Han Solo: A Star Wars Story

In een bekend sterrenstelsel, heel dicht bij huis, kennen we allemaal Star Wars. We kennen sommige Star Wars fans. We kennen de snobs die vooral Star Wars niet willen kennen (dit terwijl Star Wars episode 5 als 1 van de beste films ooit wordt gezien). Wat we volgens Disney nog niet goed genoeg kennen zijn de karakters in Star Wars.

Film- en Star Wars-fans hebben vooraf genoeg reden gehad om deze film een beetje te vrezen. Er waren tal van geruchten die de verwachting dat deze film een soepzooitje zou worden rechtvaardigen. Dit is inclusief een ontslagen regisseur, assistenten voor de acteurs omdat ze naar verluidt niet wisten hoe ze moesten acteren en gedoe achter de schermen. Toch is die angst onterecht gebleken.

Han Solo: A Star Wars Story is een leuke zomerfilm geworden die niet op de zenuwen werkt. De film review-website RedLetterMedia (berucht vanwege het in de grond trappen van slechte films) bedacht allerlei hele slechte plotpunten voor de film. Hilarisch genoeg is een flink aantal uitgekomen, waarmee we aankomen op het eerste punt. De film is een beetje voorspelbaar. Het kan ook niet anders dan voorspelbaar zijn. We weten vanuit de episodes 4, 5, 6 en 7 hoe het met het personage afloopt en welke keuzes hij maakt. Deze film moet daar inpassen en dus is er ook niet veel ruimte om af te wijken. Maar is dat erg? Welnee, de rest van de film maakt dat ruimschoots goed.

Het begin van Han Solo’s leven wordt prima in kaart gebracht als landloper op de planeet Corellia. De eerste helft van de film houdt zich vooral bezig met Han Solo’s eerste liefde. Gelukkig neemt het plot een wending op het moment dat je gaat denken hoe de rest van de film gaat verlopen. De tweede helft gaat over Hans beroep, namelijk spullen smokkelen. We zien de “Kessel Run”, we zien “The Maw”, en we zien een karakter uit episode 5 en 6 in zijn jongere gedaante. Het is een feest der herkenning.

Wat ik minder leuk vond is wat lijkt op een robot die voortdurend taal uitslaat die we in de echte wereld zullen herkennen als praatjes die de Social Justice Warriors uitslaan ten behoeve van de LGBT-gemeenschap. De kracht van Star Wars is denk ik mede dat echte real-life problemen er niet in voorkomen. Tot mijn voldoening echter wordt deze robot in 3 of 4 stukken geschoten in wat op zich deel uit maakt van een grappige plotwending.

Wat ons wel bespaard blijft is een massale “shoot-out” aan het einde van de film. Ook eindigt de film niet waar episode 4 begint. Iets wat ik afgezaagd zou vinden en gelukkig niet in de film zit. De acteurs doen een prima verdienste met het materiaal waarmee ze aan de slag moeten. Niet al teveel pretenties en naast de LGBT-robot zijn er ook niet teveel zware thema’s. Perfect voor de zomer dus.

Han Shot First
In kringen van Star Wars-fans heerst er de nodige controverse rond een reeks bewerkingen van een scene in Star Wars episode 4. Een scene waar de volwassen versie van Han Solo onder dreiging en uit voorzorg een ruimtepiraat neerschiet is in latere bewerkingen van de film bewerkt tot een versie waarin als eerste de ruimtepiraat schiet en in weer latere uitgaves bewerkt tot een versie waarin Han en de ruimtepiraat beide tegelijkertijd op elkaar schieten. Deze controverse is bekend geworden als “Han shot first” door de fans die vooral gecharmeerd zijn van de eerste versie van de scene. In deze nieuwe film laat de regisseur zien aan welke kant van deze controverse hij staat. Wat op zich een hele grappige knipoog is.

In de laatste 5 minuten zien we nog een knipoog naar de deels mislukte Star Wars prequels (episodes 1, 2 en 3), maar gelukkig blijft dat beperkt tot iets wat alleen de grootste fans zullen herkennen.

Is het verhaal van Han Solo de moeite waard? Dat hangt er vanaf wat je zoekt. Zoek je een muzikale ruimte-opera vol met actie, romantiek, goed acteerwerk en tot de nok toe gevuld met drama zoals Star Wars episode 5 was dan zal je teleurgesteld worden. Zoek je een leuke, doldwaze, cynisme-loze actiefilm dan is Han Solo: A Star Wars Story best een leuke zomerfilm.