OEKRAÏNE EN ONZE VERZUURDE RELATIE MET RUSLAND: Aflevering 4: IS HET ENKEL POETIN’S SCHULD?

OEKRAÏNE EN ONZE VERZUURDE RELATIE MET RUSLAND: Een verkenning in 28 ingezonden stukken en essays

Historisch is de Oekraïne geen afgebakende staat, maar een gebied met een gemengde bevolking waaronder een grote Russische minderheid terwijl ook een groot deel van de Oekraïners vaak al generaties lang in Rusland woont en via huwelijken met de Russen vermengd is (Russisch en Oekraïens zijn over en weer vlot verstaanbaar als dialecten van eenzelfde taal). In de Sovjettijd, toen de Oekraïne pro forma een staat was die samen met Wit-Rusland de Sovjet-Unie aan twee extra zetels in de VN hielp, gaven die condities geen problemen. De Oekraïne was in de praktijk een soort provincie waarvan de grenzen zo nodig naar willekeur werden gewijzigd. Zoals in de jaren vijftig toen de toenmalige Sovjetleider Chroesjtsjov, zelf een Oekraïense Rus, besloot De Krim aan de Oekraïne toe te voegen (naar verluidt in een dronken bui). Eerst na het uiteenvallen van de Sovjet-Unie is de Oekraïne tot een echte zelfstandige staat gepromoveerd. De bij de ‘echte’ Oekraïners levende nationalistische (lees anti-Russische) aspiraties hebben zich overigens pas eenmaal vertaald in een reguliere stembusoverwinning (de ‘oranje revolutie’). De EU heeft ervoor gekozen die nationalistische aspiraties een warm hart toe te dragen en aan te moedigen. De Russische minderheid voelt echter niets voor een staat die zich afgrendelt van hun moederland. Je zou denken dat in zo’n situatie er reden was om als redelijke mensen de verschillen in aspiraties en gewenst toekomstperspectief te bespreken en te komen tot voorstellen om als goede vrienden uit elkaar te gaan en de grenzen daartoe aan te passen. Dit blijkt echter onacceptabel voor de Oekraïense nationalisten, daarin moreel gesteund door Brussel. De Krim-Russen zijn er inmiddels in geslaagd zich los te maken uit het door hen nooit verkozen staatsverband, de Donbass-Russen zijn, met onderhandse steun van de Russen over de grens, met een dergelijk proces bezig. In de daar ontstane, lokaal chaotische, gemilitariseerde situatie, met alle mogelijkheden van ‘friendly fire’ en andere foute beoordelingen van doelen, is nu (17.7.2014) een neutraal toestel aan flarden geschoten en zijn alle inzittenden dood, daaronder bijna 200 Nederlanders. Dat de schuld daarvan alleen aan de Russische kant ligt is natuurlijk onzin. De EU heeft willens en wetens gestookt in dit vuurtje, heeft de Oekraïense nationalisten aangemoedigd het been stijf te houden en is daardoor mee verantwoordelijk voor de situatie die tot dit ongeluk kon leiden. Het lijkt hoog tijd dat tussen de EU en Rusland overlegd wordt over een voor alle partijen aanvaardbare oplossing. Niemand heeft baat bij een hervatting van de koude oorlog.

(Verzonden aan de Telegraaf dd. 27-07-2014)

Ontwijk de censuur en blijf in contact! Schrijf u nu in voor de nieuwsbrief van de Blauwe Tijger!