In de tweede ronde van vervroegde regionale verkiezingen op Corsica heeft een Corsicaans-nationalistische alliantie zondag een absolute meerderheid gewonnen.
Pè a Corsica, een alliantie van twee linkse Corsicaans-nationalistische partijen, de ene gericht op autonomie en de andere op uiteindelijke onafhankelijkheid, hebben zondag in de tweede ronde van de regionale verkiezingen op het mediterrane eiland 56,46% van de stemmen gekregen. Centrumrechts en La République En Marche van president Emmanuel Macron kwamen niet verder dan respectievelijk ruim achttien en een kleine dertien procent. Het Front National keert niet in het regionale bestuur terug.
In 2015 was de Corsicaans-nationalistische alliantie met 35,34% ook al de grootste geworden. Er moesten nu echter vervroegd nieuwe verkiezingen worden gehouden vanwege een territoriale herindeling op het eiland. De alliantie van linkse, Corsicaans-nationalistische partijen wil na de niet mis te verstane verkiezingsoverwinning van zondag op korte termijn met de Franse regering spreken over meer autonomie voor het eiland en onder andere een gelijkberechtiging van het Corsicaans met het Frans.
Vanaf de jaren ’70 pleegde het Nationale Bevrijdingsfront van Corsica aanslagen om de aandacht te vestigen op het Corsicaanse onafhankelijkheidsstreven. In 2014 en 2016 kondigde het Bevrijdingsfront aan de gewapende strijd te staken. Hoewel de meer radicale partner binnen de verkiezingsalliantie van Corsicaans-nationalisten ‘Corsica Libera’ de activiteiten van het Bevrijdingsfront niet veroordeeld, streeft deze partij niet naar onmiddellijke afscheiding van Frankrijk, maar wil het hier geleidelijk naartoe werken. De grotere partner binnen de alliantie ‘Femu a Corsica’ streeft echter slechts naar een grotere mate van zelfbestuur voor het eiland.
Corsica neemt een bijzondere positie in binnen Frankrijk. Het eiland was lange tijd van de Italiaanse handelsstad Genua en werd in de achttiende eeuw onafhankelijk, om vervolgens al snel veroverd te worden door de Fransen. Na de verovering door de Fransen duurde het nog jaren voor het eiland ook daadwerkelijk bij Frankrijk ingelijfd werd en tot in de 19e eeuw was het Italiaans de cultuurtaal op het eiland.