Syrië – Het merkwaardige relaas van Hassan Diab

Dat de massamedia de berichtgeving over Syrië verwarren met pure oorlogspropaganda blijkt nog maar eens uit het relaas van de 11-jarige Hassan Diab uit de stad Douma. Dit kind werd wereldberoemd toen plots op zondag 8 april het bericht in de media verscheen over een gruwelijke aanval met chemische wapens in de Syrische stad Douma. Hassan Diab was daarbij te zien als een van die serie jongens die er natgespoten werden en daarna eventjes mochten puffen. Deze kinderen waren, stelde men, slachtoffers van een aanval met gifgas.

Geen woord

Het was de start van een hevige woordenstrijd en bedreigingen waarbij de westerse massamedia en de regeringen van de EU, essentieel Parijs en Londen, en de VS nog maar eens uithaalden naar de Syrische regering en Rusland. En alhoewel in de kranten her en der woorden als ‘eventueel’ of ‘mogelijkerwijs’ voor die aanval werden gebruikt was de teneur essentieel er een van: ‘Het monster van een Assad deed het weer.’

En bewijzen hiervoor waren er snel gevonden. Men had de Wereldgezondheidsorganisatie, de Witte Helmen, volgens sommigen een liefdadigheidsorganisatie, enkele amper of niet bekende ngo’s en dan was er natuurlijk de bewering dat er die nacht boven Douma inderdaad helikopters waren gezien. Wie twijfelde was een samenzweringstheoreticus, een idioot dus of een verdacht sujet.

Zoals vader en dochter Sergey en Julia Skripal plots genezen zijn van een aanval met het zogenaamd ongezien giftige novitsjok zo ook blijkt Hassan Diab al enkele dagen na die gifgasaanval plots springlevend. Na het Britse Salisbury nog een miraculeuze genezing. Die gifgasaanvallen toch.

Maar al op maandag 9 april betraden leden van de Russische militaire politie de stad en ontdekten reeds snel het bewuste hospitaal, enkele personeelsleden en zelfs een ‘slachtoffer’ van die zogenaamde aanval, de 11-jarige Hassan Diab die ook duidelijk herkenbaar is in het door het Leger van de Islam en de Witte Helmen verspreidde filmpje.

Maar terwijl deze video van het Leger van de Islam overal in onze media voorpaginanieuws was met massa’s kopij – Het Laatste Nieuws had er zelfs twee pagina’s vol schokkende titels voor over – was dit tweede filmpje (1) met daarin een interview over de zaak met de jongen en zijn vader geen nieuws.

Geen enkele Nederlandse of Belgische krant besteedde er aandacht aan. Hetzelfde voor zogenaamde kwaliteitsmedia als Le Monde, BBC, Reuters, CNN, AFP, The Washington Post, The New York Times of The Financial Times.

Alleen voor zover bekend drie Britse kranten, The Sun, The Mirror – met een grotendeels gelijkaardig artikel – en The Guardian wisten zijn verhaal te brengen. Waarbij The Guardian dit kort hield en het bedolf onder een berg beweringen die het verhaal van die jihadisten steunden. Aldus de indruk gevend dat het verhaal van Hassan Diab propaganda was en totaal ongeloofwaardig.

Kroongetuige

De ene uitzondering was The Independent waar Robert Fisk (2) de gelegenheid kreeg om samen met andere journalisten het bewuste hospitaal te bezoeken en ieder apart interviews af te nemen. Wel was Hassan Diab op dat ogenblik nog niet ontdekt.

Na enkele gesprekken was het voor Fisk duidelijk dat er nooit een gifgasaanval geweest was. En nochtans kan men Robert Fisk er zeker niet van beschuldigen om sympathiek te staan tegenover de Syrische regering. Integendeel.

Hassan Diab was als we dat filmpje van de Witte Helmen moesten geloven een van de 1000 slachtoffers van die gifgasaanval in Douma. Niks van aan. Deze foto’s die de valsheid van het hele dossier tonen worden daarom bewust uit de media gehouden. Kindermisbruik heet dat!

Volgens onze media was Hassan Diab het slachtoffer van een gruwelijke aanval met een bizarre mix van chloor en sarin. Het werk van het ‘monster’ Bashar al Assad. Merkwaardig toch hoe die jongen enkele dagen nadien plots gezond blijkt. Maar dit durven onze kranten niet te schrijven natuurlijk.

Uiteraard is er geen absolute zekerheid dat ook dit verhaal van Hassan Diab klopt, maar duidelijk is dat dit kind in dit verhaal een kroongetuige is en gezond lijkt en dat de massamedia geen enkele belangstelling hebben voor zijn verhaal. Alleen als het Leger van de Islam hem toont is het voorpaginanieuws.

Het laat nogmaals zien dat onze klassieke pers geen enkele interesse heeft om serieus verslag te doen maar gewoon de spreekbuis is van bepaalde westerse belangen die hier salafistische terreurgroepen als het Leger van de Islam met geld en wapens steunen. Wie het verhaal van Hassan Diab wil horen moet bij zogenaamde alternatieve media terecht. Of hoe een wereldoorlog dreigde op basis van een wel heel dubieus verhaal.

Onderzoek OVCW

Ondertussen heeft de Organisatie voor het Verbod op Chemische Wapens dit hospitaal bezocht en stalen genomen. Dit bezoek had eigenaardig genoeg veel vertraging. Eerst waren er de bombardementen van Frankrijk, de VS en het Verenigd Koninkrijk waardoor vliegen naar Syrië enkele dagen onmogelijk was.

Het bewuste door de Witte Helmen gemaakte filmpje over die vermeende gifgasaanval. Een kritisch en nuchter kijkende burger had toen al gezien dat dit nep was. Maar geen probleem voor de pennenlikkers van de VRT, De Standaard, NRC, NOS en anderen. Hier was voor hen het ‘beest’ Assad aan het werk geweest.

En toen de missie van de OVCW wou beginnen en ter voorbereiding een militaire verkenningsmissie van de VN aan het hospitaal aankwam werd die door een sluipschutter beschoten. Over het wie, wat en waarom is het raden en dat zal vermoedelijk zo blijven. Feit is dat de missie dan dagenlang heeft moeten wachten op toelating van die militaire verkenningsmissie van de VN om Douma te mogen bezoeken.

Pas vrijdag kon de groep experts van de OVCW er dan stalen nemen maar bezocht daarbij alleen het bewuste hospitaal. Tot ongenoegen van Rusland dat een uitgebreider onderzoek vroeg. Wat nu door de OVCW wordt overwogen. Zo is er de vraag waarom men niet zocht naar zogenaamde gewonden en de doden. De leider van de Witte Helmen had hen nochtans de vermeende begraafplaats aangeduid. Een bizar onderzoek dus.

Maar dit uitstel gaf de VS en haar twee bondgenoten de gelegenheid om het verhaal te verspreiden dat Rusland en Syrië verantwoordelijk waren voor het uitstel en de site aan het opkuisen waren om alle sporen uit te wissen. Wat met sarin of een ander zenuwgas feitelijk een onbegonnen zaak is. (3) (4)

Geheim onderzoek

Vraag is wat het onderzoek gaat opleveren. Het probleem is dat de rapporten van de OVCW nooit publiek worden gemaakt en alleen aan de landen die lid zijn worden gegeven. Waardoor een onafhankelijk openbaar onderzoek naar de feiten in wezen onmogelijk wordt gemaakt en de manipulaties erg simpel worden.

Het dossier van de vermeende gifgasaanval in Douma dreigt de geloofwaardigheid van de OVCW geheel te ondermijnen. En dat kreeg al eerder een flinke knauw met hun dossier over de gifgasaanval in Khan Sheikhoun van nu een jaar geleden. (5)

Bij het onderzoek in 2013 naar de serie verhalen over Syrische gifgasaanvallen verliep het onderzoek van de missie van de Zweed Ake Sellström openbaar en kon iedereen zien wat er exact gevonden was. Met nadien een op televisie uitgezonden persconferentie van Ake Sellström zelf die op alle vragen een antwoord gaf. En alles staat nog steeds online. Nu krijgen we alleen een vaag kort persbericht en dus geen transparantie.

De werkwijze van Sellström toonde voor de kritische waarnemer die de moeite nam om alles te bestuderen dat het praktisch zeker die jihadisten waren die in twee gevallen sarin hadden gebruikt. Die openheid en kans tot discussie zal er (bewust?) in het geval van Douma niet bij zijn. En dat is juist wat de VS graag zien. Ze kunnen dan via anonieme bronnen blijven mist spuiten en desnoods continu zware beschuldigingen maken.

In Syrië zelf gaan de gevechten intussen verder. Na de bevrijding van het gebied rond de stad Dumayr en het nabije gebergte van Oost-Qalamoen is nu de strijd volop bezig voor de verovering van het gebied rond het vroegere Palestijnse vluchtelingenkamp Yarmoek in het zuiden van de hoofdstad Damascus. Na het verdrijven van allerlei aan al Qaida gelieerde terreurgroepen blijft er daar alleen nog ISIS over. De val hiervan kan elk ogenblik gebeuren.

1) RT News, 20 april 2018, RT visits hospital seen in Douma ‘chemical attack’ video, talks to boy from footage. https://www.rt.com/news/424694-douma-boy-video-attack/

2) The Independent, 17 april 2018, Robert Fisk, The search for the truth in de rubble of Douma – And one’s doctors doubt of the chemical attack’. https://www.independent.co.uk/voices/syria-chemical-attack-gas-douma-robert-fisk-ghouta-damascus-a8307726.html/

3) The Washington Post, Louisa Loveluck, 20 april 2018,’Chemical weapons coverup suspected in Syria as inspectors remain blocked’. https://www.washingtonpost.com/world/chemical-weapons-coverup-suspected-in-syria-as-inspectors-remain-blocked/2018/04/20/1ca0f164-440a-11e8-b2dc-b0a403e4720a_story.html?utm_term=.f69a0a03cca4

Een mooi staaltje van desinformatie waarvoor deze krant bekend is. The Washington Post is tegenwoordig eigendom van Jeff Bezos, de man van Amazon. Deze groep heeft een contract met de verzamelde Amerikaanse veiligheidsdiensten ter waarde van 600 miljoen dollar voor werken rond hun informatietechnologie. Of hoe beiden op meer dan een vlak mooi samenwerken.

4) Een interessant verslag is dat van de Amerikaanse journalist Pearson Sharp van One American News Network: http://www.oann.com/watch-pearson-sharp-refutes-msm-reports-of-chemical-weapons-attack-in-douma/

5) Het is goed zich de rel binnen de OPCW van 2002 te herinneren tussen toenmalig Amerikaans VN-ambassadeur John Bolton – de man is pas benoemd tot Nationaal Veiligheidsadviseur van Donald Trump – en de toenmalige directeur-generaal van de OPCW, de Braziliaanse diplomaat Jose Bustani.

De VS was toen in 2002 bezig de invasie van maart 2003 van Irak aan het voorbereiden en Bustani liep niet in de Amerikaanse pas zodat Bolton hem in Den Haag persoonlijk ging bedreigen stellende onder meer dat hij wist waar zijn kinderen verbleven. Een gesprek waarvan er getuigen waren. Een stemming in 2002 van 48 tegen Bustani, zeven voor en 43 onthoudingen bezegelde zijn lot als eerste directeur-generaal van de OPCW.