Amerikaans worstelen Syrische stijl

Na de uitlatingen van de voorbije dagen over Syrië van zowel de Franse president Emmanuel Macron als zijn Amerikaanse ambtgenoot Donald Trump kon een reactie van beiden nog moeilijk uitblijven. Zij hadden hun nek immers zo ver uitgestoken dat ze wel iets moesten doen wilden ze geen enorm gezichtsverlies lijden. En dus kwam er een bombardement.

Stoer doen

Dit werd duidelijk met Rusland en zo met haar bondgenoten in Damascus en Teheran afgesproken. Want als men praat met de Russen dan praat men op zijn minst indirect met die twee partners van Rusland en zelfs met Hezbollah uit Libanon. De kwestie was iets te doen zonder dat men de boel laat ontploffen richting derde wereldoorlog.

En die onderhandelingen hebben blijkbaar toch wat geduurd voor er een overeenkomst was over de doelwitten. Hoeft het dan te verbazen dat er volgens de recentste berichten in Syrië onder burgers drie en bij de militairen zes gewonden vielen? Het was dus een vorm van Amerikaans worstelen, brullen en doen alsof men zeer gevaarlijk is en de tegenstrever doodsbang wegloopt.

Volgens persbureau AFP omschreef men bij die jihadisten die bombardementen van de VS, het Verenigd Koninkrijk en Frankrijk als een farce. Er vielen zelfs amper gewonden.

Maar die tegenstrever speelde niet mee en deze ochtend werden er op de Syrische televisie beelden getoond van president Bashar al Assad die als gewoon naar zijn werk ging in het presidentieel paleis. Of de beelden dateren van vandaag weten we natuurlijk niet, maar ze tonen de attitude in Damascus.

De voorbije nacht vuurden de Fransen, Britten en de VS raketten af op drie doelwitten alhoewel er volgens sommige berichten ook een vierde geviseerd was, namelijk de luchtmachtbasis van Dumayr, gelegen ten noordoosten van de hoofdstad, vanwaar de vliegtuigen en helikopters blijkbaar opstegen die Douma de voorbije week aanvielen.

Opslagplaatsen?

Volgens enkele Syrische media zouden hier 12 raketten op afgevuurd zijn maar werden ze allemaal neergehaald. De VS en hun bondgenoten maakten wel geen gewag van Dumayr als een doelwit. Omdat die aanval geheel mislukte? De andere doelwitten waren een wetenschappelijk onderzoekscentrum in het westen van de hoofdstad en twee zogenaamde opslagplaatsen voor chemische wapens nabij de stad Homs.

Vooral dat laatste is raar want tot heden heeft niemand het gehad over die sites. Men had in het verleden er mensen van de Organisatie voor het Verbod op Chemische Wapens (OVCW) heen kunnen sturen, maar men opperde zelfs niet eens de vraag.

Wat de beweringen van de VS en hun bondgenoten hierover erg twijfelachtig maakt. Verder was dat onderzoekscentrum in het verleden al bezocht, zonder echter iets illegaals  te vinden.

Militair van generlei waarde

Volgens de Russen en de Syriërs werden er in totaal 103 raketten afgevuurd waarbij Rusland stelde dat er daarvan 71 door het Syrische afweergeschut werden neergehaald. Volgens de Syrische regering waren er dat 93. Later stelde het Syrische leger dit deels bij en sprak men over 110 afgevuurde raketten. De VS, het Verenigd Koninkrijk en Frankrijk hebben het dan weer over 105 afgevuurde raketten die allen hun doel raakten. Wat straf is. Het is dus hoger, lager.

Opvallend is natuurlijk dat geen enkel vliegtuig het Syrische luchtruim heeft betreden. Ook Israël bij haar luchtaanval van de voorbije maandag niet. Syrië beschikt over het verouderde Russische S-300 luchtafweersysteem maar dat boezemt blijkbaar al voldoende schrik in.

Om een geest van verzet te tonen toonde men deze ochtend op de Syrische televisie beelden van een president die naar zijn werk op het presidentieel paleis trok. Op vele plaatsen waren er ook steunbetogingen.

Waarbij men dient te beseffen dat de Russische luchtverdediging aan de Syrische kust, heel opvallend, niet in actie kwam. Bijna zeker in afspraak met Washington. En deze verdedigingslinie met onder meer de moderne S-400 en een serie andere systemen wordt bij Amerikaanse militairen omschreven als zeer solide.

Het is dus gebleven bij puur spierballengerol en gebrul zonder enig serieus effect. Militair stelde het niets voor. Volgens een bericht van het Franse staatspersbureau AFP heeft Mohammad Alloesh, de in Saoedische ballingschap verblijvende leider van het Leger van de Islam, lucht gegeven aan zijn grote ontevredenheid en gebruikte hierbij op Twitter het woord ‘farce’.

Opvallend is ook dat Frankrijk enkele uren nadat het Syrië aanviel voorstelde om de vredesbesprekingen rond het land te hervatten. Of dat enige kans maakt is wel heel twijfelachtig. Vooreerst is het de vraag wat er moet gebeuren met Assad. Gaan de Fransen nu Bashar al Assad aanvaarden als presidentskandidaat? Wel wetend dat er feitelijk geen alternatief is.

En dan is het te zien of Rusland, Iran en Syrië nog wel willen ingaan op dit Franse voorstel voor gesprekken die tot heden geen enkel resultaat opleverden. Ook hebben de Russen hun eigen vredesonderhandelingen en is het salafistisch verzet gewoon ten dode opgeschreven.

Wel is er vandaag een nieuwe zitting van de VN-Veiligheidsraad waar men als naar gewoonte zich zal beperken tot scheldpartijen. De Amerikanen gaan zeker niet toegeven dat ze door het internationaal recht met voeten te treden een oorlogsmisdaad begingen. Internationaal recht is hen nu eenmaal vreemd.

Bewijzen

Ondertussen beweren Frankrijk en de VS ‘bewijzen’ te hebben voor de betrokkenheid van de Syrische regering bij die vermeende gifgasaanval. En dat is vooral zo te horen de zogenaamde aanwezigheid die nacht van zaterdag op zondag van twee legerhelikopters boven het gebied. Geen verrassing natuurlijk daar er toen zwaar gevochten werd tussen het Syrische leger en het Leger van de Islam.

Tot heden heeft echter nog niemand een van de tientalen doden en honderden gewonden gevonden. Het Laatste Nieuws en sommige verhalen van die terreurgroepen hadden het over 150 doden en meer dan 1000 gewonden. Ook getuigen zijn nog niet ontdekt. Moskou stelde wel iemand bij naam ontdekt te hebben die de scene in dat hospitaal daar meemaakte. Volgens diens verhaal was er geen sprake van een gifgasaanval.

Ook is ondertussen een missie van de OVCW in Damascus aangekomen en naar Douma vertrokken voor onderzoek. Vraag is of de OVCW na haar dubieuze rapport over die eerdere aanval in Khan Sheikhoun van april vorig jaar ditmaal beter en professioneler werk zal leveren.

De gevechten in Douma speelden zich die nacht af in de velden ten zuiden, westen en oosten rondom de stad. Waarom dan chloorgas gebruiken in het stadscentrum? Dat is militair toch zinloos. Bij die nachtaanval brak het leger echter door de verdedigingslinies van het Leger van de Islam. En blijkbaar had men door een gebrek aan mankracht geen verdere verdedigingslinies meer en lag de weg naar de overwinning open.

De OVCW beweerde toen dat er sarin was gebruikt maar baseerde zich hiervoor exclusief op beweringen en materiaal komende van al Qaida die Khan Sheikhoun toen bezetten. Het is een werkmethode die haaks staat op wat een professioneel forensisch onderzoek hoort te zijn. Men fungeerde hier gewoon als de woordvoerder van al Qaida!

Men kan er wel zeker van zijn dat Londen, Parijs en Washington er alles aan zullen doen om een voor hen positief rapport te krijgen. Wordt er niets gevonden, dan is dat een ramp voor Trump, May en Macron. Hetzelfde voor Rusland dat hier numeriek echter zwakker staat. Verwacht dus nog veel heibel rond die missie en haar rapport.

Chloorgas als wapen

Verder klinkt het hele verhaal over een gifgasaanval bij Douma zeer ongeloofwaardig. Vooreerst speelden de gevechten zich in die nacht van zaterdag op zondag af aan de rand van de stad, in velden een paar kilometer buiten het centrum zelf. Als men de vijand met chemische wapens wil verslaan dan worden die daar gebruikt, niet in een of andere crèche of hospitaal kilometers verder.

En dan is er nog het eigenaardige detail van het vanuit het Verenigd Koninkrijk werkende Observatorium voor de Mensenrechten, een onder de Syrische Moslimbroeders werkende club. Deze rapporteerde toen in detail van de gevechten die nacht van zaterdag op zondag rond Douma o.m. over gewonden en bombardementen.

Over een gifgasaanval bij dit Observatorium echter geen woord. En terwijl dit normaal steeds de bron bij uitstek is van de westerse massamedia, nu geen woord hierover in de kranten en bij persbureaus zoals Reuters en AFP. Of hoe ook hier de klassieke pers selectief is in het kiezen van haar bronnen. Alleen die welke in het plaatje passen zal men citeren.

Bovendien stelt zich de vraag waarom men chloor zou gebruiken. Reeds in de Eerste Wereldoorlog stopten de Duitsers al snel met het gebruiken van chloor omdat het amper effectief was en schakelde men over op het wel echt dodelijke mosterdgas. Om effect te hebben moet men ook grote hoeveelheden chloor gebruiken en hier sprake men over een bom.

Waar zijn de tientallen doden en honderden gewonden van die aanval met chemische wapens?

Maar men heeft het over ergens tussen de 40 en 150 doden en meer dan duizend gewonden en dus kan het gebruik van chloorgas bijna uitgesloten worden en moet er sprake zijn van een zenuwgas als sarin. Maar daar lijkt het afgaande op de beelden van die vermeende aanval niet op. Men spoot hen af met water en liet ze eens puffen, dat was het. Sarin? Kom nou, dat is goed voor Allo, Allo of Monty Python.

Het speciale aan sarin is dat men nog heel lang nadien afbraakstoffen eigen aan sarin kan terugvinden. Maar wie goed de beelden van het Leger van de Islam over die zogenaamde gifgasaanval bekijkt ziet niet direct symptomen eigen aan sarin. Maar het onderzoek moet hier zeker duidelijkheid scheppen. Maar de essentiële vraag is waar die tientallen doden en honderden gewonden gebleven zijn.

Gevolgen

Wel hebben de recente militaire gebeurtenissen rond Syrië mogelijkerwijs een serieuze impact op het verdere verloop van de gevechten. Vanaf heden hoeft al Qaida of een andere salafistische terreurgroep alleen nog maar een filmpje te maken met vermeende slachtoffers, vooral dan kleine kinderen. Ze kan dan het schieten grotendeels achterwege laten. Het schieten doen dan de Fransen, Britten en Amerikanen.

Een ander probleem is Turkije dat in een alliantie met Rusland en Iran zit en gelijktijdig lid is van de NAVO. President Recep Erdogan worstelt met twee grote kwesties. Vooreerst is er het probleem van Koerdische  groepen zoals de PKK en langs de andere kant steunt hij voluit de verspreiding van het salafisme, de politieke islam. Zijn AK-Partij is nu eenmaal de Turkse tak van de Moslimbroeders.

Vandaar dat hij nu de Amerikaanse agressie toejuichte, want die bombardementen zijn hoe dan ook een goede zaak voor die salafistische terreurgroepen. Maar aangezien het Westen die Koerdische groepen voluit steunt, tot en met wapens, zoekt hij hulp bij Rusland om de eenheid van zijn land te bewaren.

In Syrië zal men Rusland daar wel voor gewaarschuwd hebben en de Russen zijn niet dom en beseffen dat maar al te goed. Maar Rusland wil de Syrische knoeiboel met zo weinig bloedvergieten en geld mogelijk oplossen en kan dus Erdogan wel gebruiken om die van Turks geld levende terreurgroepen in het noorden onder controle te houden.

Maar wat op relatief korte termijn? Gaat Turkije zich zomaar uit Syrië terugtrekken zonder iets in ruil te krijgen? Zal zij een bijrol opeisen voor bendes als Ahrar al Sham en Nour Din al Zinki, groepen met een gruwelijk palmares?

Maar Turkije los weken van de NAVO is voor Poetin natuurlijk een zeer aanlokkelijke zaak. De zaak is echter dat Turkije in het verleden salafistische terreurgroepen in Tsjetsjenië steunde en dat is Poetin zeker niet vergeten. Poetin lust de Moslimbroeders niet.

Erdogan steunde ook voluit ISIS en in China diezelfde terreurgroepen bij de Oeigoeren in China. Wat men in China evenmin is vergeten. Het is dus een erg delicate zaak voor zowel Poetin, Erdogan, Iran en Syrië en in de verte de stille maar belangrijke partner China. En in wezen staat Erdogan hier geïsoleerd.

Verder hebben de aanvallen van deze nacht het totale misprijzen van die regeringen getoond voor de democratie. Men valt zonder toestemming van de Veiligheidsraad een land aan wat kan leiden tot een derde wereldoorlog en men weigert gewoon de parlementen om toestemming te vragen. Men snoert hen gewoon de mond.

Verder valt het op dat ondanks de gigantische propaganda in de media de overgrote meerderheid van de bevolking in die landen tegen deze aanval op Syrië is. Een oorlogsmisdaad en daar kan men zelfs niet over twijfelen, ook al vielen er dan naar verluidt maar iets van een negen gewonden.