekent

Gisteren gaf Gary Aitkenhead, het hoofd van Porton Down, een interview met Sky Television over de zaak. Die stelde nu dat men wel zeker was over novitsjok maar niet wist wie de daders waren of waar het vandaan kwam en dat men praktisch zeker ook nooit de herkomst ervan zal kennen.

Het interview gebeurde volgens de Londense krant The Times met instemming en op vraag, lees bevel, van de Britse premier Theresa May die ongetwijfeld vooraf ook de inhoud ervan zal hebben besproken. Van een ontmaskering gesproken.

Mensen zonder enig bewijs beschuldigen van moord heet laster en eerroof. Geen probleem voor GAL, alias Gerard Alsteens die hier al persoonlijk Poetin aanwees als de dader van de gifgasaanval op vader en dochter Skripal. Zou hij die info gekregen hebben van clown Boris? Knack van 28 maart 2018. De man is hier niet aan zijn proefstuk.

Om toch nog overeind te blijven beweerde May nu dat ze ook andere informatie had om zich op te baseren zoals dat afkomstig van haar inlichtingendiensten. Maar als Porton Down niets weet dan is dat in wezen ook zo voor MI6 want die werken in die zaken steeds nauw samen met Porton Down. Beiden vallen nu eenmaal onder Defensie.

Bovendien zit Gary Aitkenhead hier gewoon uit zijn nek te kletsen. Novitsjok is geen naam voor een specifiek zenuwgas maar een verzamelnaam voor een serie met sarin verwante giffen die men in Rusland in de jaren ‘70 en ‘80 experimenteel maakte.

Het woord novitsjok betekent letterlijk vertaald nieuwkomers en is een naam die de Russen voor hun experimenten nooit gebruikten. We weten met andere woorden nog steeds niet welk gif werd gebruikt of wat de samenstelling ervan is.

Julia en Sergey Skripal. Volgens de in de VS verblijvende Russische wetenschapper Vil Mirzayanov zou 2 mg zogenaamde novitsjok, de term komt van hem, voldoende zijn om 50 mensen te doden. Julia zou volgens de Britse overheid aan de beterende hand zijn. Vader Sergeys toestand wordt omschreven als stabiel. In de media zijn al de meest zotte verhalen te lezen over hoe ze besmet zouden zijn met dit gifgas. Speculatie troef.

De OVCW

De verklaring van Aitkenhead is trouwens niet nieuw. Reeds eerder werd hier al gemeld dat Porton Down in een officieel document stelde niet te weten welk gif men gebruikte en wat de herkomst ervan was. Woensdag kwam in Den Haag de Organisatie voor het Verbod op Chemische Wapens (OVCW) op vraag van Rusland bij elkaar om over de zaak te debatteren.

Die OVCW stuurde vorige week een aantal mensen naar het Verenigd Koninkrijk om meer over de affaire te weten te komen. En de strategie rond de zaak moest dus woensdag besproken worden. Dit rapport zou echter pas over een paar weken klaar zijn.

Slecht nieuws voor Londen zou het feit zijn dat deze missie onder leiding staat van een Chinees specialist. En China is geen vriend van de Britse regering. Dat rapport dreigt dus slecht uit te draaien voor May. Was dat de reden voor het interview met Aitkenhead om zo die voor haar negatieve boodschap komende van het OVCW voor te zijn?

Vermoedelijk ook zien de Britten dat ze te ver zijn gegaan en van hun ‘partners’ in de NAVO teveel vroegen en bij hen nu stevig in het krijt staan. Want in dit soort zaken is het dat men minstens een, hier stevige, wederdienst doet. En dan is het de vraag wat May aan haar partners in ruil beloofde te doen. Iets over Brexit?

Het viel trouwens eergisteren op dat de Britten eindelijk ook consulaire bijstand gaan toelaten voor de Russische Julia Skripal. Een verplichting onder internationaal recht waar de Britten arrogant hun laars aan veegden. De Russen vroegen ook om via het OVCW samen te werken. Wat Londen weigerde. Zoals het ook op de vele vragen vanuit Moskou weigeren te antwoorden.

De OVCW in Den Haag. Gaat de OVCW hier wel professioneel werk leveren of zich zoals in Syrië laten gebruiken door propaganda te verspreiden voor oorlogsdoeleinden?

Terwijl de Britten 23 Russische diplomaten en diplomatiek personeel het land uitzetten nam Moskou er geen genoegen mee en zette het naast die 23 nog meer dan 50 anderen uit het land.

Voor Moskou mogen er vanaf nu maar evenveel Britse diplomaten in Rusland zijn als er Russische in het Verenigd Koninkrijk zijn. En zie, de Britten namen geen tegenmaatregelen. Iets wat ze onder de klassieke regel van de wederkerigheid zo hadden kunnen doen. Ze zwegen bij dit bekend raken merkwaardig genoeg zelfs.

Jeremy Corbyn

Eigenaardig is ook dat deze rel bijna onmiddellijk gevolgd werd door een nieuwe erg vieze en massale aanval op Jeremy Corbyn, de leider van de Labour partij en kandidaat premier. Waarbij men stokoude verhalen over vermeend ‘anti-Semitisme’ bovenhaalde.

Zo bracht de BBC recent Jeremy Corbyn in beeld als de man van Moskou. Sidder en beef Britten voor Rode Corbyn. In marketingtermen noemt men zoiets karaktermoord.

Wat vragen oproept. Waarom? En waarom juist nu en een die bovendien door de Britse media duidelijk was gecoördineerd? Zelfs de BBC deed mee door hem af te beelden achter een foto van een rood gekleurd Moskou. Corbyn als de agent van Moskou.

Bekend is dat als gevolg van de Brexit de huidige Britse regering en de Conservatieve partij in een staat van burgeroorlog verkeert. Het doet de continue ruzies binnen onze regering Charles Michel gelijken op een picknick in het park. Hoopte May via die herrie rond Skripal en die moddercampagne tegen Corbyn haar populariteit op te krikken?

Het lijkt vergezocht maar in de politiek weet je maar nooit. Een oorlog beginnen of een groot incident uitlokken om bij de bevolking steun te krijgen voor bepaalde andere maatregelen of terug populair te worden lijkt fantasie. Maar het zou niet de eerste keer in de geschiedenis zijn dat zoiets gebeurt. Barry Levinson, de bekende Amerikaanse filmmaker, maakte rond dit thema zelfs de film ‘Wag the dog’.