Puigdemont is een gevaarlijke man

De crisis rond Catalonië lijkt stilaan naar haar hoogtepunt te gaan. Een cruciale dag is komende dinsdag wanneer de Catalaanse president Carles Puigdemont ‘s avonds een toespraak voor het Catalaanse parlement zal houden. De man is een fanaticus die maar een ding wil: De onafhankelijkheid voor zijn ‘geliefde’ Catalonië. Reden waarvoor hij in alle illegaliteit en ondanks de dreiging van politieoptreden hierover toch een referendum liet houden.

Een droomwereld

Carles Puigdemont wil tegen de meerderheid der Catalanen in de onafhankelijkheid doorduwen en zijn Catalonië in de afgrond storten.

En dat er amper een 42,3% van de stemgerechtigden kwamen opdagen waarvan dan een 90% voor onafhankelijkheid stemden was voor hem geen zorg. 48 uur na dat referendum ging hij het parlement vragen de onafhankelijkheid uit te roepen. Ook de kennis dat dit idee in Catalonië slechts de steun van een minderheid heeft deert de man niet. Een rare visie op de democratie natuurlijk. Je breekt de wet en gaat in tegen de meerderheid der bevolking!

Maar dat gedrag wekt natuurlijk geen verbazing. Het toont nogmaals hoe ultranationalisten leven in een droomwereld waar ieder besef van de realiteit uit den boze is. De feiten worden dan verdreven en de geschiedenis vervalst. Neen, Catalonië wordt uitgezogen door die boosaardige doortrapte Castilianen.

Dat Catalonië zijn welvaart te danken heeft aan de Spaanse markt vergeet men dan. Neem die Spaanse markt weg en de economie van Catalonië stuikt nog diezelfde dag in elkaar richting de bedelstaf. Het is die markt die de rijkdom van Catalonië is.

En die zit men uit te schelden voor rotte vis en buiten te gooien. Elke winkelier zal je zo zeggen dat men zijn kopers nooit mag beledigen. De klant is immers ‘koning’. Zelfs al is dit pure illusie. Voor Puigdemont & co is dit beledigen duidelijk geen probleem. Zelfmoordneigingen zegt men dan. In wezen is het dan ook niet Spanje die Catalonië leegzuigt meer eerder omgekeerd.

Maar vertel zoiets eens aan dolgedraaide opgezweepte Catalanen? Het toont nogmaals aan dat nationalisme een soort kankergezwel is dat een samenleving dodelijk kan raken. Een samenleving is zoals het woord zelf zegt een groepering van mensen met heel uiteenlopende visies en karakters die in onderlinge verstandhouding in min of meer harmonie met elkaar samen leven.

Nationalisme is hier het gif dat die samenleving aantast, want hier split men die samenleving en ontstaan er steeds meer conflicten want de nationalisten willen kost wat kost hun idee opdringen aan de rest. En die lust die pap niet altijd en dus poogt men die pap door het strot van de medemens te duwen.

Blindheid

En zoals hier enkele jaren terug bleek bij het plotse succes van de N-VA gaat dat gepaard met intimidatie tegen bijvoorbeeld Clouseau en Kim Gevaert en desnoods zelfs geweld tegen andersdenkenden. Zie het optreden bijwijlen van het TAK, het Taal Aktie Comité. Zo was er ook op tv het beeld te zien hoe Catalaanse ultra’s journalisten van een Spaanse krant aanvielen. Die deelden immers hun visie niet. Democraten?

De Spaanse premier Mariano Rajoy zal bij het uitroepen van de onafhankelijkheid van Catalonië niets anders kunnen dan de Catalaanse regering en het parlement ontbinden. Hij zal eventueel zelfs het leger moeten sturen om de orde en het Spaanse gezag te handhaven.

De nationalisten zijn blind en zien alleen het grote gelijk aan hun kant en het grote ongelijk en onrecht aan de andere kant. Voor hen zijn de anderen: dictators, profiteurs, dieven, smeerlappen en imperialisten. En dan is racisme vlak om de hoek. Maar dat zal men in die hoek hardnekkig ontkennen. Zelfs als men hen hun eigen teksten voorleest en analyseert. Het staat immers niet voor heren en dames die zich weldenkend noemen.

Die verregaande blindheid blijkt perfect uit de gebeurtenissen in Catalonië. Men gaat de onafhankelijkheid uitroepen want er was dat referendum en de (nipte) meerderheid in het parlement. En dit al 48 uur na dat referendum. Het is er nu al meer dan een week geleden. Maar de onafhankelijkheid uitroepen is niet zomaar iets als naar de bioscoop gaan of een voetbalmatch van FC Barcelona bijwonen.

De vorige Catalaanse president Artur Mas maakte dan ook wegens het ontbreken van zo te zien elke voorbereiding brandhout van het optreden van zijn opvolger en diens regering. Een kritiek die vermoedelijk ook is ingegeven door weerwraak omdat hij na de laatste verkiezingen geen president meer mocht zijn.

Diens woorden kwamen bij de Catalaanse ultra’s echter heel zwaar aan en men poogde eerst nog te zeggen dat de Britse krant The Financial Times die hem zaterdag citeerde dat foutief deed. Tevergeefs.

Fanatiek

Neen, onafhankelijkheid uitroepen is de meest verregaande staatkundige beslissing die men kan nemen. Een verstandig mens had kunnen denken dat men dit in overleg en met een consensus doet. Ook zou men mits wat gezond verstand kijken wat de gevolgen kunnen zijn, de dag zelf en de jaren nadien. Maar neen, het moet en zal de onafhankelijkheid worden. President Puigdemont heeft volgens de media een missie en die kan niet uitgesteld worden.

Blijkbaar ging de man als hij vanuit Barcelona of Gerona naar Madrid vloog eerst naar een ander land om dan via de uitgang internationale vluchten als ‘buitenlander’ te kunnen arriveren. Hoe clownesk kan het zijn. De man blijkt zo fanatiek op zijn doel af te willen stevenen dat hij er desnoods een nieuwe burgeroorlog voor wil riskeren. Elk realiteitsbesef is die man vreemd. De man is dan ook zeer gevaarlijk.

Al dagenlang praten vakbonden, zowat alle respectabele juristenverenigingen en de ondernemerswereld in op de man om hem van koers te doen veranderen. Vandaag en gisteren kwamen misschien miljoenen Spanjaarden, incluis honderdduizenden Catalanen, op straat om hem tot gematigdheid te dwingen. Tot heden gaf die man zelfs nog geen kik.

De Catalaanse bank Caixa neemt voorzorgen tegen het dolle avontuur van Puigdemont en verhuist de hoofdzetel weg van Catalonië.

De man duwt door zijn optreden zijn eigen ‘geliefde’ Catalonië richting de afgrond. Zo niet naar een burgeroorlog dan toch richting een economische, sociale en culturele ruïne. Het vertrek van een hele serie grote in Catalonië gevestigde bedrijven en banken zoals de Catalaanse Caixa hadden hij en zijn aanhang zo kunnen voorspellen. Maar hun blindheid voor de realiteit doet hen als een wilde om zich heen slaan.

Caixa

Welke onderneming gaat immers willen opereren in dat ‘onafhankelijke’ Catalonië. Een ‘land’ zonder officiële munt, zonder paspoort, zonder een wettelijk kader, financiën, grenscontroles, enzovoort. Natuurlijk kozen Caixa en al vele anderen voor zekerheid. Zij werkt immers met de gelden van massa’s mensen. Miljarden euro’s die men als een goed huisvader moet beheren en niet overlaten aan de grillen van een extremistisch nest.

Best wel symbolisch is dat ook Freixenet, de grootste producent van cava, een der best gekende Catalaanse uitvoerproducten, besloot zijn zetel eveneens buiten Catalonië te verplaatsen. Het leger werklozen dreigt enorm te groeien. En wie gaat dat betalen? Puigdemont?

Ook voetbalploeg FC Barcelona tot begin vorige week een uithangbord van het separatisme, heeft de bui blijkbaar al zien hangen. Na eerst aan de mislukte algemene staking van dinsdag te hebben deelgenomen roept men daar nu plots op tot dialoog. De vrees voor massaal inkomensverlies dreigt immers. Hoe gaan ze in Madrid ontvangen worden als ze tegen Atlético of Real moeten spelen. Of in Valencia?

En men kan er dan ook gif op nemen dat als Puigdemont en zijn vrienden dinsdagavond de onafhankelijkheid uitroepen Madrid met alle hen voorhanden zijnde kracht dezelfde minuut zal antwoorden. Men kan immers ook niet anders. Voor een staat is de controle over het grondgebied nu eenmaal essentieel, meer dan wat ook.

Het uitroepen van de onafhankelijkheid zou immers betekenen dat er twijfel is of Spanje nog de grens met Frankrijk onder controle heeft. Hetzelfde met de havens van Barcelona en Gerona en de luchthavens. Het afzetten en eventueel arresteren van de regering, parlement en vele onwillige topambtenaren zal dan ook praktisch onvermijdelijk zijn. Het is echter ook de laatste halte voor de burgeroorlog.

Geen buitenlandse steun

Hadden Puigdemont en de zijnen maar een greintje gezond verstand gehad dan hadden zij vooraf gezien dat hun plan niet kon lukken. Natuurlijk hebben zij door hun gedrag de bruggen met Madrid opgeblazen en is elk overleg, zeker publiek, onmogelijk. Maar bovendien is er geen enkele natie ter wereld die hen zal steunen. Verhalen over Amerikaanse of Russische geheime steun lijken uit de lucht gegrepen.

En elke zelfs maar oppervlakkige studie van afscheidingsbewegingen toont dat er twee essentiële voorwaarden nodig zijn voor het slagen van dit separatisme. Eerst moet de moedernatie in chaos verkeren zodat het centraal gezag moeite heeft om op te treden. Tweedes moet er vanuit het buitenland steun zijn. En geen van die twee essentiële voorwaarden zijn voorhanden.

De vorige Catalaanse president Artur Mas maakte brandhout van het optreden van de huidige regering in Barcelona.

Zo kon België zich in 1830 van Nederland pas afscheuren doordat Frankrijk die Brusselse opstand steunde en Londen akkoord ging. Hetzelfde voor Kosovo en Zuid-Soedan die in essentie Amerikaanse creaties, monsters, zijn die de moederstaat eerst op de knieën dwong.

En dat gaat ook op voor dat separatisme in Iraaks Koerdistan, het ‘paradijs’ van de roversclan Barzani die er alleen dankzij Amerikaanse en Israëlische steun bestaat. Maar zelfs dit lijkt een flop te gaan worden. Een bloedige. Puigdemont en zijn vrienden weten dat zij geen buitenlandse steun hebben en roepen daarom op tot een buitenlandse bemiddeling. Een illusoire droom.

Neen, Puigdemont en zijn entourage in de regering en parlement zijn extremisten die blind en wars van elk realiteitsbesef hun Catalonië richting de afgrond duwen. Eventueel zal hij de onafhankelijkheid dinsdagavond niet uitroepen maar dat betekent dan wel een gigantische nederlaag, een gezichtsverlies dat moeilijk te dragen zal zijn. Zijn regering is al erg wankel en dreigt dan ten onder te gaan.

En voor de nationalisten in Catalonië zal het een brutaal wakker worden zijn. Hun dromen waren dan zoals eerder in 1934 puur bedrog. Ze lieten zich vangen door de bekende rattenvanger van Hamelen en die bracht volgens dat verhaal alleen maar onheil voor zijn volgelingen.