We ‘knuffelen’ radicalisten de jihad in

De afgelopen weken heb ik via verschillende media mijn afschuw laten blijken over de cultuurmarxistische aanpak van de Gemeente Amsterdam inzake het tegengaan van ‘radicalisering’. De Gemeente Amsterdam hanteert een volstrekt verkeerde analyse. Niet de vermeende sociale achterstelling is oorzaak van een individueel radicaliseringsproces, maar het volharden in een premodern sociaal en maatschappelijk wereldbeeld.

De inmiddels ontslagen Saaida a. T. en haar collega meldden in het jaarverslag 2016 nog dat religie voor hen geen aanwijzing is dat een jongere radicaliseert: de islam zou slechts een ‘window of opportunity’ zijn uit hun sociaal isolement. De door Van der Laan ingehuurde Ierse ‘expert’ David Kenning (een volstrekt onbekende naam in het vakgebied van radicalisering wegens gebrek aan publicaties) meldde eerder dat ‘avontuur’ een belangrijke drijfveer was. Het zijn waardeloze anamneses van zachte en onheuse heelmeesters die stinkende wonden en forse nota’s achterlaten.

De werkelijke oorzaak van radicalisering is niet sociale achterstand. Anders zouden ook niet-moslims met een sociale achterstand de weg van hun moslim-lotgenoten volgen. Bovendien: de in Duitsland studerende Mohammed Atta, die de Twin Towers opblies, en de moordenaar van Theo van Gogh, Mohammed B., vielen niet onder de categorie van sociale achterstand. De oorzaak van radicalisering is de harde botsing van islamitische premoderniteit met de westerse en moderne samenleving. In de islam is het vertrouwen in Allah en het volgen van de profeet veel belangrijker dan het volgen van deugdelijk onderwijs.

Daarnaast legt de islam een buitengewoon fijnmazige set van regels en gedragingen op, die volstrekt haaks staan op het grofmazige karakter van de moderne maatschappij. Veel islamitische jongeren reiken daarom maatschappelijk niet ver in onze moderne maatschappij – enkelingen die de regel bevestigen uitgezonderd – en kunnen aan de eisen die de moderniteit stelt niet voldoen vanwege het door de islam opgelegde volharden in premoderniteit. Dus een sociale achterstand is niet oorzaak van radicalisatie, maar een gevolg van de botsing tussen premoderniteit en moderniteit.

Nee: dan is toch het laatste wat ik heb gewenst dat Eberhard van der Laan zijn eigen strijd tegen deze ellendige ziekte nu heeft verloren. Hoeveel liever was het mij geweest dat hij de strijd had verloren om Fatima Elatik en Saaida a.T. aan te stellen. De pragmaticus Van der Laan, zoals hij liefkozend door zijn achterban werd genoemd, heeft die strijd wel gewonnen. De sporen van Fatima Elatik, Saaida a.T. en Bilal Lamrani zullen nog jarenlang door de stad waaien. De burgemeester won en de stad verloor. Ook het cultuurmarxisme won.

Toch zal ik Van der Laan missen, want wat krijgen we terug? Het spel om de ketting en de hoed van eerste burger in een grote stad wordt gespeeld in de wandelgangen van de Haagse politiek en beslist in het ‘torentje’ van de premier van dit land. Daarbij is de lidmaatschapskaart van de juiste partij onontbeerlijk. In Nederland zijn een krappe 290.000 mensen lid van een politieke partij en één van hen moet het worden, de andere 10 miljoen volwassenen staan zoals gewoonlijk buitenspel. Wat een verspilling van talent en wat een grenzeloos dedain van het politieke metier. Anders was er immers wel iemand uit de groep van tien miljoen geroepen tot de functie. Maar goed, de lobby van de grote partijen bepaalt wie de functie krijgt toegeschoven waarbij eigenlijke kwaliteiten er minder toe doen. Daarbij bedenk ik mij overigens dat kwaliteiten veelal juist in de weg staan te midden van zo onwaarschijnlijk veel middelmatigheid.

Waarom zou niemand op het idee komen om bijvoorbeeld Martin Bosma (PVV) voor deze functie te vragen? Bosma is een intellectueel, een voortreffelijk politicus, een buitengewoon kundig lid van het presidium van de Tweede Kamer en bovendien een aimabel mens. Bovendien, de PVV is de tweede partij in grootte van ons land. En vreemd genoeg, er is nog niet één burgemeester afkomstig van deze partij, terwijl de PvdA met haar magere 9 zetels, twee van de vier grote vier steden gijzelt. Hoe democratisch is dit eigenlijk?

Reken maar, blunders zoals met Fatima Elatik of Saaida a. T.  zul je Bosma niet zien maken. Sterker: de kans op aanslagen wordt zelfs zienderogen minder wanneer Bosma de eerste burger van Amsterdam zou zijn. De reden is waarschijnlijk dat Bosma’s PVV problemen benoemt zonder een politiek correct filter. Dat mag niet van de cultuurmarxistische wegkijk-elite. Een juiste analyse van de gezondheidssituatie schept mogelijkheden voor een succesvol behandeltraject, in het bijzonder als dat ten koste gaat van subsidie slurpende linkse bendes uit het politieke achterveld.

Inmiddels vinden velen het normaal om in het koelvak van de supermarkt een afdeling ‘halal’ te vinden en zelfs de Kerstdagen worden vermoed een slag in het gezicht van ‘De Ander’ te zijn. Maar zeg eens eerlijk: heeft u de laatste tijd nog een SGP-gecertificeerd appelsapje opgedoken? Een door de paus goedgekeurd pakje boter misschien? Toch wordt er op scholen al een begin gemaakt met halal-voedsel in de kantines, een aangepast kerst- en paasfeest, et cetera. Door de nadruk op het faciliteren van premoderniteit te leggen, kweken we ook de verwachting thuis dat die premoderniteit inpasbaar in de moderniteit is. En dat is niet waar: premoderniteit moet zich eerst verheffen tot moderniteit.

Het cultuurmarxisme waarmee de Amsterdamse politiek doorspekt is, verheerlijkt minderheden en schildert juist de moderne maatschappij af als een bepalende oorzaak van radicaliseren. ‘Wij’ hebben ‘De Ander’ niet voldoende gefaciliteerd en met te weinig zorg omgeven.  Deze cultuurmarxisten zien de premoderne ethiek als een soort van prille en kwetsbare stroming die nog niet is ‘besmet’ met de moderniteit. Een prachtig experiment kennelijk, waarin ‘we’ kunnen laten zien over een goedhartige en verheven inborst te beschikken. En niet in de laatste plaats: er gaat veel belastinggeld in om en laat dat nu ook nog eens mooi in de linkse portemonnee passen.

Maar zo knuffelen we de radicalist in spé wel rechtstreeks de jihad in.