Dilemma om Afrika

In ons land zijn er talloze gezinnen met opvoedingsproblemen waar dagelijks ruzies en geweld tussen kinderen onderling en met de ouders voorkomen. Vaak wordt dergelijke ouders geadviseerd om bij een conflict eerder in te grijpen zodat escalatie voorkomen kan worden. Nu, zou dat eerder ingrijpen bij een dreigend conflict ook niet op grotere schaal moeten gebeuren?

Wereldwijd wordt er geld ingezameld voor de hongersnood in de Hoorn van Afrika. Een luchtbrug naar opvanggebieden is ingesteld om de aller-hongerigsten van het broodnodige te voorzien. Mooi dat er actie wordt ondernomen om het lijden van tienduizenden te verzachten en erger te voorkomen. Maar waarom nu pas? Waren de signalen van aanhoudende droogte niet duidelijk genoeg? Hoeveel doden moeten er vallen voordat er wordt ingegrepen?

De internationale gemeenschap, met de VN voorop, zouden er goed aandoen om bij signalen van hongersnood eerder in te grijpen. Dit voorkomt tienduizenden doden, honderdduizenden vluchtelingen en miljoenen aan noodhulp.

Zou je zeggen. Helaas is bovenstaande theorie onuitvoerbaar. Continu is alleen al op het continent Afrika iets aan de hand. Van burgeroorlog tot complete hongersnood. In een gebied wat compleet afhankelijk is van de grillen der natuur kan binnen een jaar zich een humanitaire ramp voltrekken, zoals nu in Somalië. Daar kan de grootste organisatie niets tegen beginnen. Bovendien werd er al hulp gegeven aan de huidige getroffen gebieden. In 2009 waren er al signalen van de ergste droogte in 60 jaar. Toch was een hongersnood onontkoombaar, mede door een spiraal van geweld, corruptie en armoede.

Echte oplossingen zijn er niet. Maar dat is ook niet waar de Afrikanen om vragen, die zullen ze zelf moeten bedenken. Liever een beker koud water.